Volg ons op facebook
|
< terug
de krassende pen
Het geluid van de krassende pen op het harde papier was niet het storende element. De scherpe zure geur van de inkt was dit ook niet. Zelfs de laaghangende zon, die ervoor zorgde dat je geen hand voor de ogen kon zien, stoorde niemand.
Neen, niet de omstandigheden, maar, wat er geschreven werd, maakte de lezer zenuwachtig.
Zelfs toen de schrijver zijn hand liet rusten en met het andere een zacht muziekje opzette was de onrust nog niet verdwenen. De letters die sierlijk gevormd werden, omdat de pen die hiervoor gebruikt werd zeer goed uitgebalanceerd was, nodigde uit om verder te lezen. En natuurlijk kon de lezer de context al raden, maar toch nog werd hij verbaasd door de beelden die uit die ene gebogen lijn werden geboren. Beelden die enkel voor de lezer zijn eigen oogleden gevormd werden, ontstaan uit de triggers die door hetgeen er zo getekend werd, spontaan ontsproten.
Door de komma's en de punten kreeg het geheel een context, waardoor wat er stond ook een zin kreeg. Het ritmisch gevoel dat de schrijver in zijn pen kon leggen, werd door de aard van de woordjes die via zijn de pen in zijn hand en de inkt op het papier overgedragen naar de ogen van hen die het lazen, zodat onbewust de lezer werd meegenomen in de candans die de schrijver had bepaald.
Zoals het lezen van 'handjes draaien, koekenbakken vlaaien, handjes draaien, koekenbakken vis, je kunt het niet geloven hoe lekker dat het is, stokvis' ook de gekende muzieklijn van het versje in de oren van degene die het leest legt.
Het dopen in de inktpot en het aanscherpen van de pen waren dan nog slechts de adagio's in het geheel van de conversatie die de schrijver en het papier voerde.
De wijze waarop hetgeen gekrast werd via de pen en zo op het papier terecht kwam en waar de inkt enkel het bindmiddel was, zorgde dat de aandacht van de lezer niet verstokte in een saai toekijken.
Het spannende was toch wel dat achter die laatste letter er nog van alles kon komen. Beelden en gedachten die tot op het moment dat de laatste krul het papier had bereikt wel in de lezer zijn gedachten ergens ver en diep verstopt waren, maar dan pas als een ei dat uit een nest valt, de realiteit induikelde.
Grappig om zien hoe de ogen van de lezer als het ware de hand volgde en hijzelf niet in staat was om wat er ging komen reeds te voorzien. Het papier en de inkt dat het verleden met het heden samenbrengt.
Uit om verder verrast te worden en vooral om geamuseerd een rustig avondje te hebben, met gedachten en meningen die nu niet eens uit het eigen verstand voortkomen, wordt de lezer, meegenomen in een tekst die hij allang wist, maar nog nooit zo had gelezen. Ondergedompeld in een verhaal, waarvan hij de beelden zelf mag van bedenken, soms nog gestuurd door de beperkingen die de schrijver af en toe meegaf, kan de lezer zijn eigen creatie maken van het wereldje dat er werd geschapen door de hand die pen stuurde en de pen die het papier bekrastte en de inkt die het als een spoor voor de eeuwigheid achterliet.
Chemisch is het verhaal een verzameling van elementen. Vroeger zat er veel lood in de inkt en was het papier bijlange niet zo zuiver dan wat men nu in de handel kan vinden. Inkt bevatte kleurstoffen van bloemen en planten en kon de druk van de industrialisatie best aan. Onze printers drukken de mooiste teksten in de mooiste kleuren, de natte droom van elke drukker die dit proces nooit gekend heeft.
Filosofisch is het verhaal een anekdote waardoor de inhoud als een spiegel de realiteit van het zijn weerspiegelt. Zelfs in het meest onmogelijke verhaal zoekt de lezer de overenkomst met zichzelf. Want meer heeft hij of zij niet. Wij als mens kunnen niet meer weten dan wat we al zo lang wisten, maar enkel er nog niet van bewust waren dat we het wisten. Zoals Aristoteles het zo mooi verwoorde, dat de kennis als een geboorte moet ontluiken vanuit de mens die weet, maar het nog niet door heeft dat die het weet.
Wat dit verhaal ook mag betekenen, ik hoop dat ik je met deze krullen niet verveelde, want het was net de bedoeling om hetgeen je al lang wist eens anders te verwoorden, zodat ook deze kant van de realiteit je aandacht eens kreeg.
feedback van andere lezers- werner
'kras' verhaal, Ivo, bravo, je hebt me niet verveeld, integendeel. Ik heb ervan genoten. Blijven schrijven!
ivo: dank je wel - SabineLuypaert
als die pen zo kract:-d laten doen dan zou ik zeggen
ik sluit me aan bij werner(smile)
grag langsgekomen
ivo: bedankt - gono
Spijtig dat het inderdaad niet geschreven is met een pen, maar
zoals het hier staat is het een koel,pc-achtig verhaal, waarin geen enkele warmte te bespeuren valt!
Er staat zoiets op het forum, me dunkt, dat we beperkt zijn in de vormgeving van onze gedichten of verhalen.
ivo: hier was het in ieder geval wel warm, met de houtkachel in werking, en ook al was de pen dan niet op de computer, een mooie vulpen, zwaar in de hand (is dan nog geen ganzenveer) kan nog altijd, niet ? Eerst met de pen, nadien op de tekstverwerker .... als een echo van wat het ooit was ... en zou moeten zijn ... ? Bedankt - annvanbyl
Je hebt iemand die houdt van het krakende gevoel van papier, de geur van inkt en het aaneenrijgen van letters in woorden in zinnen in gevoelens, weten te charmeren met je pen ! Gr, Ann
( voortKkomen)
ivo: tx - Ghislaine
Werkelijkheid in een andere dimensie. Was dat niet de bedoeling van schrijven? Knap gedaan.
ivo: dank u wel - DensPowells
Ik heb er van genoten. Mulisch zei ooit dat je met de pen MOET schrijven, aangezien de inkt de temperatuur van je bloed moet krijgen.
Ik ben normaal niet voor verhalen waar de "vierde muur" wordt doorbroken, maar dit heeft me zeker geboeid.
ivo: dank u wel - thijl
Filosofisch, wat een leuke mijmering die tot nadenken stemt. En een bloemrijk taalgebruik.
een paar kleine vrijblijvende suggesties:
laag hangende = laaghangende
wat er geschreven werd, maakte (komma, want maakte zegt iets over een handeling in de bijzin)
onstaan = ontstaan
kandans = cadans
doppen = dopen
vanalles = van alles
in duikelde = induikelde
al lang = allang
achter liet = achterliet
Groet, Thijl
PS, Ik ga zeker meer van u lezen!
ivo: bedankt Thijl, idd de taalfoutjes zullen veel minder sterk aanwezig zijn in mijn latere verhalen, ook door iemand verbeterd die veel beter in taal is als ik ... - VUURKRACHT
een wat langgerekt verhaal Ivo,dat daardoor wat vermoeiend las.
Het kon mij boeien vanaf "Filosofisch".
|
