writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

*www.rdx.be* - 070. zwavelstokjes en een bloot gat

door Vansion

Het duurt een lange litanie van wel een half uur ademtocht voor het geschonden bakstenen krot mij met al zijn kapotte raampjes begroet. In de uitgeholde wilg voor het portaal vlucht nog net de laatste pluimstaart weg. Ik kijk zoals enkel zieners dat doen. Met mijn ziel. Daar, op de arduinen drempel, als op een offerblok, lag gisteren een mooie dode vrouw. Er kwam bloed uit haar neus. Hoelang lag ze daar al? Van voor de middag, toen het zo onbedaarlijk sneeuwde? Rondom het volledige domein is een wit-rood gestreept lint gespannen als gold het een eerder groot uitgevallen kerstcadeau. De deur is opzichtig verzegeld. Grappig is dat, gezien in geen enkel raam nog glas steekt. Van de vergeelde gordijntjes blijven nauwelijks een paar flarden over. Ze bewegen mee met de wind zoals mijn haren. Klimplanten zijn al duchtig aan de overwoekering begonnen. Op verschillende plaatsen vertoont de muur een scheur. Het dak lijkt een tijdens de speeltijd slordig achtergelaten onafgewerkte puzzel.

Naast de voordeur ligt een hoopje sprokkelhout. Heeft iemand een vuurtje willen stoken? Ik tast in mijn jaszak naar mijn luciferdoosje. Het meisje met de zwavelstokjes heeft sinds het ontbijt geen één sigaret meer gerookt. En dat gaat ze ook nu niet doen. Misschien krijgt ze het hier nog bar koud. Straks gaat de grote Kroonluchter van God uit. En wellicht moet ze nog een konijntje vangen, villen en roosteren om haar honger te stillen. Ze kan beter geen stokjes verspillen.

Wat eens het kasteel van Blauwbaard alias Cériel Warmoes was, lijkt meer op een stal. Binnen negentien dagen arriveren Maria en Jozef. De versperring zal hen niet tegenhouden. Ze is hoogzwanger, toch? Waart de heilige Geest hier rond in dit bos? Of de Boze wolf? Heeft hij zijn slachtoffer verkracht voor hij haar vermoordde? Gaat hij met mij hetzelfde doen? Ben ik mooi genoeg om verkracht te worden? Nog niet te oud? Kan hij het ruiken dat ik nog maagd ben? Of moet hij geen gesteriliseerde teven zoals ik? Ik sluit mijn ogen. Zou hij mij langs achteren benaderen? De kleren van mijn lijf rukken, mij dwingen me voorover te bukken en mij bespringen zonder mij nog maar aan te kijken?

Een golf warmte welt op laag in mijn buik, die gespannen voelt. Het lijkt alsof ik hevig moet plassen. Achter het huis zie ik struikgewas, de voorhoede van een heel leger bomen dat opgetrokken staat voor de poorten van het heuse woud. Mijn blaas doet mij een plekje vinden waar ik min of meer beschut kan neerhurken. Laat ik Saint-Esprit nu niet ongevraagd mijn glimmend witte billen presenteren! Dat zou de betovering van de daad alleen maar ontkrachten.

Een goeie twintig meter verder, helemaal omstuwd door een dens geweven takkenbossen-paravent, open ik mijn rits en laat mijn jeans tot ver over mijn knieën zakken. Tijdens het bukken druk ik mijn neus op het kruisje van mijn slip. Mijn sap ruikt zoals altijd al naar weemoed. Mijn schaammondje is lichtjes opgezwollen. Het duurt een poos voor ik mijn plas kan laten gaan. Heerlijk heet nat stroomt uit mij en dampt op de aarde. Fris ruikt het niet echt. Ik heb sinds gisterenavond niets anders dan koffie en alcohol over mijn lippen gehad. Ik heb dorst. Tersluiks, als een kostschoolmeisje, laat ik mijn vinger even naar binnen glijden. Daar waar ik warm ben en gereed voor ontvangenis, al begint mijn bips nu wel flink koud te krijgen en vrees ik dat de druppeltjes tussen mijn benen subiet nog gaan aanvriezen.

Net wanneer ik mijn rugzak voor mij heb neergelegd om in één van de zovele bijzakjes een zakdoek te zoeken, hoor ik geritsel in het kreupelhout, nog en nog, niet zo heel ver weg. Ik spied in het rond, maar zie helemaal niets. Het gerucht komt naargeestig dichtbij. Hoezeer ik het ook probeer, ik kan mij niet meer verroeren. "Oh almachtige Heer, Opperdramaturg, dit is niet fair! Ik weet dat ik in uw boek maar een onnozel figurantje ben. Maar vanuit mijn standpunt ben IK wel het hoofdpersonage, hé. Al veertig jaar vertolk ik de saaiste rol die u ooit heeft bedacht. En nu het eindelijk eens spannend wordt, nu we -ik kan het voelen tot in de topjes van mijn tenen- eindelijk le noeud de mon histoire naderen, zit ik hier te blinken in mijn bloot gat!"

 

feedback van andere lezers

  • RolandBergeys
    Kijk, dit vind ik dan weer schitterend, al kan ik nog steeds kop noch staart krijgen aan jouw www rdx-toestanden. Vind dat alles behalve poëtisch klinken bijvoorbeeld. Blijf erbij, voordat ik je begon te lezen, schrikte mij dat af, dacht aan een soaptoestand.
    Vansion: De werktitel is de naam van een verzonnen dating-site die een belangrijke rol speelt in de plot van dit verhaal (dat bijna af is). Ik heb ondertussen een titel die beter de lading dekt, maar die hou ik nog wat voor mezelf.

    Dit is een poging tot het schrijven van een roman. Eén van de structuurtechnieken die ik gebruik en ontleen aan een zeventiende eeuwse roman zou je gerust 'soapig' kunnen noemen.

    Kop noch staart? Tja, misschien zou ik voor de occasionele lezers een korte inhoud moeten maken... al weet ik niet of dat één en ander zou verduidelijken. Dit werkje is niet echt geschikt voor een site hé... Hoop dat ik toch mag blijven doorgaan (?)
  • aquaangel
    je mág zeker blijven doorgaan, nee je móet zelfs ;)
    wil toch zeker zo nu en dan blote konten verhalen kunnen lezen

    liefs xxx
    Vansion: Awel voor het verhaaltje uit is gaat hetzelfde slipje nog één keer uit ... bij wijze van apotheose ... En dan ben ik uitgezongen...
  • Theo_Roosen
    Komt daar een vervolg op ? Laat het me tijdig weten.


    Vansion: Dit is nummertje 70 van een probeerroman die hier naar zijn einde toe gaat. (Ban al meer dan een jaar bezig...) Enne, welja, ik zal die afwerken. Traag maar gestaag.
    Dank voor 't lezen.
  • commissarisV
    Geen enkele sigaret ipv geen één?
    Yes! Ik hou van blote konten, ik word erdoor overwoekerd, zoals ook de tijd me aan het overwoekeren is en dat voel ik bij het opstaan! Dat blinken, hoe doe je dat: met een gewone stofdoek en wat o(lijf)olie? :-)
    Vansion: sta op uit de overwoekering, blink je kont op met schoensmeer, neem haar lijfje in het ootje , en wacht tot ze je weer leest ... (kan hier niet meer volgen...)

    "geen één" klinkt gemeenzaam ... als het over sigaretten gaat word ik intiem - en als dat geen goeie uitleg isn verzin ik er wel een andere...
  • backie
    Typisch Vansionaans! Mooie beelden, ondanks dat het een pisverhaal is. Bij dat binnenglijdend vingertje zag ik absoluut geen kostschoolmeisje.
    Ik wil hier niet den dikkenek uithangen, maar er staan volgens mij een paar haperingskes in, zoals: 'Daar, op de arduinen drempel, als op een offerblok, lag gisteren een mooie, dode vrouw'. Een komma teveel, misschien wel twee. Maar zeker die komma tussen 'mooie' en 'dode'.
    groetjes. backie
    Tussen 'achtergelaten' en 'onafgewerkte' hoeft er volgens mij ook geen komma. Dat mag toch zonder komma.
    Moet het niet 'glimmende witte billen' zijn?
    'daar waar ik warm ben ik en gereed voor ontvangenis', hier klopt iets niet. Een 'ik' teveel of ergens een woordje vergeten, 'k weet niet juist.
    Allez, 't is de laatste keer dat ik zoiets doe hoor. Ik voel me echt niet op mijn gemak. Het komt zo bazig over, en ik haat dat. Als ik ongelijk heb, sorry. Als ik gelijk heb, sorry.
    Vansion: ik teveel is al geschrapt - merci
    van die komma's: heb ze achteraf bijgeplaatst omdat ik dacht dat het zo hoorde - euhm ... ga nu nog een beetje liggen twijfelen ... zou beter eens een goeie spraakkunst kopen (of een knechtje)

    glimmend omdat het glimmend bij wit staat en niet bij de billen ... tja da's de correcte uitleg maar misschien geeft het een beter zicht als het de kont is die glimt los van de kleur?

    bedankt hé ... voel je gerust op je gemak ... ik vind het fijn als iemand zelfs op de komma's let ... weet je ... ik kan uren aarzelen over komma's ... heb eens horen zeggen dat ze neukbaar zijn ... wil dat wel eens proberen ...;)
  • dichtduvel
    Ontvankelijk en hooggespannen. Zo heb ik ze het liefst! Grtz, Jef
    Vansion: zo zouden ze moeten mogen zijn - blij van je te horen - tussen het opgefokte kerstlawaai door - ongedwongen ontvankelijk kusje
  • Das
    Eens zo intiem, ... en nu door de roeptoeter.
    "MOOI!"
    ;-)
    Vansion: Hey wanneer schrijf jij nog eens wat ... Of doe je het alleen voor de rappe en dagelijkse klanten?
    Intimiteit ... dubbelzinnig, dubbelsnijdend ... een contradictie?
  • rinka
    goeie uitleg voor de sigaretten, ik vond het echt intiem
    zoiets moet je zo mogen zeggen
    hoewel moeten en mogen hier niet van toepassing zijn

    zeer fysiek stuk
    ook nu is een mmmm niet te onderdrukken
    je raakt hyperessenties met je geuren en kleuren
    je dampen en je vochten

    zinnenprikkelend gewaagd hier en daar

    heel grappige wending op het eind!

    zalig kerstfeest
    x
    Vansion: essentie ja ... aarzelend ... en zonder enig kompas

    grappige (jaar-)wending) gewenst en zaligs af en toe met mondjes(!)maat en in-intens. X
  • feniks
    :)
  • SabineLuypaert
    ondeugende nummer zeventig lees ik hier, en de slip gaat nogmaals uit las ik er onder, evenals -->
    probeerroman die hier naar zijn einde toe gaat
    Vansion: Ja. Tijd dat het afgelopen is. Kan ik met de grote kuis beginnen...
  • kronos
    ok!
    Vansion: alweer bedankt.
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .