Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 062. onvervalst
Traag teken ik een kruisje op Cériels voorhoofd en geef hem uit handen.
- 'Bewaar, hem', sis ik en, met een goddelijke verachting voor al wie zijn verantwoordelijkheid in de schoenen durft te schuiven van een verzonnen God, bezweer ik de schaaphoeder. Des duivels is mijn gloed.
(De mediamensen zijn eindelijk de deur uit. Daarop heeft Roger gewacht. De laatste lading champagne wordt aangesproken . Hoog heft hij het glas: 'Op Connie, op de nieuwe hoofdredactrice, op de Vrouw', jubelt hij, 'want van Haar is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid, in eeuwigheid, amen!' Hij maakt een grotesk zegenend gebaar boven het hoofd van Isabelle. De bende joelt en lacht. Die dag gaf hij het koninkrijk 'Connie' uit handen, drie jaar later zijn leven. Tabee, eeuwigheid!)
Wat volgt, heet exodus. Gedrieën keren we op onze stappen terug, redders van de vrouwen, de meisjes, de onschuld. Vanuit alle hoeken van de vrije wereld weerklinkt de noodkreet van Heerlijkheid, gekooid, geboeid, vernederd, gemuilkorfd, verslagen, vermorzeld, gefolterd, vermoord. De flik aan mijn rechter-, de cipier aan mijn linkerzijde, mijn God, hebben ze weet van de miljoenen ogenschijnlijk levende slachtoffers van het prangende systeem dat ze bedienen? Heb ik, gedurende al die jaren journalistieke padvinderij, één bevrijde vrouw ontmoet?
- 'Zal ik je thuisbrengen?' stelt Benny voor, zijn koppie scheef als van een broos vogeltje in de dakgoot, zijn vingers frunnikend aan één van zijn indrukwekkende koperen knopen.
- 'Niet nodig, met mijn fiets ben ik op vijf minuten in het station. Ik heb een afspraak in Antwerpen.'
- 'Groet uw lieve chef van mij', roep ik hem achterna, nadat ik mijn fiets en mijn hand heb teruggekregen.
Het hulpgeroep van de onschuldige meisjes blijft mij belagen met beelden. Een reusachtige pijnbank plant zijn poten in de grond. Keurslijfjes, kantoorfauteuils, luiers, spenen, bekkenbodemspieren, spiraaltjes, korsetten, uurwerken, bilspieren, bankbiljetten ontpoppen zich als foltertuigen. Rooksignalen ontregelen de kosmos. Het alles overstemmende ritme SOS maakt furore. Waar is de uitgang? Waar is het oog van de naald? Waar ligt dan toch het Verloren Land van de vrouw? Het staat zwart op wit geschreven in de brief van Joy Vansion: misschien in het bed van een man aan wie ze achteraf geen rekenschap geven moet.
Ik wandel voorbij de gewezen bakkerijgevel. Hier ontmoette ik Marcel voor het eerst, zijn ferme, open blik gericht op de opgaande zon. Ik was al en hij nog wakker. 'Aurora Musis amica' dacht ik onbedoeld hardop. 'Aurora, wat een prachtige naam', lachte hij, wat het onderwerp op mijn filologische studies bracht. Hij stelde zichzelf voor als professor in de biofilie, de zaligste studie ter wereld. Ik werd zijn trouwste studente.
Ik laat mijn verleden én de te redden wereld achter op het perron. Uittocht wordt intocht. Halverwege de rit dringt het tot mij door dat ik niet goed weet wat ik bij dat schrijfmens ga doen. Ik zet mijn tanden in een appel, verwens Isabelle en haar tuttenblad, om dan, lusteloos, toch nog even de velletjes door te nemen van de vermeend overspelige moeder van vijf kinderen. Ik kan al even goed de beursberichten lezen. Of luisteren naar radio Donna.
'Onvervalste paardrift' lees ik. Onvervalste paardrift? Het beest kleedt mij uit en bindt mij aan enkels en polsen. 'Neem me!' Ik roep, smeek, schreeuw het uit. Het wachten duurt lang. Maar wat volgt is onmiskenbaar, manifest en onvervalst. ONVERVALST. Mijn hoofd wordt vloeibaar en schenkt zichzelf uit in de beker van eeuwig leven. Ik schrijf. Ik schrijf tot het einde der tijden. Drift mondt uit in niets dan muziek.
Wat niet als muziek klinkt, is vals. Wat vals is, is geen drift.
feedback van andere lezers- drebddronefish
Bijwijlen indrukwekkend apocalyptische passages, in de vijfde alinea heb je daar een lange opsomming...ik weet het niet, zou dat niet anders kunnen, misschien is het maar gemuggezift van mijn kant uit?
Vansion: Het moet een opsomming blijven, maar met betere vondsten ... zodat het niet saai wordt, pittig en concreet blijft. Bovendien moet hier nog een dreigend ritme in komen - meer klankspel ... zoals in een litanie... Suggesties zijn welkom. Al komt de gepaste invulling waarschijnlijk wel vanzelf in mijn hoofd. Ik verlies teveel tijd met dubben. Ik wil van dat ei af. Pfff.
X - dichtduvel
Onvervalst en onversneden. Graag gelezen. Vrouwen met ballen schenken het mensdom veel wijsheid en een nieuw, evenwichtig elan. Jefke
Vansion: Onversneden, ja, Jef. Mag het ook zonder ballen? Iets anders in de plaats? Tuurlijk, zegt Jef. Want hij weet wel waar het al om draait.
Wijsheid? Morgen misschien. Als Tanne een paar bladzijden verder wakker wordt. In de hemel. De enige echte. Die van zijn en niet houden. Die van houden van. En vergaan.
Voila. Kan het bijna niet meer zwijgen. Maar ik moet nog een hele rits gebeurtenissen door die leiden naar ... - janwillems
mooi geschreven. Je hebt in dit stukje twee lange opsommingen, ik weet dat je dit vaker doet, maar voor mij is het net iets teveel van het goede. In de vijfdelaatse regel kan je nog iets verbeteren:
'Neem me!' Ik roep, smeek, schreeuw het uit.
Groeten,
Jan
Vansion: Dankje, Jan. Puntjes op de i ... heb ik graag.
Ja, ik hou van opsommingen. Maar dan moeten ze muzikaal zijn. Zoals litanieën. Deze staan nog niet geheel op punt. Maar dat komt wel. - aquaangel
Goed geschreven, kan er niets anders aan toevoegen..
Ja, ik heb Oostende verkend, Oostende mij niet maar dat terzijde ;)
en ja ik was bij fort Napoleon. Bijna weggewaaid maar heerlijk genoten xx
Vansion: aan het strand van Oostende
liep ze in heur hemde
wees maar zeker dat Oostende in je kruipt ... en dat je terugeroepen wordt! X - commissarisV
Uitstekend stukje met in de tweede helft een subliem, geraffineerd, minutieus afgemeten vleugje onderhuidse humor..enne proficiat met je behaalde prijs, bofkontje goudlokje :-)
Vansion: merci blondgelokte; ben nog niet content met mijn opsomming foltertuige. haha. suggesties? - ERWEE
Dit is zo zuiver als de ziel van een Iraliaanse Soprano van 22.
Vansion: Dit is echt wel een pakkend compliment voor een schrijfmens van 44 met een beduimeld zieltje.
Ik ben wat in je werkjes gaan neuzen... genoeg om te geloven dat ik je uitspraak niet ironisch moet opvatten. ;D al is de korrel zout nooit ver weg ... - feniks
'Wat niet als muziek klinkt, is vals. Wat vals is, is geen drift.'
Dat blijft hangen...
Vansion: Als je kunst kunt zien als vertolking van (geest-)drift, dan heb je hier meteen een zweep waarmee je het gros van de so called literatuur ongenadig (...) kunt neermeppen.
Je hebt geluk, mijn beste, veel van je versjes zouden die zweep trotseren. - koyaanisqatsi
Beetje zwaar om lezen, zo tijdens de lunch, maar zeker van de zinnen en hun woorden op zich genoten. (zeker van top of the bill "wat vals is, is geen drift")
Vansion: driftige groet, bloedbroeder
laat je lunch goed verteren
(eieren zijn het leukst om te beschrijven na kotsing; maar dat wist je al; zie ook: Jessica Blandy) - gono
Prachtig, onvervalst prachtig!
Vansion: allé dan ... - rinka
Je verwent je lezers an. Je maakt er je werk van. Echt om duimen en vingers enzo. Je naait het bijzonder goed ineen.
Stevig erin gehakt met het hulpgeroep van de onschuldige meisjes en het verloren land van de vrouw.
Wel bruusk hoe de achteloosheid van de beursberichten en radio donna ineens een beestachtige paardrift wordt, louter door het woord.
Het vloeibare hoofd dat zichzelf uitschenkt! Super einde ook.
Vansion: Oei. Credo-einde is hier en niet in het vorige stukje.
Aaneennaaien is eigenlijk inderdaad wat ik doe. Met haken en ogen en associaties. Daaruit haal ik de pret. - kronos
ok!
|
