|
< terug
le peintre (mét vertaling)
Je serai ton modèle, disait la femme.
Pourquoi ? le peintre demandait.
Je désire être regardée.
Comment veux-tu être regardée, ma petite ?
Attentivement.
Il faudra m'obéir aveuglement.
Je sais.
Choisis l'endroit.
La chambre rouge.
Choisis l'allure.
Lento.
Choisis l'attitude.
Simple.
Choisis un de mes doigts.
Pourquoi ?
Je répète : il faudra m'obéir. Choisis un de mes doigts.
Le moins indépendant, l'annulaire.
Il me faut d'abord te toucher. Avec un de mes doigts.
Pourquoi ?
Déshabille-toi. (Ce qu'elle fait)
Pourquoi ne me regardes-tu pas ?
Ouvre tes jambes légèrement. (Ce qu'elle fait)
Le peintre ne la regardait pas. Il la touchait d'un de ses doigts. Il commençait au vertex. Il dessinait une ligne descendante. Puis il recommençait. Il faisait l'alentour de son corps. Fibre par fibre.
Méridien par méridien. Elle se décontractait. Elle était là, les jambes légèrement ouvertes, debout et abandonnée pour des heures.
Par après je te regarderai, ma petite. Je te regarderai du jour au lendemain. Mais avant de te regarder, il me faut te voir. Eh comme je suis un peintre, mes yeux sont capables de regarder sans voir. C'est nécessaire. Je ne sais voir qu'avec mon doigt. Je serais un pécheur en te prenant sur la toile avant.
Et le désir d'être regardée la quittait. A moins pendant ces heures.
Le moral de l'histoire : Théoriquement il existe une possibilité de bonheur parfait : croire aux excuses l'un de l'autre et s'y abandonner innocemment.
VERTALING
Ik zal je model zijn, zei ze.
Waarom ? vroeg de schilder.
Bekijk me. Dat wil ik graag.
Hoe moet ik naar je kijken?
Aandachtig.
Je zult me blindelings moeten gehoorzamen.
Dat weet ik.
Kies een plek.
La chambre rouge.
Kies een ritme.
Lento.
Kies een wijze.
Eenvoudig.
Ik herhaal : Je zult me moeten gehoorzamen.
Kies één van mijn vingers.
De minst onafhankelijke : je ringvinger.
Eerst moet ik je aanraken. Met mijn ringvinger.
Waarom ?
Kleed je uit. (Dat doet ze.)
Hé, je kijkt niet eens naar me.
Open je benen een beetje. (Dat doet ze.)
De schilder bekeek haar niet. Hij raakte haar aan met één van zijn vingers. Hij begon bij haar kruin. Tekende een lijn naar beneden toe. Om dan opnieuw te beginnen. Zo tekende hij haar ganse omtrek. Vezel per vezel. Lijn per lijn. Van boven naar beneden. Opnieuw en opnieuw. Ze ontspande zich.
En daar stond ze dan, haar benen lichtjes geopend, rechtop, overgeleverd, uren aan één stuk door.
Later zal ik je bekijken, liefje. Dag en nacht zal ik je bekijken. Maar voor ik je bekijk moet ik je zien. Ik ben een schilder. Mijn ogen kunnen kijken zonder te zien. Zo hoort dat, voor een schilder. Ik kan alleen maar zien met mijn handen. Ik zou een zondaar wezen als ik je op doek nam, zonder je te hebben gezien.
En het verlangen om bekeken te worden, voer uit haar weg. Tenminste voor de tijd dat dit duurde.
De moraal van het verhaal : In theorie kan geluk volmaakt zijn : als je gelooft de één in het verhaal van de ander en je eraan overgeeft. Argeloos en onbevangen.
feedback van andere lezers- sinneskyn
Malheureusement je pouvoir le texte le pas bon juge..il va par-dessus un peintre et est exemplairement.. fera anxieux un besoin de traduction quand possible?..of de moraal van het verhaal..ben heel nieuwsgierig Vansion.... salutations ensoleillées hil
Vansion: :) I'll try. 4U. - drebddronefish
Jammer genoeg is mijn Frans zo schabouwelijk, dat ik moeilijk de kleur van bovenstaande kan beoordelen, groetjes
Vansion: Wel ... de kleur was turkoois. Sorry. In het Nederlands vertaald klinkt die kleur niet. "Appelblauwzeegroen ..." - maartendeman
erg knap! Nu nog een vertaling...
Vansion: Vertaling lukt niet. Het klinkt niet. Raar he. Probeer jij het maar eens. Onder jouw naam. Brengt wat leven in de site . - Seppe
Geluksmoraal?
- moraal die zegt dat een daad die het geluk bevordert, zedelijk goed is
Slavenmoraal?
- moraal met nederigheid en gehoorzaamheid als norm
A kweenie
jaja, vansion, jaja, weer
Vansion: Niet mijn moraal. Enkel een alibimakerij. - commissarisV
Hoe is het mogellijk dat ik dit pareltje heb gemist, gewoon adembenemend mooi en er mag een lesje inzitten. In 't Frans klinkt het op z'n mooist...
Vansion: was ook oorspronkelijk in het Frans ... soms komt dat zo in mij op ... raar hé ...
ja, voor iemand die zelf schildert, heeft dit mss. een extra dimensie ...
stiekem de erotische dingetjes aan het uitkammen? welneen... helemaal niet stiekem ... ;) - Lanseloot
Mooi, An.
Ik begreep de laatste zin niet. Is het niet zoiets als 'als je in elkanders verhaal gelooft'? Ja, dat is ook la condition humaine zeker. We hebben alleen maar verhalen. Elkeen zijn verhaal. Elke dag zijn verhaal. Elke lezer zijn verhaal. Ja, 't is 't eind van 't jaar. Ik word weer filosofisch. Ben al bang om te ontdekken met welk verhaal ik mezelf weer het hele jaar aan de gang heb gehouden. En of ik er een vind voor 2007. Grapje. Groetjes nog.
Vansion: Ja, misschien te letterlijk vertaald.
Verhalen ... ja ... Wat je zegt ruikt naar Heidegger ... Al bedoelde ik het hier eerder speels ... - erinneke
dag an, ik ben dan maar eens begonnen aan de verhalen en dit is één van de eerste die ik van je lees. ik ben getroffen door de onderhuidse spanning die doorheen het verhaal loopt en steeds net onder het oppervlakte blijft zweven. volmaakt sensueel
Vansion: Volmaakt is het nooit ...0
Dit is ten dele geïnspireed op de romans van Françoise Mallet-Joris. Haar nichtje zat ooit in mijn klas.
Soms schrijf je pas na meer dan twintig jaar op wat je voelde.
|
