naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

hou me los, laat me vast

door ivo

Het water liet zich stromen.
Als een dode tronk dreef ik mee, moe, botsend tegen stenen ...

Ik kon niet 'ja' zeggen tegen mijn opdracht en ook niet 'nee'
ik moest het laten betijen, laten bezinken, zonder tegen te spartelen,
zonder meteen te antwoorden. Ik bleef verstomd achter.

Pas, als ik durf af te dalen in de put, zal ik de rotsbodem bereiken waartegen ik me kan afzetten ..

De oude man in me riep me toe "Blijf lang genoeg in de put tot je keuze en je kreet volwassen is geworden."

Vanuit mezelf wist ik niet wat ik moest doen. Tot het besef kwam dat het goed is om hulpeloos te zijn, om terug te keren tot het kleine wicht in de uitzichtloze moederschoot.

Het is goed om de pijn te voelen, om vanuit de navel de kreet te voelen opstijgen als een schreeuw van vrijheid en geluk..!

Genoeg worden we gedwongen om te zijn wie niet waren en om te doen wat we niet konden. en is dit ooit al anders geweest ? Je jeugd verliezen aan zaken die nooit zinvol zijn geweest.

Het water liet zich stromen.
Als een dode tronk dreef ik mee, moe, botstend tegen stenen.


------
Een kleine aanpassing in de voorlaatste paragraaf

IVO


toelichting: weer een andere genre om te communiceren, als een verhaal de mens doet nadenken en hierdoor doet 'handelen' dan is het verhaal toch zinvol geweest ?

feedback van andere lezers

• SabineLuypaert
  eerst wil ik zeggen dat ik dit een geweeeeeeeeeeeeldige totel vind, hoedje af (smile)
  
  een vreemd verhaal dat me erg intrigeerde, ge moogt gerust zijn dat het aanzet tot nadenken
  
  
  ivo: dank je wel
• werner
  knap geschreven zet zeker aan tot nadenken, maar is niet echt als een verhaal gebracht, misschien moest dat ook niet echt...
  
  Het zou wel leuk zijn om wat beter de context van dit personage te kennen: wie, waarom, waar,...
  ivo: was ook niet de bedoeling, ik probeer wat stijlen uit zodat ik mezelf wat kan bekwamen in het ordenen van mijn gedachten en het uitzoeken hoe het allemaal moet
  
  tx
• Ghislaine
  In Ophra gezien: hoe ouders kinderen vaak verpesten, door materialisme.
  ivo: dank u wel
• RolandBergeys
  Stemt to nadenken, inderdaad.
• aquaangel
  goed, het is wat kort, had misschien iets meer uitgediept kunnen worden.
  
  gerne zal genre zijn ;)
  
  groet x
  ivo: dank u wel
• drebddronefish
  Een stukje poëzie eigenlijk, mooi in feite
  groetjes
  ivo: dank u wel voor uw reactie
• Vansion
  met graagte opgedronken
  De zin beginnen met 'Want vaak...' zou ik weglaten. suggestief is je tekst veel breder en deze opmerking nauw en opgedrongen. Vind ik, hé...
  
  Inhoudelijk: kreet juist, ja ... maar keuze ??? zeer de vraag
  
  heerlijke titel!
  ivo: ik zal er eens over nadenken :), bedankt
• littlefairytale
  
  Dit soort denkstimulatie kan ik wel smaken. Omgevingsruis bepaalt al te vaak wie we zouden moeten zijn. En net dat is het summum van niet zijn, toch? tine
  Genoeg worden we gedwongen ...misschien vervangen door Genoeg dwang om...?
  
  ivo: bedankt
• thijl
  Een beetje (te) kort, maar het is goed geschreven en ik kan me voorstellen dat dit gebruikt kan worden als onderwerp in een dicussie tussen filosofen.
  ivo: dat was het ook Thijl, btw email net beantwoord ...
  bedankt voor het lezen ...
• VUURKRACHT
  noch verhaal,noch gedicht,
  maar...héél boeiend om te lezen!
  Idd, stof tot nadenken; en voelen wat het lezen met je doet.
  Dank je wel Ivo!