|
< terug
Dood in de woestijn - deel 1
Harpilliot zat aan een rustig kabbelend beekje voor zich uit te staren. De zon zakte achter de verre Couria-bergen. De lucht had een diepe oranje-achtige gloed, en het was nog veel te warm. Weldra zou een korte, plakkerige nacht zich aanmelden, en zoals gewoonlijk zou Harpilliot weer de slaap amper kunnen vatten. Wat hij gezien had, was werkelijk té overweldigend om te bevatten. Steeds weer passeerden de gebeurtenissen in het stadje Milas Harpilliot zijn geestesoog. En, zoals steeds weer, schudde hij zijn hoofd van ongeloof. Hij spatte wat fris water door zijn gezicht en sloeg zijn deken op. Wat slaap zou misschien wat rust in zijn hoofd brengen.
Het gebeurde als volgt. Harpilliot reed op zijn paard P'rjoum van stad naar stad, om te helpen waar hij kon in ruil voor levensmiddelen en wat goudstukken. Zijn mantel wapperde in de warme zomerwind, toen zijn scherp oog een stadje bemerkte dat zich op de horizon aftekende. Hij liet zijn paard halt houden, en keek wat aandachtiger. Voor zover hij kon zien was het stadje niet eens zo groot. Hij kon slechts drie of vier torens onderscheiden. Hij schatte de bevolking op ongeveer zeshonderd man. Door zijn talloze reizen had hij daarvoor een talent ontwikkeld. Hij klopte P'rjoum tegen de hals, en zette koers naar het stadje. P'rjoum, een ruin van een heel zuiver ras, wist de afstand naar het stadje snel te overbruggen. Harpilliot keek naar de massieve houten poort die boven hem uittorende. Het stadje was omringd door dikke muren, en de poort was de enige toegang. Harpilliot stapte van zijn paard af en stapte, op zijn hoede, naar de poort toe. Bij iedere stap lieten zijn laarzen kleine wolkjes stof opwaaien. Het was stil achter de poort. Hij had enige tekenen van leven verwacht, een markt, rondrijdende karren, eender wat, maar wat hij hoorde was een doodse stilte. Hij bonsde twee maal hard tegen de poort. Twee kraaien, die bovenop de poort zaten, vlogen verschrikt op, maar verder kwam er geen enkele reactie. Hij klopte nog eens tweemaal hard tegen de poort, en met wat geknars ging ze op een kier staan. Harpilliot zijn zintuigen stonden meteen op scherp. Waar waren de twee wachters die normaal de grote poort moeten bewaken? En waarom was de poort niet afgesloten? Hier klopte iets niet. Uiterst alert duwde hij de poort verder open en keek wat er zich tussen die dikke stadsmuren bevond.
feedback van andere lezers- sabine
fraai Bennie ga nu naar deel 2
beste groet Paul
sneakers1982: dank u! - verf
de hobits?
sneakers1982: wie weet ;-) - gono
Hmm, smaakt naar méér!
sneakers1982: de rest volgt ;-) - fenk
Het beste wat ik van je gelezen heb. Ik lees zeker deel 2. Tip: Let op het iets te veelvuldig gebruik van het voegwoord "en".
sneakers1982: ok, bedankt voor de tip! - drebddronefish
Heel leuk, welke tijd situeer je dit ongeveer of is dat ook imaginair?
groetjes
sneakers1982: laat uw fantasie maar de vrije loop :-) - Vansion
beetje raar: een talent voor iets 'ontwikkelen' ? zesde zintuig of zo? ach ... detail
ik ga nu door!
sneakers1982: mja, misschien verkeerde woordkeuze? klinkt mij persoonlijk niet zo gek in de oren
|
