Volg ons op facebook
|
< terug
Hoe draag je ?
In welke bocht moest ik me weeral wringen, zodat ik de pijnscheut kon bedwingen, ? Een kramp die ik voelde vertrekken van onder mijn linkervoet tot aan mijn rechterschouder.
Ik werd er tureluurs van.
Ik moest zo denken aan het verhaal van die oude kleermaker in Leuven, ik zal het nooit vergeten.
Een bajesklant die zijn tijd had uitgedaan en voor altijd weer de lucht in alle vrijheid kon opsnuiven, voelde zich de koning te rijk. Deze keer zou hij zich niet meer laten vangen en hij zou enkel nog op het eerlijke pad wandelen.
Om zijn verhaal kracht bij te zetten, had hij zijn zuur verdiende centjes, die hij had opgespaard in Leuven Centraal, veil om hetgeen wat hij al zo vaak tegen zichzelf had gezegd, waar te maken.
In Leuven, aan de Parkstraat (niet ver van de gevangenis) woonde er een kleermaker die nogal wat naam en faam had bij de vaste gasten van het hotel zonder ramen. Deze man kon in een redelijke tijd en voor weinig geld een mooi kostuum toveren uit een door de klant uitgekozen lap stof.
De oude kleermaker bekeek onze bekeerde burger en probeerde in te schatten voor hoeveel geld hij dit kon waarmaken. De ex-gevangene was nu wel op het goede pad, maar dat wou nog niet zeggen dat hij een idioot was geworden, zodat hij al zijn geld zo maar zou laten afpingelen.
Na wat sjacheren en links en rechts nog wat af te pingelen, waren ze toch tot een akkoord gekomen.
Een week later zou hij zijn mooie pak mogen afhalen. En hij moest wel twee keer langskomen om te passen.
Na de pasbeurten en de week die voorbij was gevlogen, stond onze brave burger in een maatpak te ogen op de Grote Markt van Leuven. Hopend dat er een vrouwke voor zijn pluimenpracht zou vallen, paradeerde hij als een afgeschoten pauw doorheen de stad. Zijn vrouw had hem laten zitten toen hij gepakt werd. Zij vond hem een enorme idioot, want wie laat zich nu pakken door de politie ?
Hij had werk gevonden als vertegenwoordiger in wenskaarten en kon zo met zijn nieuwe pak van de ene winkel naar de andere trekken om de oude stock van de firma waarvoor hij werkte te slijten. En hij verkocht, zo goed zelfs, dat zijn baas hem een nog grotere regio had gegeven. En hiervoor had hij een auto van de zaak gekregen. Wel een wrak op vier wielen, maar als het regende zat hij toch tenminste droog. Buiten zijn voeten, want het water liep langs de achterdeur via een versleten rubber gewoon onder de zetel naar zijn voeten. Als hij remde of schakelde dan voelde hij zijn voet plensen in het water.
Na een tijdje kreeg de arme brave burger toch een pijn. Ja, van onder zijn linkse voet tot aan zijn rechterschouder. Verschrikkelijk was het. Hij kon er zelfs niet eens meer van slapen. De huisarts had hem al wat pillen voorgeschreven, maar het was als boter aan de galg, het hielp niets.
Van de huisarts naar de specialist en terug, het was net een ping pong spelletje, waarbij hij duidelijk het balletje was. Hij merkte dat al de bezoeken bij die dokters wel iets hadden opgeleverd. Een kas vol pillen en een enorm gat in het wekelijks budget dat hij te besteden had.
Op aanraden van zijn baas was hij naar een specialist in Antwerpen gegaan. Het UZ in Wilrijk huisvest nogal wat professoren, en één ervan was nog een klasgenoot van zijn baas geweest. Die dokter zou hem wel helpen.
De moegepijnigde man trok met de moed der wanhoop naar Antwerpen. De specialist kon hem wel helpen, maar zei er direct bij dat hij ervoor vreesde, want toevallig had hij pas nog zo'n geval gehad, en daar was het niet goed mee gekomen.
De krom door de pijn lopende man bekeek de dokter en vroeg hem wat er dan gebeurd was. Tja zei de dokter, ik heb hem moeten castreren, en ... sindsdien is deze man echt wel pijnvrij.
Castratie, het schoot hem direct in het verkeerde keelgat. Maar allez dokter, wat heeft m'n spellement nu met deze pijn te maken ? Tja de dokter wist het ook niet goed, maar in iedergeval de patient was genezen.
Dit was buiten alle discussie's en hij vertrok direct terug naar huis. Maar, enkele weken later, wie zat er terug in Antwerpen, te wachten in het rijtje voor de professor ? Inderdaad, onze brave man kon de pijn niet meer harden, hij zou iemand een maleur hebben aangedaan, gewoon uit ambetantigheid.
De dokter zag dat hij nog een gaatje in zijn agenda had en de man kon heel spoedig onder het mes.
De operatie was iets van niets. Het was zelfs niet eens een nachtje slapen. Gewoon 's morgens nuchter binnen en 's avonds kon hij als castraat met zijn leven verder gaan. Zelfs zijn stem was niet eens verhoogd.
Na enkele dagen was het hem opgevallen, de pijn was inderdaad weg. Hij durfde het nog niet te geloven, en hield zich maar voor dat het een vergissing was. Enkele weken later, voelde hij het, inderdaad zijn probleem was opgelost
Weer stond hij in de vrije lucht, de adem binnen te slokken, alsof het de laatste keer zou zijn dat hij nog eens kon ademen.
Zijn kostuum was ondertussen toch wel wat versleten, dus hij trok naar de Kammenstraat in Antwerpen, waar zijn moeder zaliger hem had gezegd dat daar een vakman woonde die echt waar voor zijn geld verkocht.
De kleermaker in Leuven was niet slecht, daar niet van, maar hij had toch het gevoel dat die man hem een 'kloot' had afgetrokken. Want de prijs die hij betaald had, was toch nog duurder dan zijn celgenoot die dagen later ook bij dezelfde kleermaker een pak was laten aanmeten.
De man belde aan bij de kleermaker en inderdaad, een oud mannetje, zo typische karikatuur uit de boekjes liet hem binnen in een atelier dat niet groter was dan drie meter op drie meter en tot aan het plafond vol zat met rollen stof.
De keuze was snel gemaakt en het oude mannetje begon ijverig te meten.
Plots vroeg het oude mannetje aan onze man hoe dat hij droeg 'Hoe dat ik draag ?' vroeg hij verwonderd. Ja, zei de kleermaker. Bij elke man hangt de ene teelbal ietsje lager dan de andere. Tja zei hij, om eerlijk te zijn, ik draag niet meer, ik heb ze laten weghalen.
Het kleermakertje keek met veel medelijden naar de man. Tja zei hij, dan is het niet meer zo belangrijk.
De man was wel geïnteresseerd in de reden waarom de kleermaker dit nu moest weten.
Wel zei het oude mannetje, als je links zou dragen en ik zou rechts knippen, je zou een verschrikkelijk pijn krijgen van onder je linkervoet tot aan je rechterschouder. En er zou geen dokter je kunnen helpen, want dat zijn dokters en geen kleermakers he .. En het enige wat de dokters die sukkelaar dan voorstellen is om een volledige castratie te doen.
feedback van andere lezers- gono
Heel goed!
ivo: bedankt vroege vogel - aquaangel
uitstekend
ivo: vedankt - ERWEE
was het niet goed 'met' gekomen => mee (?)
ampetantigheid. - ambetantigheid (?)
dezelfde kleermaker een pak 'was' laten aanmeten => had
of 'was gaan laten aanmeten'
zo typische karikatuur vanuit de boekjes => zo'n typische karikatuur uit ...
En het enigste => enige (?)
Schitterend stuk, lol met het einde.
Maaaaaaar, het begin vangt aan met:
'In welke bocht moest ik me weeral wringen, zodat ik de pijnscheut kon bedwingen, ? Een kramp die ik voelde vertrekken van onder mijn linkervoet tot aan mijn rechterschouder. . . .''
Hoe zit dat dan, beste Ivo?
ivo: je bent wakker erwee, maar getroost, de mop die ik nadien vertelde was maar de trigger, voor de kramp die ik voelde, en voor het geluk dat ik kon delen dat het bij niet zo was afgelopen .. - lin
Hoewel je hem van heel ver al voelt aankomen is het zo goed geschreven dat je de aandacht tot het einde weet vast te houden. Knap gedaan!
ivo: bedankt .. - RolandBergeys
grappig.
ivo: dank u wel - Theo_Roosen
Geweldig goed. Goede plot !
ivo: dank u wel
|
