Volg ons op facebook
|
< terug
katrien (2)
Op spoed, waar Katrien was binnengebracht door haar vriendinnen, was de begankenis nog nooit zo groot geweest. Al wie een beetje mobiel was, had zich met de meest uiteenlopende reden gemeld in de spoed. Sommigen deden dat ze verward waren en ze de weg waren kwijt geraakt.
Toen de dokter het door had dat Katrien als een menselijk magneet de aandacht trok, vroeg hij aan de verplegers van de spoed om op de afdeling orthopedie een kamer die vrij was te reserveren. Het geluk was nu wel aan haar zij, er was nog maar één bed vrij en dat was in een kamer alleen, waardoor zij op kosten van het ziekenfonds een privé-kamer had bekomen.
In de wijk kwamen de tongen los. Nu de slager zijn geld aan het tellen was en de bakker overwoog om minder brood te bakken en de madam van lingeriewinkel al de moeite van de wereld deed om een bestelling met oude stock ongedaan te maken, was er bij de kapper een beweging op gang gekomen.
De dames die al die tijd hun waardigheid hadden gemeten aan de uitstraling van Katrien, vonden dat ze nu sterk genoeg waren om hetgeen Katrien had, ook in hun verschijning te tonen.
Madam van de boekhouder, was de eerste die de kliklak mars zou lopen. Urenlang hadden ze samen stiekem geoefend in het danslokaaltje van de plaatselijke dansschool.
Met de aire van Katrien en in het lingerie dat door de madam van de lingeriewinkel was aangeraden, stapte ze door de straten van de wijk.
Je hoorde overal gordijnen openschuiven, rolluiken omhoog gaan en ramen openen.
Overal werd er verbaasd gekeken, en nog eens gekeken en dan zag je hoe raam per raam terug sloot, rolluiken terug naar beneden gingen en hoe de gordijnen terug werden dichtgetrokken.
Zelfs de bakker was hoopvol de straat opgevlogen met de deeg nog aan zijn handen, maar toen hij eindelijk zijn bril op zijn neus had gekregen, met plakkende deeghanden ging dat nogal moeilijk, was hij met gebogen hoofd terug in zijn bakkerij gegaan.
Het was het zelfvertrouwen dat de madam van de boekhouder de das had omgedaan. Allez dat was toch de mening van de madam van de notaris. Zij zou het morgenvroeg eens proberen.
En inderdaad, hetzelfde tafereel speelde zich in de straten van de wijk af. Klikklak klikklak, en de gordijnen werden verschoven, rolluiken gingen omhoog en ramen gingen open. Om dan met dezelfde snelheid de ramen terug te zien sluiten, de rolluiken naar beneden te zien gaan om nadien de gordijnen terug te horen sluiten.
De bakker die zijn bakkerij uitschoot en men hem terug depressief zag terugkeren van waar hij kwam.
Madam van de notaris heeft een halve dag gesnotterd en durfde na die parade niet meer buiten gaan. Ze had zich met een hele voorraad van papieren zakdoekjes opgesloten in de badkamer. Al een geluk dat in de studie van mijnheer er ook nog een wc was, anders had het er niet goed uitgezien voor mijnheer de notaris.
De beenhouwer besloot om veertien dagen lang naar Lourdes te vertrekken. Een mirakel verwachten kon je het best ginds en het zou hem ook een witvoetje geven bij de nonnetjes. Want toen hij Katrien had aangenomen, was het klooster niet meer komen kopen. Nu Katrien weg was, al was het maar tijdelijk, kon hij die klant wel goed gebruiken.
De pastoor had hem deze hint ingefluisterd en zou er voor zorgen dat de nonnetjes het zouden weten dat hij naar Lourdes was vertrokken. Hij zou het in zijn preek verwerken. De slager was de pastoor zo dankbaar, dat hij spontaan vanuit zijn koelkast de laatste varkens- oren en poten aan hem meegaf.
De meid kon nu nog eens heel lekkere erwtensoep maken. Een gerecht waar de pastoor verzot op was.
Hij stormde naar huis en vroeg aan de meid om een half pond gedroogde erwten onmiddellijk in de week te zetten.
De meid die al jaren bij de pastoor in dienst was, verstond er niets van, maar omdat ze hem niet wou tegenspreken, deed ze maar wat hij vroeg.
De dag later zag ze hem in de keuken een pak prei en soepselder kuisen en hem samen met heel veel ajuin in stukken gesneden in de grote soeppot gooien. Daar rolde hij de poten en oren uit het witte papier en ze zag hoe hij dat vies gedoe er zomaar, zonder te spoelen erbij gooide. De pepermolen had het precies gedaan, want hoe hij dat ding te draaien gaf, daar moest heel wat peper gemalen worden. Zijn grote handen in de zoutpot, verraadde dat hij het niet flauwtjes zou opdienen. De laurier en tijm waren de smaakmakers blijkbaar. Een dikke boterham met mosterd had hij er nog bovenop gelegd.
Toen alles te samen met de erwten enkele uren had gekookt, had ze nog net kunnen zien hoe hij de oren en poten in stukjes had gesneden. Met wat korstjes brood gebakken in de pan bestrooide hij de soep rijkelijk.
Hij had de soep zelf klaargemaakt, omdat hij het risico niet wou lopen dat het zou mislukken.
Ondertussen was Katrien al wat bekomen van de pijn. Hoe pijnstilling echt wonderen kan doen.
Door een stom toeval werd de knie van Katrien besmet met een ziekenhuisbacterie. Een ramp voor de slager en ook voor de dokter. Een straffe antibiotica zou de oplossing moeten geven.
feedback van andere lezers- Theo_Roosen
Ik vind het geweldig. Lees het ontzettend graag. Wat Katrien allemaal in beweging brengt. Geweldig !
ivo: ja wacht maar af ... - gono
O die Katrien toch......................
Ben benieuwd..............
ivo: tx voor de score Gono - RolandBergeys
leest vlot, aangenaam, ja.
ivo: bedankt Roland - ERWEE
Dat lijken daar allemaal Gigi L'amorosoos te worden. Die van de notaris, die van de boekhouder, en allemaal meejanken.
ivo: mss wel - erinneke
Dit leest geweldig vlot, al vind ik het steeds raar om mijn eigen naam te lezen... ik word geheel meegesleept door het verhaal
ivo: hahahaha, dat heb je natuurlijk als je die naam draagt he,
|
