Volg ons op facebook
|
< terug
een maandag ... ochtend ...
Hij snoof het snot terug in zijn keel terwijl hij met zijn mouw onder zijn neusgaten wreef. De vrijheid die hij zichzelf had aangemeten zou niemand hem ontnemen. Al in de school waren de leerkrachten bang voor hem. Geen enkele leerkracht zou het duel rechtstreeks zijn aangegaan. Ze zochten altijd slinkse wegen om hem dwars te zitten, zodat hij uiteindelijk het onderspit moest delven.
Zijn vader en moeder had hij al jaren geleden voor dood achtergelaten. Feesten en drinken, dat was het leven. Na de dood is er niets meer en je moet van het leven geprofiteerd hebben. Voor de oude dag moet men het niet nalaten. Want wie kan garanderen dat er na morgen er nog een morgen zal komen ?
Voor je het weet is het morgen al je laatste dag.
Anarchie was voor hem een levenswijsheid geworden. Met anarchie kan je alles verklaren en kan je ook alles aanklagen. De discussie zat bij hem niet in het intellectuele, maar vooral in de oneliners die hij her en der had opgepikt en waamee hij een redelijk verhaal kon vertellen.
Werken deed hij ook niet en thuis wonen ook niet. Hij woonde bij een scharrel die hem onderhield. Zij zorgde voor hem alsof het haar kind was. Alleen slaapt een moeder niet met haar kind, iets wat zij wel deed en wat dan ook het enigste was waar volgens haar dan toch, hij heel goed in was.
Vanaf vrijdagochtend was hij niet meer te houden, zijn hele gestel begon zich in beweging te zetten, om het week-end dat bestond uit drinken en dansen, in te zetten. Zijn moeder begreep al lang niet meer waar hij zijn geld vandaan haalde. Ze had hem buitengezet en gezegd dat hij geen voet meer binnen mocht zetten, tenzij hij zijn leven had veranderd en een respectabel iemand was geworden.
Het geld verdiende hij met zich te laten gebruiken door oude vieze mannetjes die zijn lichaam wel wat honderdjes waard vonden. Dat was dan ook zijn werk. De mannetjes stuurden gewoonlijk een sms. Voor hij vertrok liep hij nog eens door de douche en zorgde hij dat alles wat hij aan had mocht gezien worden.
Niemand die hiervan iets wist. Zelfs de del waar hij bij woonde wist niets van die schaduwzijde van zijn leven.
Het was allemaal begonnen toen hij in de jeugdbeweging door de hoofdleider nogal hardhandig was ingeleid in de intimiteit die alleen maar pijn deed. Dagenlang had hij niet op een normale manier op een gewone stoel kinnen zitten.
Dit had hem wel wat invloed gegeven in de jeugdbeweging en werd hij ook minder gepest door zijn vrienden. Want wie een vinger naar hem uitstak had het met de hoofdleider aan de stok.
Het was maandagochtend en met nog enkele vrienden zat hij nog te grappen over de janetten van de stad. Geen mens mocht en zou weten dat hij de nicht van de stad was die zijn lichaam verkocht voor het geld waar hij nu zo grote sier mee maakte.
De drank moest als surrogaat de pijn die hij nog altijd voelde smoren. Daarom dronk hij niet met kleine slokjes, zodat je tenminste nog kunt proeven wat je aan het drinken bent. Neen, hij goot het altijd met heel grote teugen haast direct in zijn maag. Zijn mond wijd open en zijn strottenhoofd zo geopend dat het vocht rechtstreeks de maag kon bereiken.
Zijn wagen hadden ze nog niet afgepakt. Zijn rijbewijs had hij moeten afgeven. Want wie dronken rijdt, die moet boeten. De kleingeestigheid van de burgerij, zo noemde hij de gevestigde orde die er voor zorgt dat de wetten die men stemt enkel maar dienen om de vrijheid van de mens te beperken.
Zijn laatste pint en hij liet zijn sleutels rinkelen, het teken dat hij klaar was om te vertrekken. Zijn vrienden waren moe en de ene lag al half te slapen op de schouder van de andere. Het was mistig en het vroor een beetje. Nog even en de scholen waren al weer open.
Het was van zaterdag geleden dat hij nog een badkamer van binnen had gezien en zijn sletje was al enkele uren geleden terug naar huis gegaan, zij moest nog gaan werken en wou zich eerst terug wat fatsoeneren. Want hij kon het niet nalaten om haar in de wc's en andere plaatsen, waar je een beetje alleen kunt zijn, haar te veroveren en te zorgen dat ze het niet in haar hoofd moest halen om een andere man als partner te verkiezen.
Enkele weken terug had hij zijn rijbewijs op het politiebureau moeten afgeven. Een WODCKA actie was hem fataal geworden. Hij mocht zelfs niet meer met zijn auto verder rijden. Al een geluk dat een vriend die meereed en toevallig nog nuchter genoeg was om te rijden de rit verder kon zetten.
Deze acties waren voor hem enkel maar de bevestiging van de burgerij, die enkel maar wetten maakten om de vrijheid van de mens te beperken.
Nu zou hij clandestien even enkele kilometers rijden en dan weer heel de week de brave huisman zijn die van koken en poetsen nog nooit iets van gebakken had.
Het regende een beetje en de mist maakte het rijden heel moeilijk. Zijn vrienden hadden geen oog meer voor hetgeen buiten gebeurde, ze wensten maar één ding, zo rap als kan het bed in.
Een cdtje werd in de autoradio gestopt. Het was dezelfde muziek waar ze de hele nacht op gevierd hadden.
Zijn oudste vriend was net vader geworden van een prachtige dochter. Het weekend dat al heel lang geleden heilig was verklaard, waardoor alle rotklussen en familiefeesten voor dit heerschap moest wijken, zodat het hozen en het feesten ongestoord verder kon, was ook voor deze gebeurtenis, niet ontheiligd.
De andere had een kleine zus. Hij zou voor haar door het vuur gaan, maar het weekend, neen dat was voor hem.
Op een heel andere plaats was deze lieve zus zich aan het klaarmaken om met de fiets naar school te gaan. De boterhammetjes had ze zoals altijd zorgvuldig in haar brooddoosje gelegd. En haar boeken zaten verzorgd, een voor een in een boekentas die dit allemaal heel comfortabel kon tassen.
Samen met haar vriendjes ging ze weg en op de steenweg hielden ze halt voor de lichten.
De auto met de vrienden zweefde over de weg. Want door de mist was alle realiteit verdwenen. Enkel een witte wolk was volledig rond de wagen zichtbaar. Het cdtje was net afgelopen en de vrienden waren aan het vechten om het eens beter te bekijken, hierdoor werd het rijden nog moeilijker.
De gele lampen van de drukke verkeersader die de streek in stukken sneedt, maakte dat het zicht nog moeilijker werd. Net op het moment dat de oudste vriend de cd te pakken had, schoof de andere weg en duwde tegen het stuur van de wagen.
De wagen maakte een zwaai naar links en dan weer naar rechts en 'bang'.
Het broodtrommeltje lag iets verder, open en de boterhammen lagen op de steenweg. Het brilletje lag nog verder en de fiets die was in duigen. De schoen van het kind lag nog wat verder. Haar vriendje lag op haar.
Op het nieuws zeiden ze dat de kinderen zwaargekwetst waren en dat hij zijn rijbewijs kwijt was.
Vader en moeder zaten verweesd te kijken, het was net voor hun deur. Hun zoon, die de anarchist wou zijn, had het zusje van zijn beste maat omver gereden. Zij durfden niet meer naar buiten komen en telkens het op de nieuwszenders werd herhaald, was het net of men sneedt met een samoeraizwaard de buik over van een moeder die net moest bevallen.
Erg ? voor hen die deze mensen niet kennen, is dit verhaal een item zoals heel veel verhalen ons bereiken. En voor hen die er midden in zitten ? Een wereld die dichtklapt en die de zin van het bestaan op de proef stelt. Ook al staat morgen de zon weer op en fluiten de vogels hun concert.
Toen ik het hoorde voelde ik de pijn die de ouders van deze kinderen moeten gevoeld hebben. Het snee mijn hele bestaan af van de realiteit waarin ik me bevond. Ik voelde het zwaard mijn buik bewerken, en ik voelde hoe het kind dat er was werd losgesneden, om nooit meer hetzelfde te zijn.
Pijn kan je voelen, maar de essentie en de intensiteit van pijn kan je niet onthouden, wel het feit dat het 'zeer' heeft gedaan, maar hoe die pijn dan juist voelde, je kan het niet meer terug oproepen, het is weg.
feedback van andere lezers- aquaangel
knap geschreven
+++++++++++++++++++++
+++ ++.-"``"-. + + +
+++++ /_____; ..+ + +
+++++{______}.. + + +
++++++( o o )..... + +
------ooO-(_)-Ooo------
------EEN-GEZOND---------------
-----------2007----------------
*******-Toegewenst***********
* * * En hele fijne kerstdagen* * *
ivo: mooi wat een werk zeg .. - stormvonk
mannEtjes stuurden gew...
dan vertRok hij...
maar doet dit ertoe, ik ken een soortgelijk geval, kindje van 3 rukt zich los van mama en loopt straat op waar grootouders juist aankomen.Kindje zwaargehandicapt, grootvader pleegt zelfmoord. Het leven is veel gruwelijker dan de fantasie...
ivo: bedankt ... foutjes aangepast die 2 x vertrok ook samengetrokken in een zin - gono
Moet ik nu medelijden hebben met een klootzak, die teveel gezopen heeft, zonder rijbewijs rijdt en dan nog op de koop toe een onschuldig kind omver rijdt?
Voor mijn part rijden ze met een pletwals over hem en zijn auto!
ivo: neen, de ouders ook niet, maar het is wel hun kind. Sommige zaken zijn altijd heel moeilijk niet ? En dat is de ondertoon die ik hierbij wou schetsen, ... - Theo_Roosen
Vreselijk ! Maar doorbeleefd en aanschouwelijk geschreven. Bij zoiets ga ik niet zeggen " mooi ", maar je wel de hoogste waardering geven met een " uitstekend ".
ivo: tx - Jan_Stephorst
Ik sluit me aan bij Thro: zo kunnen schrijven, vanop afstand over een dergelijk emotioneel geladen onderwerp getuigt van een zeker vakmanschap.
ivo: bedankt, ik voel me vereerd
|
