Volg ons op facebook
|
< terug
Huistaak
Woensdag, 15 november, ongeveer twaalf uur dertig.
Dochterlief komt terug van school. Mijn vrouw vraagt:'En meid, hoe is het geweest vandaag?' Haar antwoord: 'Niet anders dan gisteren. En 't was alweer hetzelfde gezaag als een week geleden.' Daar moeten we het mee doen. Even later, terwijl ik de soep in de borden schep, probeer ik ook nog even. 'Maar ze moeten daar toch iéts gezegd hebben? Ge zijt toch daar geweest?' 'Ja,' is het antwoord, 'een boel saaie dingen hebben ze weer rond onze hoofden geslingerd.' We eten de lunch. Spreken af wat we deze namiddag aan klussen moeten zien te klaren. Ruimen af. Dochterlief beweegt zich stilzwijgend richting pc. Als fervente fan van het gedoe der Steracteurs opent ze de startpagina van één en speelt de liedjes af van de gast van haar dromen. Wij, de werkbijen, gaan buiten de leilindes en de hortensia's snoeien. Lustig hanteren we daarbij om beurten snoei- en takkenschaar.
Telefoon. Dochterlief komt aandragen met de handy. The lady of the house neemt het apparaat aan. Meteen weet ik dat ze haar vriendin, Andrea Van Loveren aan de lijn heeft. Dat wordt een vlotte, maar gelijk ook een langdurige babbel. Zo heeft de ondervinding me meermaals geleerd. Al pratend loopt Marlina naar de living. 'Langdurig' betekent deze keer, afgerond, zesentwintig minuten. In die tijd heb ik een vierde van het te snoeien geel geworden groen weten weg te werken. 'Dat was Andrea.' 'Alléééé!!', speel ik met een monkellachje. 'We hebben afgesproken om naar de showroom bij Tim te gaan kijken.' Tim is een andere vriend van het huis. Heeft de ruime zaal boven zijn plantenshop afgehuurd om er een kerstshow te presenteren. Daar moet een oordeel over worden geveld. Of ik ook wil meegaan? 'Nee.', zeg ik kort. 'Ik doe hier verder.' Dochterlief heeft iets opgevangen over 'kerstshow bij Tim'. En als Andrea meegaat is ze met geen stokken hier te houden. Na enig schminkwerk vertrekken ze.
Van die rust profiteer ik even om eventuele binnengelopen mails te komen checken. De box van Pandora heeft echter niks te melden. Terug naar de tuin dan maar. Alhoewel dit soort werk niet echt mijn ding is, hou ik het tempo hoog. De dunne twijgen, de dikke takken, ze leggen na elkaar het loodje. Als dat zo vlot blijft verdergaan, krijgen die straks allemaal een tien voor medewerking. De tijd schiet trouwens toch wel aardig op bij zo'n werk. De avond komt stilaan in de lucht. Toch zet ik door om al die staken in hun blootje te zetten. Zeventien uur veertig. Klus geklaard.
GSM-gewijs verstuur ik een bericht om te vragen wanneer de dames mogelijk denken terug thuis te zullen komen. Enkele minuten later speelt mijn ringtone. 'Papa, we zijn al onderweg. We zetten Andrea af en komen eraan.' 'Goed zo? Dan dek ik meteen de tafel al.', zeg ik.
We gebruiken het avondmaal. Ik luister naar het verhaal over de zaal die door Tim omgebouwd is in het vooruitzicht van de eindejaarsfeesten. In stilte denk ik: *Na het werk en het eten, eindelijk tijd voor de tv en de ligbank.* We ruimen de tafel af. Ik gebied dochterlief om daarbij een vaatdoek te gebruiken, de tafel nat af te vegen. 'En dan nog droog vegen met een handdoek.' Mijn vrouw vraagt haar: 'Hebt je alles gedaan voor school morgen, schat?' 'Ja.', is het sobere antwoord.
'SHIT!!!', roept ze daar meteen achteraan. 'We moeten voor morgen voor Nederlands een stukje schrijven over 'agressief' of 'assertief' taalgebruik. Hoe kan ik daarover iets vinden?'
'Dan hoeven we maar iets op te schrijven over papa.', zegt mijn vrouw lachend. De stokende blik op haar gezicht is me niet ontgaan. 'Die kan daar wat van.', zegt zij die mij ooit, bij hoog en laag heeft meegesleurd tot voor Schepen Marcel Simons en Pater Moesen.
Mijn oogappel gaat aan de pc zitten. Ik geef haar de raad om al eens gewoon via Google te gaan zoeken op die woorden. Misschien zijn er daar wel linken te vinden die via enige anekdotiek een situatie beschrijft die te maken heeft met agressie, of anderzijds met assertiviteit. Na drie minuten springt ze op. 'Hier geven ze alleen maar allerlei prul, niks wat ik kan gebruiken.', roept ze in paniek. Ik ken dit. Ik zal deze touw weeral zelf in handen moeten nemen. Moeder de vrouw staat er ook al bij met een angstgezicht.
'Kom.', zeg ik, 'laat mij maar eens aan de pc.' (Daar gaat het Journaal.) Ik geef de woorden
'assertief woordgebruik' in bij Google. Krijg met een klik zo'n zeven miljoen linken, waarvan ik de eerste maar open. Tenslotte moet je ergens beginnen. Dit is gewoon een soort technische uitleg omtrent het gegeven. Zo zijn er nog een aantal. Wat ik zoek is iets in de vorm van een anekdote. Dat kan dan altijd nog aangepast worden aan het hic en het nunc.
Een zijdelingse opdracht, zo blijkt plots, is ook nog dat het te maken moet hebben met een recente situatie. 'Nog iets wat er mee te maken moet hebben?', vraag ik al een beetje ongeduldig. Dochterlief druipt stilletjes af. Richting mama. Ik zoek verder. Kom op iets dat bruikbaar zou kunnen zijn. Voorbeeld is een gesprek tussen een manager en een werknemer. Die laatste laat grondig de vloer met zich aanvegen door de eerste. Verlaat met de staart tussen de benen het kantoor van de manager.
Dat het anders kan wordt dan weergegeven in een tweede schets. (Om hier kort te gaan: gelijkaardige situatie, maar ditmaal zit de manager zelf ook met een rode kop achter zijn bureau.)
Ik roep mijn dochter erbij. Schoorvoetend komt ze af. 'Hier,', zeg ik, 'bekijk dit al maar eens.' Ik laat de stoel aan haar. Zij leest. Lijkt niet erg overtuigd. Loopt met een bedremmeld gezicht opnieuw naar mijn vrouw. Ze komen beiden terug. 'Lees jij dit maar eens.', zeg ik tegen de eega. 'Het doet me zelfs denken aan een situatie op het werk bij jou.' Marlina neemt plaats voor het pc-scherm. Na een minuut roept ze al: 'Dit is het! Dat is een goed voorbeeld.' Dochterlief: 'Jamaar dat heeft niks te maken met een situatie van hier of nu.' Ik probeer haar uit te leggen dat dit voorbeeld toch verplaatst kan worden naar het 'hier en nu'. Ik zie haar onderlip groeien.
'Als dit niet dienen kan, kunnen we misschien in een verhaal gieten hoe dat hier vorige week verlopen is met je taak voor Engels.', opper ik. 'Dat heeft dan wel niks te maken met assertief woord- of taalgebruik.' 'Hoe bedoel je?', vraagt mijn vrouw. 'Kom, laat mij maar terug op die stoel.', zeg ik kort gebiedend. Maar ook met een redelijke zucht.
Dochterlief weet zeer goed wanneer papa's temperatuur de hoogte ingaat. Ze wil er vanonder muizen. Die kans geef ik haar vooralsnog niet. 'Moet dat nu een combinatie van die twee gegevens zijn, of hoe zit dat?', vraag ik nog. 'Nee, nee,', zegt ze, 'een van beide items beschrijven volstaat.' 'OK, dan weet ik genoeg. Laat mij maar even doen. Ik roep wel wanneer ik er klaar mee ben.' Ze laat me achter aan de pc. Plagend roep ik haar nog achterna: 'En vanaf morgen ga ik mee naar school om op die banken te zitten.' Zowel voor haar als voor mezelf relativeert dit de kwestie een beetje. Vader zijn, zware job. Ik open een willekeurig Word-document, memoriseer de situatie zowat en begin ze uit te typen.
Vorige week dinsdag. 7 november. Voor onze leerkracht Engels is de herfstvakantie duidelijk een vergeten gegeven. We kregen van hem een huistaak mee, wat niet zo heel vaak gebeurd. Opgave 1: met behulp van een vertaalsite een eerste stuk tekst omzetten van het Nederlands naar het Engels. Opgave 2: een ander stuk tekst omzetten van het Engels naar het Nederlands.
In eerste instantie leek dat niet zo moeilijk. Aan mijn moeder legde ik uit wat de bedoeling was. Ze begreep er niks van. Op computergebied is mama dan ook totaal onkundig. Wilde meteen naar de telefoon grijpen om naar een kennis te bellen. Jef staat ook in het onderwijs als leraar Engels. Hij zou dat soort opgaven wel kennen. En er raad mee weten.
Mijn pa, iets sneller op de bal in dat soort dingen, maar ook een man die niet gewoon is het mes niet in het varken laat steken na de slachting, kwam er zich mee bemoeien. 'Wat moet of wilt ge nu?', zei hij. 'Wie van ons zit daar de hele godganse dag op die schoolbanken? Als daar een leerkracht een opgave geeft, moet het na zijn uitleg toch duidelijk zijn waar het om gaat? Nu staat ge hier te staan alsof ge het hoort donderen in Keulen, Kigali en Kortemark samen.' Bij elke plaatsnaam die hij noemde, gingen de decibels een ietsje meer de hoogte in. Mijn mama kwam af met de boodschap dat Jef niet thuis was.
'Ga aan die pc zitten en voer in Google het woord "Vertaalsites" in.', zei mijn pa weer op een iets rustiger toon. Ik bekeek hem nietszeggend, wilde hem duidelijk maken dat we het op die manier niet mochten doen. 'Van de leerkracht!', voegde ik daar nog ter overreding aan toe. Zijn gezicht vertrok opnieuw. 'Hoe? Ge moet een taak doen aan de pc, maar ge kunt niet via een zoekmachine op zoek gaan naar het middel daartoe? Waarom staat die prul hier dan verdomme?'
Het kwam er allemaal in een adem uit en de decibels gingen weer goed de hoogte in. Ik moest ook niet proberen er een woord tussen te krijgen. Hij ging verder in dezelfde kwade toonaard. 'Als ge nu niet vlug maakt dat ge daaraan begint, dan gooi ik dat spel direct door de deur naar buiten. Verstaat ge dat? Of door een venster. Zonder ze open te doen. Potverdomme toch!!!'
Het waren voorlopig zijn laatste woorden. Volgens mij kon de halve straat ze horen.
Woensdagavond 15 november, zo omstreeks negentien uur vijgenveertig.
Na een halfuur was ik klaar met het schrijfsel. Ik riep mijn oogappel. 'Zie zo.', zei ik. 'De ene situatie, dat van die Engelse taak van vorige week, beschreven voor gebruik in de les Nederlands van morgen.'
Ze las mijn stukje door. Antwoordde 'Ja.' op mijn vraag of het haar zo in orde leek.
Zelf wilde ze nu ook nog aan het toestel. Als aanvullende nota schreef ze onder mijn epistel: Dit is een voorbeeld van agressief gedrag en taalgebruik. Omdat mijn vader danig boos werd en een dreigende taal hanteerde. Er waren duidelijk een paar verhogingen waar te nemen in zijn stem op dat moment. Hij probeerde het ook niet op een assertieve manier aan te pakken. Bijvoorbeeld door eerst te kijken of te luisteren naar hetgeen ik moest doen en daarvoor een aangepaste reactie te zoeken. Gewoon een beetje hulp van hemzelf was misschien al goed geweest.
feedback van andere lezers- aquaangel
Ik weet niet welke google jullie gebruiken?
Belgische zeker *hihi*
maar als ik google naar assertief woordgebruik dan krijg ik dit:
Resultaten 1 - 10 van circa 224 voor 'assertief woordgebruik (0.27 seconden)
ahha dus je hebt of overdreven *heel [z]waar*
of je hebt niet werkelijk de google gecheckt voor je deze zin op schreef
jááá ik ben van de feiten,
mijn vader begon uit te vliegen......
dat zullen wij Nederlanders nooit zo zeggen maar ik leer hier veel dingen bij,
ik zeg al bijna amai, thuis
LOL
xx
ERWEE: Natuurlijk hebben wij een de beste aller googechelaren. -p
Maar als je zo'n woord ingeeft, lijkt het al vlug sat er zo'n zeven miljoen links komen
uitvliegen in deze betekenis: enige vorm van agitatie ontwikkelen, meestal gevolgd door een climax waar heel de straat plezier aan heeft. - littlefairytale
Al eens over gedacht deze als column aan te bieden bij "Klasse?"
Leuk geschreven maar te beetje te lang uitgelijnd hier en daar...
tine
ERWEE: Goeie hint.
Verhaalgewijs moeten die dingen omtrent Andrea of die zaal van de kerstshow daar in, vind ik. En verder was dat hier eergisteren irl mee te maken. - Ghislaine
Prima. Een tip waar je mee doet wat je wenst:
Inkorten door krachtigere zinnen te maken
Uitvliegen in de betekenis die er staat, is het dialect.
+/- wordt ongeveer. Dan is er geen explicite tijdsaanduiding gegeven.
ERWEE: Bedankt.
Ga dat zeker nog bekijken. - gono
Een beetje bijschaven, maar ik vind het goed!
ERWEE: Bedankt. Ben er nog mee bezig. Word zal het geweten hebben. - Wee
Herkenbaar stuk, leuk :)
Wat bedoel je met je re bij Heikant 5, ik begrijp het niet?
x
ERWEE: Deze was als zodanig recht uit het leven gegrepen.
Die 5 zal ik eens herbekijken.
|
