Volg ons op facebook
|
< terug
Yves (herwerkte versie)
Ik ben een verhalenvleermuis. Vermomd als een docent fladder ik tussen mijn studenten op zoek naar een nieuw verhaal. Door jarenlange ervaring weet mijn sonar probleemloos de tragiek te detecteren. De interessante gevallen zonderen zich meestal af van de groep, zodat ik me ongehinderd op hun hals kan storten om hun verhaal op te zuigen. Ik pak hen in hun meest kwetsbare momenten, bij voorkeur in de examenperiode. Terwijl ik medeleven veins en mijn opwinding verberg, voed ik me met moederhaat, overspel, incest, anorexia, drugsverslaving, angstaanvallen en andere shakespeariaanse thema's.
Denk twee keer na, en als je toch bezig bent, doe er maar gerust een derde keer bij, voordat je je kinderen bij mij les laat volgen.
Maar wie te gulzig is, kan zich verslikken. Of zijn gehemelte verbranden, als de soep te haastig gedronken wordt. Het geheim van Yves was ontegensprekelijk te heet voor mij. Had ik de voortekenen maar niet genegeerd, dan zou ik de kelk wellicht hebben laten passeren, maar mijn verhalendorst was te groot.
Hoewel niet groot van gestalte, was Yves een indrukwekkende verschijning, met zijn lange blonde vikingharen en zijn atletische lichaamsbouw. In de zomer ontdekten we de Keltische band getatoeëerd rond zijn bovenarm. Yves had geen vrienden onder de studenten, maar iedereen had respect voor hem. Men fluisterde dat hij "in het milieu" zat; iedereen knikte bevestigend, maar niemand wist waarover het ging. Drugs? Waarschijnlijk. Vrouwenhandel? Misschien. De geruchten werden wilder, de bewegingen van Yves op de campus schimmiger, zijn aanwezigheid op de lessen zeldzamer. Soms moest een examen verzet worden, omdat de politie hem tijdelijk vasthield. Maar niemand wist hoe hoog zijn inzet was.
Op de fotokopie met de foto's van de studenten van zijn jaar was het gelaat van Yves op onverklaarbare wijze beginnen vervagen, een onomkeerbaar proces, uiteindelijk verworden tot een onherkenbare schaduw. De tekenen waren er, ik had beter moeten weten. Ik begon hem extra lessen te geven, probeerde zijn onaantastbaarheid te doorbreken, maar hoedde me voor het stellen van lastige vragen. Ik wilde het dunne vlies van vertrouwen niet scheuren. Op een dag liep ik met hem mee naar de bushalte.
"U woont toch in de Rupelstreek? Kent u toevallig agent Rachid B.?", vroeg hij me zonder overgang.
"Heb je problemen met de Boomse politie, Yves?"
Ik denk dat ik hem toen voor de eerste keer zag lachen. Het viel me toen op hoe groot en sterk zijn hoektanden waren, het gebit van een carnivoor.
"Politie? Ik zou Rachid B. vooral niet verwarren met politie."
Onmiddellijk daarna viel zijn gezicht terug in de vertrouwde ernstige plooi.
"Mijneer, u hebt er geen gedacht van hoe diep de put is waarin ik me nu bevind."
Inderdaad, ik had er geen gedacht van. Maar hij evenmin.
Aan de overkant van de straat trok een man in een geparkeerde wagen onze aandacht. Hij wenkte Yves.
"Verdomme, als je over de duivel spreekt,…"
Terwijl hij de straat overstak, leek het alsof Yves in de mist verdween. Op het moment dat hij in de wagen stapte, kon ik nog net een vage contour onderscheiden. Vreemd, want de auto zelf en zijn bestuurder kon ik scherp waarnemen. Dat was de laatste keer dat ik hem zag. Enkele weken later verscheen het opsporingsbericht op televisie. De krant alludeerde op een afrekening binnen het milieu. Dan waren er nog de politieverhoren bij zijn jaargenoten. En toen niets meer. Op het blad met de studentenfoto's gaapte vanaf toen een witte plek op de plaats waar vroeger het gezicht van Yves gestaan had.
Maar in april 2005, na zeven jaren radiostilte, toen het stormde in de politiezone Rupel, kwam het verhaal van Yves terug bovendrijven, om in Hoboken aan te spoelen. Volgens de krant gaf het tandonderzoek uitsluitsel. Hoe kon het anders?
Wat ging er door je heen, Yves, toen je onder bedreiging, daar in het Polderbos, een put moest graven? Wat van mijn lessen heb je nog kunnen gebruiken in deze laatste minuten?
feedback van andere lezers- littlefairytale
Zie mail. tine
fenk: zie mail, rudi. - bors (mentor)
Het is een goed verhaal al haal je soms de kracht er van neer door je schrijftaal.
(ge) is eigenlijk (jij ) Dat leest wel storend , toch heb ik het graag gelezen.
groeten
fenk: Meestal schrijf ik "ge" met een bepaalde bedoeling, maar als het de lezer stoort, bind ik graag in; is gewijzigd. - drebddronefish
Interessant geschreven, vooral die eerste alinea's
groetjes
fenk: Bedankt drebd. - Vansion
Mijn God! Ik durf geen commentaar meer geven. Never again. Er zijn hier mentors aanwezig die het onderscheid kunnen maken tussen goeie en ... verhalen. Ik ben plots niemand geworden...
Euhm... als niet-mentor houd ik me bij je taal die (haha) als je het mij vraagt beheerst is vergeleken bij bv. dat eerste verhaal van je. Misschien om de kracht van het verhaal niet te verstoren? Voor mij mag het wat minder sober en meer suggestief. Maar dat wist je al.
Mij storen statements als een "volmaakt gebit". Ik kan er mij niets bij voorstellen. Ik weet niet wat volmaakt betekent. Zwijgen of beschrijven, bitte...
Beginparagraaf is ok maar ... kadert in een groter geheel. Ik bedoel: Als het bij dit stukkie blijft, zou ik het snoeien ... Enfin, eigenlijk is die paragraaf ongemeend goed... maar veelbelovend ... Er zou meer op moeten volgen...
Zeer sterk en aangrijpend einde dat uiteraard geen einde is. Al kan het open doorgaan voor einde verhaal. Juist ja, dat einde zou niet zo sterk zijn zonder de entrée. Wat mijn vorige woorden afbleekt.
'Ge' is spreektaal. Allé, toch geen schrijftaal dan ... Dan zal het alvast de kracht van je verhaal niet zogezegd afbreken, zeker. Voor mij niet storend, hoor... Is trouwens rap veranderd hé. Je weet toch dat je dan de g moet vervangen door j??? Hé? Fenk?
Zijn dat Shakespeariaanse thema's? Die snap ik niet... al kan ik best elk thema versjeekspieren ... (in opdracht en vet betaald)
fenk: Je hebt de gewone feedbackers, daarboven nu de mentors, en dan heb je Vansion, je moet daarover nu niet hypocriet beginnen doen :-)
"volmaakt gebit": een verwijzing naar het "tandidentificatie" op het einde (dat had jou toch moeten opvallen?); maar het kan alleszins sterker beschreven worden, zeer juist meisje.
"beginparagraaf": goed gezien: volgens het oorspronkelijk plan ging het verhaal een opsomming worden van enkele anekdotes van verschillende studenten; omdat het verhaal van Yves wat uit de hand liep, heb ik het bij deze "anekdote" gehouden...
"het gebruik van ge": doe ik altijd zeer doordacht, enkel als het voor mij noodzakelijk lijkt, maar meestal stoort het de lezers; en even meestal capituleer ik dan
"shakespeariaans": alle moderne lijden kan gereduceerd worden tot de klassieke thema's
zeer bedankt - RolandBergeys
Ja, ook dit is leuk, en dat weet je sowieso al hé.
fenk: nogmaals bedankt - erinneke
Prima verhaal maar te snel vanafgemaakt... Het begint rustig, komt op gang, bouwt een bepaalde spanning op... en dan 'knal' naald in de ballon en laten leeglopen... al die spanning weg en hup hup een einde eraanvast geschreven... Zo blijf ik helaas op mijn honger zitten. (ik weet nooit hoe mijn feedback overkomt, dus mocht ik op gegeven moment echt cru overkomen, geef dan een seintje he, zoals ik het in mijn hoofd lees, klinkt het altijd ontzettend lief zelfs als het slecht is) Erin
fenk: Hey, hou je vooral niet in, dit is zeker niet cru. Dit is weer zo'n echt gebeurd verhaal, dus minder populair. Het klopt dat ik de lengte van mijn verhalen aanpas aan deze site. Lange verhalen worden niet gelzen. Daarom dat ik meestal mijn verhaal niet op de site zet, of zoals hier, geforceerd inkort. Terechte kritiek dus. Misschien ben ik te commercieel.
|
