Volg ons op facebook
|
< terug
Roken
ROKEN
Ik liet het pakje sigaretten liggen waar het lag. Sigaretten roken interesseert me namelijk totaal niet. Over een maand of zes, zeven, acht, negentien kan het zijn dat ik het roken van sigaretten best wel weer prettig vind, doch momenteel heb ik aan het roken van sigaretten best een broertje dood. Maar wie weet bestaat er over anderhalf jaar de mogelijkheid dat ik dus kettingroker ben. Dan zal ik regelmatig op weg gaan richting het Groot Hertogdom om vierentwintig sloeffen van een nog uit te kiezen merk van rookstokken. Natuurlijk dat ik tussendoor nog bij de plaatselijke krantenwinkel zal binnenstappen om de voorraad op peil te houden. Mederekenend dat naar het Groot Hertogdom rijden dezer dagen ook niet goedkoop is.
Wel zal ik mijn neefje, tegen die tijd zestien, het roken van sigaretten volledig afraden. Niet mee beginnen, jongen, zal ik hem zeggen. Ik heb nogal wat invloed op die jongen. Van mij zal hij die goede raad vlugger aannemen dan van zijn vader. Geweten mag zijn dat zijn pa namelijk zo goed als niks te zeggen heeft aan dat rotjoch van hem. Maar uit het verleden weet die gast al dat hij maar beter de raadgevingen van nonkel Chris in acht neemt. De ervaring heeft hem alreeds geleerd dat zijn oom Chris een gedegen rechter uppercut bij de hand heeft. Zelf heb ik vier kinderen. Allemaal zijn ze welopgevoed. En zo hoort dat ook. Ik vraag me dan ook nooit af hoe het leven zou verlopen zijn zonder kinderen. Elk individu van dat kwartet was al vroeg behoorlijk zelfstandig, zodat ik nooit heb moeten rondlopen met de gedachte of ik de twee jongens moest meetronen om lid te worden van de plaatselijke voetbalploeg. Ik zou meteen op een 'Njet!' gestuit zijn van beiden. De oudste zou daar nog aan toevoegen dat hij het nut er niet van inziet om daar zijn bril aan diggelen te laten stampen door een nitwit die denkt ooit de nieuwe Zidane te zullen zijn. De jongste heeft al vaker laten horen dat het geen zicht zou zijn om hem daar, ter hoogte van het zestienmetergebied, buiten westen te zien liggen. Uitgeteld voor een dikke vijf minuten, na een trap tegen zijn linkerkaak van een of andere paljas van de tegenpartij. Tot zover mijn zonen. Over de twee dochters verder niks dan goed. Behalve dan dat roken van die meiden. Maar dat hebben ze vooral overgenomen van hun moeder. Mijn vrouw kan het dus totaal niet laten. Ze behoort tot het type mensen dat denkt dat het roken van sigaretten toch zoveel kwaad niet doet als de spotjes op tv of haar huisdokter haar voortdurend tracht uit te leggen als ze daar weer eens moet passeren omdat de slijmen niet op of af kunnen. Zelf heb ik niet de minste problemen om mensen tegen te komen die roken. Om mij aan het roken te krijgen is er meer nodig tussen hemel en aarde dan een in sigarettenrook gehulde wandelende loser. Zo zat ik vorig weekend aan de kust in café De Afgebroken Dijk. Ik bezoek dat etablissement wel eens vaker om dan een paar koppen koffie te gebruiken. De baas van De Afgesloten Dijk zou niet tevreden zijn, moest ik daar na een stevige wandeling, enkel naar binnenstappen met de mededeling dat het is om even een halfuurtje te kunnen uitrusten. Samen met drie andere aanwezigen werd er al meteen gepraat over het ellendig koude weer. Een weertype dat nochtans wonderwel past bij de maand november. De deur ging open en een oud, onverzorgd, stinkend vrouwmens sukkelde naar binnen. Het soort verschijning was ze waar je, als je ze, ver over middernacht in een stille, donkere straat zou tegenkomen, onmiddellijk zou van gaan lopen. En hard. Ik dacht: Wat gooien ze hier nu binnen? Dat die maar niet te dicht in de buurt komt zitten met haar stank. Het mens ging drie tafels verder zitten en bestelde een bruisend mineraalwatertje op een manier of ze dat dagelijks deed. Verder lette ze niet op de andere aanwezigen. Plots liet ze wel een soort gejank horen. Marie-Christine merkte direct terecht op dat dit geluid haar deed denken aan een onderaards geween en tandengeknars. Dan ging de oude tang met haar hand in de rechterzak van haar afgedragen overjas en diepte daar een pakje sigaretten uit op. Ze nam een rookstok uit het pakje en probeerde nu een aansteker te vinden. Of lucifers. Blijkbaar was die niet te vinden. Zo gaat dat. Met mijn gezellen ging het gesprek intussen over de Rode Duivels. Maar omdat die nitwitten niet komen tot het spelen van behoorlijk voetbal, zagen we na twee minuten alweer af om dit onderwerp verder uit te diepen. Het mormel met drie hele en één halve tand in haar mond stond daar opeens aan onze tafel met de vraag of iemand soms een vuurtje voor haar had. Als in koor was het antwoord unaniem: Nee! Waarop het gedrocht terug naar haar tafel schuifelde. Een deel van haar stank achterlatende in de hoek waar ons groepje zich ophield. We zetten ons gesprek maar weer verder. Ghislaine had het over haar onhebbelijke neef van zeventien. Die gast scheen het nogal moeilijk te hebben met zijn geaardheid. Hubert begon over kansarmen. Marie-Christine had het over haar voorkeuren voor streekbieren. Ik zweeg grotendeels. Al dat geleuter. Djeezes.
Bij dat alles rookten we evenwel geen enkele sigaret. Uiteindelijk was alles door iedereen gezegd en we besloten om op te stappen. We betaalden de baas voor zijn diensten en prezen zijn koppen koffie. Daarmee lieten we hem achter met de oude vlooienverzamelaarster. Buiten nam ik afscheid van mijn drie metgezellen en op weg naar mijn tijdelijke verblijf kon ik er eindelijk toe komen een Balmoral Highlandsigaar op te steken.
feedback van andere lezers- verf
hebt u al eens wiet geprobeerd?
gr..ed
ERWEE: Jawel, dagelijks een CD After dinnner.
En zeer bedankt! - sabineluypaert
nou, dit einde had ik geenszins zien aankomen hhaha
ben nu wel benieuwd hoe het met de stinkende vlooienzak afgelopen is, wat een beschrijving zeg
sjongejonge (smile) genoten dat zeker
ERWEE: Bedankt hoor.
De 'stinkende vlooienzak' is korte tijd later overleden aan longkanker. - Wee
Haha, great!
Ik ben zo'n twintig jaar geleden gestopt met roken maar wéét,
dat als ik er één zou opsteken, ik zo weer verslaafd ben.
x
ERWEE: Ik ben constant verslaafd, evenals full time, e sempre y siempre ja aina. Maar voor dat laatste moet ik wel in Finland zijn.
Zeer bedankt voor de lezing. - Vansion
Heel leuk: het standpunt van het ik-personage, zijn kronkels, wat en hoe hij over de anderen denkt ...
ERWEE: Bedankt! - RolandBergeys
typisch hilarisch stukje van Erwee, knap!
ERWEE: Hiermee gaat de rookworst in de pan.
Zeer bedankt! - erinneke
Erwee, deze is gewoon af van begin tot einde. Af en toe kon ik even niet verder lezen van het lachen... Hilarisch, geweldig en meer van dat moois en lovends!!!
ERWEE: Lachen is de bedoeling hierbij.
Heb ook sinds jaren een prima leermeester.
Beetje de stijl herkend? Mail dan ff, please.
En zo zijn er hier nog.
DINA bijvoorbeeld.
Zeer bedankt om hem te vinden zoals je hem vondt. - muis
Samen met drie andere aanwezigen werd er almeteen=< al meteen
Weer een goed stuk.Vooral dat stinkend vrouwmens doet het!
groetjes
ERWEE: Wijle content.
Zeer bedankt! - togu_hang
ge had gelijk ... had het eerder moeten lezen ... had dan waarschijnlijk niet gerookt ... toch geen sigaretten ...graag gelezen zu
groetjes
ERWEE: Fantastisch om dit op te halen.
Zeer bedankt!
|
