|
< terug
zomerkriebels
Een zomer overpeinzing in de winter ... Ooit eens geschreven ...
De schemer verdrijft momenteel de zon die vandaag echt haar best heeft kunnen doen.
Het is opvallend hoe de katten in mijn tuin elkaar het 'hof' maken. Vannacht zal het dan ook weer huilen met de pet op zijn wanneer ze elkaars liefdesverklaringen doorheen de donkerte van de nacht toe zingen.
Katers met stukken uit de oren en staart, bakenen als sproeiend hun terrein af in mijn tuin en owee als de concurrent zich waagt te begeven op het door hen uitgekozen terrein. Hoog opstaande haren en heel wat geblaas maken van het rustig avondverloop een vreemdsoortig concert.
Geen houtblazers of koperblazers kunnen daar tegenop.
Maar niet getreurd, dat is de natuur, de kater weet niet beter en hij volgt zijn instinct. Ik moet zeggen dat het spoor van urine en kattensperma heel vies ruikt. lekker wandelen in de tuin is echt niet meer mogelijk.
Vreemd genoeg zijn het allemaal katten vanuit de buurt, want zelf heb ik zo'n diertje niet in huis. Enkel de goudvissen in m'n vijver kan ik verzorgen. Ik hoef er ook niets voor te doen. De beestjes voeden zich met de larven van de muggen en kunnen zich best zelf vermaken.
Als straks de zon volledig is verdwenen en de maan samen met de sterren, het werk mogen doen, waarvoor ze ook geschapen zijn, dan hoop ik dat het licht dat door hen verspreid en zich weerspiegeld wordt doorheen mijn vissen niet wakker houdt.
Dat kattenliefde blind is, dat wil ik mss nog wel geloven, maar doof in iedergeval niet. Hoe vaak ben ik niet uit m'n bed gemoeten om dat gejank te doen stoppen.
Ooit had ik gezworen dat er een baby buiten aan huilen was. Het was de intelligente kater van de buren die blijkbaar de roman van Romeo en Julia had gelezen, althans het stuk over de serenade aan het balkon. Al een geluk dat mijn schoenmaat redelijk groot is en ik over een arsenaal oude pantoffels beschik. Zelfs als ik mis, dan is het raak, want met die omvang raak je niet alleen de roos, maar ook al wat er rond staat. Vanaf mijn balkon, en met voldoende licht, mede weerkaatst in de vijver, kan ik genadeloos toeslaan.
Het beestje is wel slimmer geworden, ik zei het al, een intelligent beestje, Hij zit nu aan de rand van de vijver. En als ik gooi, dan heb ik een torpedoworp, want gegarandeerd gaat die oude slof recht naar de bodem van de vijver. Iets wat ik m'n oude vissen niet wil aandoen. Ze zouden het niet overleven.
Zodoende wordt lekker slapen vannacht een utopie. Sommige kritikasters beweren dat ik een lui lekker leventje heb. Maar als je 's nachts uit je bed moet omdat er enkele castraten denken dat ze het knapenkoor van weet ik waar zijn, en hun oefenstonden in mijn tuin laten doorgaan, dan kan ik dit echt niet waarderen. Het is me opgevallen dat de gesneden katers uit de buurt meestal dhoge noten op hun zangen hebben , ook in het verdedigen van hun gebied in mijn tuin.
Allez, ondertussen is de zon al helemaal verdwenen en is zelfs die lichte nevel van het laatste licht ook al helemaal opgegaan in het niets. Waardoor de vleermuizen (terug wakker) zich als scherende ufo'tjes de tuinlucht doorklieven. De motten en andere nachtvlindertjes zullen op hun hoede moeten zijn.
Een leuk gezicht al dat gewriemel van beestjes die de nacht als dag gebruiken, om zo in het donkere van het bestaan een luchtig leventje te kunnen leiden.
Slaapwel en we zien wel verder he
feedback van andere lezers- duivelstrikje
je bent de allerlaatste punt vergeten...
leuk verhaaltje. Aangenaam om te lezen.
ivo: dank u wel - Bors (mentor)
beste,
Een leuk onderhoudend stukje, maar hier en daar loopt het een beetje mank. Vb;
Derde zin, tweemaal hof vrij kort bij elkaar stoort en beetje en kan je makelijk omzeilen.
'Het is opvallend hoe de katten in mijn tuin elkaar het hof maken.'
Volgende zin;
'Vannacht zal het dan ook weer huilen met de pet OP zijn... (woordje 'op' is hier wel op z'n plaats)
Foutje in; 'op hen door hen uitgekozen terrein'... Moet volgens mij 'op HET door hen uitgekozen terrein'.
Derde strofe zou ik zo formuleren;
'Vreemd genoeg zijn het allemaal katten uit de buurt want zelf heb ik er geen'... Zo vermijdt je ook weer die tweemaal 'huis' kort bij elkaar.
Natuurlijk allemaal héél vrijblijvend want het verhaaltje is genoegzaam gelezen.
groeten
ivo: bedankt
|
