Volg ons op facebook
|
< terug
Bretagne
Via de kustwegen naderde ik de Côte-d'Armor. Hier aangekomen wilde ik in eerste instantie Bretagne rechts laten liggen, om vervolgens door te steken naar Finistrère. Na enig aarzelen draaide ik ter hoogte van Saint-Brieuc toch het stuurwiel naar rechts. Het zal mijn wispelturige aard zijn geweest voor deze ondoordachte daad. Ook het aanzien van de woeste kust beviel me wonderwel.
Onder hevige regenval reed ik het plaatsje Ploubazlanec binnen, waarbij de plaatselijke harmonie onder een geïmproviseerd tentendak muziekstukken ten gehore bracht, die enigszins vals werden gespeeld. Ik parkeerde mijn 2CV pal voor het muziekkorps op het marktplaatsje en bleef me korte tijd verbazen over het tafereel dat zich aan de andere kant van de ruitenwissers afspeelde. De leden van het korps stonden allen in een kring met hun instrument naar elkaar toegewend, terwijl twee meisjes als een balise, ieder op een hoek van het podium, hun kunstje stonden te vertonen met hun majorettestokje.
Het zal toeval zijn geweest dat toen ik de deur van een café opende, de muziek van de kapel plots stopte. Ongeveer zes mannen zaten aan de bar, ook zij staakten hun conversatie abrupt bij mijn binnenkomst, allen draaiden zich om en begroetten me met een gepreveld 'Bonjour.' Achter de toog stond een oud besje van niet hoger dan een meter veertig, met opvallend veel verticale rimpels in het gezicht wat duidde op veel onverwerkt leed. Een zoogster zat met haar baby op schoot voor het raam en lachte me tandeloos toe. De oude bes zei alleen 'Monsieur?' Wat zoveel wilde betekenen of zij enige arbeid voor mij diende te verrichten. Ik vroeg haar een witte wijn en een mogelijkheid tot het bestellen van enig voedsel, letterlijk vertaald, want mijn kennis van de Franse taal beperkt zich tot basisuitdrukkingen en niet al te gecompliceerde korte zinnen. Ze kon wel enkele eieren bakken, ik vond het prima en de mannen aan de bar gingen verder met hun gesprek in zwaar Bretons dialect. Toen de bes mij de wijn bracht, vroeg ik haar naar een slaapgelegenheid voor de nacht. Ik begreep niet direct haar antwoord maar kreeg bijval van de zoogster, die mij op een schrille toon te kennen gaf dat de bes een appartement boven het café bezat dat ze verhuurde aan eventuele passanten. Ik voelde dat direct antwoord werd verwacht, maar had mijn bedenkingen, het geheel kwam namelijk niet erg gastvrij op mij over. Wederom keerden de mannen zich op hun barkruk en keken mij, samen met de bes en de zoogster, afwachtend aan. De baby deed een boertje.
'Bon,' was het enige wat ik kon uitbrengen over mijn nauwelijks geopende lippen. Het gesprek aan de bar kreeg weer een vervolg en de mannen keerden zich in de richting van hun Pernod en Ricard op de bar.
Een meisje van een jaar of veertien -waarschijnlijk het kleindochtertje van de bes- kwam uit de keuken, liep naar een penantkastje achter de bar, haalde er een sleutel uit en verdween. Na enkele minuten loodste het meisje me via de keuken en het achterterras, met een fabuleus uitzicht over de haven, de trap op naar de bovenverdieping. Ze had een zijdeachtig bijna doorschijnend jurkje aan en bleef een beetje beteuterd met gebogen hoofd op de overloop staan met de toppen van haar vingers tegen elkaar voor haar schoot, ze zei niets. Ik deed of ik geïnteresseerd de kamers bekeek en vroeg haar zijdelings naar het optreden van de harmonie. Met één hand voor haar schoot en de andere hand opgetild voor haar giechelmondje, proestte ze dat het de wekelijkse repetitie betrof, alsof ze zich er voor schaamde. Proper was het niet, het appartement, maar ik vond het geen bezwaar voor slechts één nacht.
'Bien, très bien,' loog ik en het zijdeachtige jurkje maakte een huppeltje op haar tenen. Op het terras had ik manden met krabben, kreeften en mosselen zien staan, dus 's avonds zou ik mijn hart kunnen ophalen aan een gerecht met verse vis.
Het weer was intussen opgeknapt en ik besloot het dorp te gaan verkennen. In een ander café bestelde ik een Calvados en samen met een boek van Kees van Kooten begroef ik mezelf in een lederen fauteuil. Groot was mijn verbazing toen na enkele minuten het licht doorschijnende giechelmondje het café binnenstapte, ik gebruikte Van Kooten als dekmantel. Giechelmondje was opgemaakt als een hoertje op zoek naar haar eerste klant, wat een vertoning, gegeneerd bleef mijn blik op het boek gericht.
'Allo,' huppelde ze weer op haar tenen en wiebelend met haar vingertjes in mijn richting.
'Bonsoir,' verweerde ik mezelf. Op dat moment kwam een pezige jongeman met een gebruind velletje het café binnen. Giechelmondje nam een aanloop, stormde op hem af en sprong hem om de nek. God wat is prille liefde toch mooi. Opgelucht was ik, en schaamde me diep dat ik had verondersteld dat enig tentoongestelde voor mijn persoon zou zijn bedoeld.
De oude bes had een voortreffelijk recept op de mosselen losgelaten die avond, maar na een uurtje, op het moment dat ik de trap besteeg naar het appartement, voelde ik een stekende pijn in mijn onderbuik. Net op tijd kon ik het toilet bereiken en met spetterend geweld werd mijn buik ontlast van het zojuist genuttigde diner. Een half uur zag ik mij genoodzaakt te blijven waar ik was, op een toilet zonder papier. Uiteindelijk had ik de moed mijn enkels te ontdoen van onder en bovenbroek om plaats te nemen onder de niet al te schone douche. Na grof gekletter van de waterleidingen en stug steigeren van de douchekop, werd ik getrakteerd op een straal uitsluitend koud water. Giegelmondje was vergeten een handdoek klaar te leggen voor de gast zodat ik mij genoodzaakt zag mezelf af te drogen met een versleten vloermat die vol hondenharen zat. Ik vervloekte giechelbek diverse verwensingen toe in verschillende gradaties. Voelde ik nu ook nog een misselijkheid opkomen? De gore toiletpot gaf mij in zijn hoedanigheid een extraatje om wat makkelijker over te geven.
De volgende ochtend bedankte ik de bes voor de aangeboden koffie en vroeg de rekening op te maken voor het door het riool afgevoerde diner.
feedback van andere lezers- feniks
Mooie combinatie 'giechelmondje' en 'glibberkontje' ;)
Geestig beschreven!
remy: Dank je, ik had zelf nog niet aan die combinatie gedacht. - ivo
best onderhoudend en leuk geschreven, te goed om enkel goed te zijn
remy: Ik ben blij met je compliment thx - ERWEE
Behoorlijke beschrijving maar iets te weinig suspens in de anekdote.
remy: Dank je, je hebt gelijk wat betreft de spanning. - Ghislaine
Kan zo in een damesblad. Welkom in ons schrijvershuis.
remy: Dank je voor het compliment, en dank voor het welkom. Mettertijd meer verhalen. - RolandBergeys
aangenaam om lezen.
remy: Dank voor het commentaar, mijn verblijf was minder aangenaam dan het schrijven er van. - miepe
met Calvados en Keet !
niks meer te zeggen
toch lekker verder gelezen!
remy: Bedankt miepe, je kent de geneugten. - Jan_Stephorst
Zo is Bretagne, zo is Frankrijk. Heerlijk geschreven en als kers op de taart speelt een 2CV de bijrol. Zelf heb ik lang een Dyane gehad en sinds 1995 een DS.
Citroën + Calvados + Kees Van Kooten = erg goede smaak.
Mes compliments, mon cher ...
remy: Dank Jan, ik ben jaloers op je DS. - littlefairytale
r: Het zal mijn wispelturige aard zijn geweest voor deze ondoordachte daad, ook het aanzien van de woeste kust beviel me wonderwel.
t: Het zal mijn wispelturige aard zijn geweest die deze ondoordachte daad ingaf. Ook het aanzien van de woeste kust beviel me wonderwel.
Er ontbrak een woord in deze zin.
r:Wat zoveel zou betekenen of zij enige arbeid voor mij diende te verrichten.
t: Wat zoveel wou betekenen of zij enige arbeid voor mij diende te verrichten.
r: Wederom keerden de mannen zich op hun barkruk en keken mij, samen met de bes en de zoogster, afwachtend aan, de baby deed een boertje.
t:Wederom keerden de mannen zich op hun barkruk en keken mij, samen met de bes en de zoogster, afwachtend aan De baby deed een boertje.
Deze bijzin staat beter als zelfstandige zin in deze context.
Je hebt duidelijk een zeer observerende manier van schrijven en
giet deze ook in een heel rijk omschrijvende taal.
Soms verzeil j een beetje in overbeschrijving waardoor je lange zinnen gaat produceren die verschillende malen herlezen nopen.
De anecdote zou snediger kunnen als je ook bewust korte typeringen zou inlassen. Wel een leuke binnenkomer en ik ga zeker tijd nemen om je te lezen. groet, tine
remy: Dank je, Tine. Je opmerkingen zijn zeer zinvol. - commissarisV
zie uit naar een vervolg, vlot, luchtig en fris neergepend....ontspannend tekstje!
remy: Thx, na kritieken kom ik binnenkort met een -in mijn ogen- beter verhaal. - aquaangel
je komt met nog een beter verhaal lees ik in je reactie aan commV
nou nou en dit is al zo goed :)
x
remy: Misschien niet het volgende, maar wel zeker later een beter verhaal. Dank je voor je respons. - Vansion
graag gelezen ... fijn: die reflectie van je personage ... als er een vervolg aankwam, zou ik het lezen!
remy: Dank je, er zit meer in het verschiet. - Henny
Verdorie, ik had dit verhaal niet moeten lezen tijdens het eten. :-( Gelukkig ben ik wel het een en het ander gewend. Het zal je maar gebeuren tijdens het verblijf bij het besje. Graag gelezen!
remy: Dank Henny
|
