Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 059. een hoffelijke hofnar
In niet meer dan een zucht doet hij dat. Want van woorden moet hij zich onthouden. Een vooronderzoek is geheim. Dat hoeft hij me niet te zeggen. Dat hoor ik als 'dochter van' te weten. Hij weet dat ik geen vragen zal stellen. Dat schept een stilzwijgend verbond tussen ons.
"Gezien die vingerafdrukken, doet mijn verklaring er niet echt toe", merk ik op.
" Ik moet een verhaal natrekken", bekent hij en ik zie hoe hij mij recht in de ogen kijkt, zoals rechercheurs dat plegen te doen. Het gaat hem niet goed af.
"Een verhaal?" Ik stel een vraag, maar het gemonkel in mijn stem verraadt kennis van zijn wereld. Al wat mensen vertellen is fictie, gefilterde realiteit, nooit vrij van perceptie en speculatie. Dat leerde mij mijn vader en later het leven.
Ik neem de foto in mijn beide handen en bestudeer aandachtig het beeld van de vrouw op de canapé: hoe zorgvuldig haar rok gedrapeerd ligt; hoe onwaarschijnlijk kunstig haar haren rond haar slapen en op haar borst zijn geschikt; hoe symmetrisch haar benen en armen naast haar mooie lichaam prijken. Dit lijk lijkt wel te poseren, of… heeft een meester in Origami deze foto voorbereid?
"Misschien," opper ik, en ik overhandig de zwaar onderbelichte foto bijna plechtig aan de kleine dikke die heen en weer schuifelt op zijn stoel, "misschien vond hij haar op de drempel en legde hij haar daar neer…"
De oogjes van Aimé vernauwen zich tot streepjes. Zijn lippen plooien zich tot een halvemaantjesstand, zoals je dat bij bedremmelde stripfiguren ziet.
"Wat doet u voor de kost, mevrouw Vangenechten? Misdaadromannetjes schrijven?"
Mijn oogbollen karbonkelen van de pret. Mijn lenige tong kneedt binnensmonds een vinnige repliek. Maar de strateeg in mij neemt het woord: "Ik ben journaliste."
Het is een guitig ventje aan de overkant van de tafel dat argeloos in mijn ziel kotert, of is het een hofnar? "Dat zei Geeraerts ook al!"
Ik kan niets anders doen dan knikken. Geeraerts IS een journalist. Eigen beleving is zijn bron van inspiratie; nieuwsgierigheid zijn drijfveer. Al schrijft hij fictie en maakt het niet uit hoeveel negerinnen hij écht heeft geneukt, hoe vuil de onderbroeken van zijn vrouw werkelijk waren en in hoeverre Opus Dei… 1992... Oververhit staat mijn vader voor de stoof. Een roman gaat op in de gretige vlammen. Een verzonnen verhaal. Fictie. Zoals alles wat mensen vertellen. Maar dit verhaal tast zijn flegma aan. Hij staat te blinken als een figurant die in de verkeerde scène terecht is gekomen. Ik bestudeer zijn kranige ruggengraat. Er zit een knik in. Dat ik dat nooit eerder heb opgemerkt!
Pardoes zit ik plots weer recht tegenover een gniffelende commissaris, ietwat dooreen geschud, wakker ook.
" Ik heb crimino gestudeerd," komt hij mijn verwarring tegemoet, "ik kreeg les van je vader. Het Rashomon-complex is bij hem in het verkeerde keelgat geschoten…"
Mijn vader had inderdaad een tweede keelgat, waardoor hij slikte wat niet door de beugel kon. Dat hij zich aan de woorden van de enige echte pendant van de paus verslikte en deze een oplichter noemde, had wellicht iets te maken met het 'oplichten' van een stuk van de waarheid.
"Mijn vader is dood en begraven. Ik wil Cériel zien." Ik spreek de woorden traag en duidelijk uit. En Williams respecteert ze. Hofnarren zijn hoffelijk.
"Goed," pareer ik, "fantasie is mij vreemd. Dat van die drempel heb ik niet verzonnen."
Verstandhouding kan massief zijn. Deze blondgelokte en ik, we moeten elkaar geen Lijzebet noemen. We hebben elkaar nodig. Hij wil iets van mij weten en ik wil iets van hem gedaan krijgen.
Geen half uurtje later is alles formeel in kannen, kruiken en tupperwarepotjes. Benny zal mij naar de Maria Theresiastraat begeleiden, daar waar ze mensen voorzienig opsluiten voor wat ze misschien niet hebben gedaan. We gaan met de combi. Zo kan mijn fiets ook mee.
Bedachtzaam drukt Williams mij de hand. Naast de deur van zijn kantoor hangt een manshoge spiegel. Ietwat ijdel, dit charmant heerschap? Ik monster mezelf, klein, bleek, beweeglijk, gegoten in een strakke, afgesleten jeans, een knalrode jak en gevest in een paar stoere deugdelijke bottines. Williams staart door het raam naar buiten. "Het begint te dooien", zegt hij bijna weemoedig. "Ja, het begint te dooien", riposteer ik vastberaden.
feedback van andere lezers- drebddronefish
Ha die Geeraerts weer, mijn gedacht een 'wannebe niggerfucker':-) en fin zo heeft elk zijn reden van bestaan hé;
Oogbollen die karbonkelen! Schitterend
Vansion: Wannabe zou kunnen. Heb hem nog niet uitgetest. Maar zijn woordlozingen zijn zalig. - Ghislaine
Kort samengevat: Simply the best.
Vansion: Gh, ik zit nog met een vraagje. Bij de gerechtelijke politie, worden de hoofdinspecteurs daar ook 'commissaris' genoemd? Ik vrees dat ik nog wat veldwerk moet doen, om niet teveel met woordspek te schieten!
Ik moet je nog een antwoord geven op een taalvraagje van je. Komt nog hoor. Dan zul je eens zien wat voor een belachelijke taalfreak ik stiekem ben.
Groet. - aquaangel
duidelijk om te lezen, want soms haper ik daar nog wel eens mee bij je ;)
van tupperwarepotjes zou ik Tupperwarebakjes maken aangezien het eigenlijk bakjes zijn, potjes lijken me niet echt plastic ;)
Maar de zin waarin de tupperwarepotjes in voorkomt is subliem!
kus
Vansion: Awel ja, 'k zal eens op de site van Tupperware gaan kijken hoe ze zelf hun spulletjes benoemen. Het zijn potjes met deksels. Nochtans begint wat er te lang inzit op den duur ook te stinken ... Hihihi. - fenk
Technisch sterk. Ik heb de vorige fragmenten van www.rdx.be nog niet gelezen, dus ik kan het verhaal zelf nog niet beoordelen. Soms doe je een beetje teveel je best (een kritiek die ik ook vaak krijg): "opper ik", "pareer ik", "riposteer ik". Soms leest het sobere "zeggen" of "antwoorden" aangenamer (het is een misopvatting dat "ik zeg" nooit tweemaal op dezelfde pagina mag staan).
Vansion: Ik heb niets tegen het ww. "zeggen" hoor. Dat pareren en riposteren haalde ik speciaal op uit de schermtechniek, om het spelletje ping-pong zonder veel bijkomende woorden wat te doen uitkomen.
Bwa ja, het mag al eens wat soberder bij mij. Al is mijn eigen ervaring dat je toch altijd terug komt tot het schrijven zoals je gebekt bent. Ik hou van nauwkeurige scherp gekozen woorden. Als dat niet in de smaak valt van mensen die het zogezegd kunnen weten, dan veeg ik daar mijn broek aan. Ik heb geen persoonlijke ambitie. Ik wil niet per se "goed" zijn of gevonden worden. Ik schrijf vanuit andere drijfveren.
Ja, ik doe mijn best. Niet om succes te halen, maar om het zo juist mogelijk geformuleerd te krijgen. Dat kan ik nu eenmaal niet laten. En ik geniet ook van auteurs die dat kunnen. Echte, veel groter dan ik. Niet noodzakelijk degenen die volgens de vigerende normen of voor 't groot publiek schrijven. Zie eens naar Wolkers. Zo'n woeste woordweelde getuigt wellicht niet van goede smaak. Maar het leest zalig.
Soms ligt de kracht in de beperking; soms in de perfecte penseelhaal. Dat blijft koorddansen. Ik zoek daar zo'n beetje mijn eigen weg in.
Amaai, wat een boterham. Tof dat je je gedacht zegt. Zolang het van jou komt. En niet van wat schrijfmonitoren beweren. Die zouden L.P. Boon twee op tien gegeven hebben.
Pas op. Ik zie schrijven wel als een ambacht. Op fouten word ik heel graag gewezen. Op structurele, logische, syntactische en inhoudelijke. Dankjewel dus. En tot nog. - Das
Ik lees je graag Vansion.
Mag ik je graag lezen?
Wordt je graag graag gelezen?
Of zeg je zo van: "Pff, toch liever niet; ik kies m'n fans liever zelf."
A kweenie?
Vansion: Das, als ik je eens in het echt gezien heb, zal ik op al je vragen antwoorden, zelfs op de ongestelde. Met ongesteldheid heb ik toch al wat ervaring.
Ik wil dit ding afwerken. In een hol onder de grond en ongestoord. Veel meer kan ik voorlopig niet denken. Ik verlies teveel tijd met deze site. En het beetje discipline dat ik heb.
kweeniet awel ja wasda geen bloem? - commissarisV
Genoten, maar... de tekst steekt slordiger in mekaar dan anders...
Dat prijken van die armen en benen steekt me wat tegen en die tupperwarepotjes vind ik een ietsje 'te' binnen deze context. De observatie met de spiegel vind ik dan weer goed. Nog beter: het gedeelte van Geeraerts, prachtig....
detail: in de zin van Origami staat er twee maal lijkt...
Te veel Oostende gezien zeker? :-)
Vansion: ja, W., ben er terug aan het induiken; het academiejaar is eindelijk begonnen; ik ben moe, ziek geweest en op en heb nood aan afzondering; maar dat is iets voor rijke kinderloze singles...; de slordigheden haal ik er later wel uit... als ik weer op scherp sta; voorlopig ben ik tevreden dat ik weer kan werken...
veel te weinig Oostende gezien trouwens; maar dat haal ik binnenkort buitensiezoens in. - dichtduvel
Vlotte pen en verhaallijn. Grtz, Jef
Vansion: Merci.
BTW: Interessante wending op de site onder "gedichten", autobio; wellicht intersseert dat jou ook?
groet! - rinka
ogen die karbonkelen van de pret. zoals de mijne toen ik dat las.
net als bij de vijf volgende zinnen. het Geeraertsstuk. dat tweede keelgat. tupperwarepotjes.
over het verhaal zelf - want daar zwijg ik blijkbaar altijd over: ik vind het een goed verhaal! ik ben helemaal meegesleept. ik wil vanalles weten. ik kijk enorm uit naar het vervolg. het is goed in elkaar gekronkeld. evenwichtig.
uit nieuwsgierigheid: hoelang geleden is dit nu geschreven?
schrijf je 'effenaan' met de publicatie hier of is er al meer klaar?
je hebt er veel plezier in hè? dat lees je. zalig is dat.
Vansion: Ik zit nog maar één paragraafje verder dan wat jij gelezen hebt. Maar uiteraard ken ik het vervolg al lang.
Het is nu wel écht plezierig, ja. Eindelijk mag ik ontknopen wat ik in elkaar geprutst heb. Da's heel fijn, vooral met een paar meelezers op sleeptouw.
Anderzijds ben ik erg geremd nu, omdat, los van de plot, die eigenlijk maar prettige bijzaak is, Tanne evolueert naar een toestand die niet te beschrijven is ... te heilig, weetjewel...
Vandaar al dat poëtisch gebral de laatsyte tijd. Dat zijn stuiptrekkingen.
Et toi? Schrijf je nog? Ik ga rap eens piepen. - annvanbyl
Grappiggevonden noten als kannen, kruiken en tupperwarepotjes, daarvan krijg ik mijn lippen in halvemaantjesstand ! :-) - RolandBergeys
Je schrijft leuk. Schoonheidsfoutje: je komma's binnen de aanhalingstekens houden.
Vansion: Het is een hele poos geleden, maar ik heb geleerd dat de komma's, in het geval zij logisch binnen de directe rede horen erbinnen geplaatst worden, en in het andere geval erbuiten. Misschien is dat ondertussen veranderd. Ik zou mij dringend eens een recente 'Nederlandse Spraakkunst' moeten aanschaffen. Ik heb het graag correct. Pffff....;)
Alleszins erg bedankt dat je de moeite nam me te lezen én te reageren. - kronos
ok!
'rdx' staat dit niet voor 'redactie' zonder klinkers en de 'ct' gewijzigd in 'x' ? of is dit te ver gezocht?
Vansion: Haha, wat een schitterend idee. Neen, ik kan het nu wel verklappen. Ik moet die link toch veranderen. Toen ik begon, bestond die nog niet; ondertussen wel...
Een zeer populaire datingsite is www.rendez-vous.be door gebruikers kortweg rdv genoemd; de x is een stoute kronkel.
Ik vond dit prettig, omdat iedereen die rdv kent het onmiddellijk snapt en al de anderen niet.
|
