|
< terug
Mijn kille hart
En ook al doet de muziek hier hard zijn best om goed te klinken, binnenin is er dat verdriet, eenzaamheid, pijn om wat geweest is.Op zonnige momenten heb ik al vaak gedacht alles achter me te kunnen laten maar zo simpel zijn die zaken nu eenmaal niet..
Ik zucht diep en snak naar warmte, vriendschap en genegenheid..ook al ben ik heel wantrouwig geworden ten opzichte van mensen ik heb ze nodig, ik voel de nood aan die zachte aanraking, nood aan zachte kusjes..
Ik kijk om me heen en bekijk mijn herfstbloemen die me proberen op te fleuren, mijn mondhoeken probeer ik iets naar omhoog te trekken en het bekende bekje te trekken.Zie me hier nu zitten..verslagen door allerlei omstandigheden, alleen achtergebleven.Straks ga ik mijn stapschoenen aantrekken en het veld hier intrekken met mijn trouwe metgezel de frisse oktoberlucht in mijn gelaat, de ondergaande zon tegemoet, ik blijf hard zijn voor mezelf en blijf doorgaan wat een ganse opdracht is, ik voel als het ware dat de boosheid de teleurstellingen zich uit mijn lichaam verwijderen naarmate ik verder schrijf..de woordjes komen er aan een hoog tempo uit en ik voel dat het me goed doet...laat stromen die woordenvloed..
Het gras hier aan de vijver plooit zich langzaam naar de grond om niet ten onder te gaan door de strakke wind, het gazon geurt naar de herfst en Zienna zit kwispelend naar me te staren alsof ze wil zeggen komaan we trekken erop uit..het kleine diertje dat ze wel is heeft me al veel vriendschap gegeven in de voorbije eenzame maanden..
Ik val stil met schrijven en droom over een sneeuwtapijt..heel dik en maagdelijk wit, ik zal de haard vullen met knoestige stukken hout en er mijn cocon hier mee verwarmen..ik luister naar het geknisper van het hout dat zich langzaam omzet in een zalige warmte en mijn huisje vult..ik hoop dat het streng gaat vriezen, dat er gedurende een maand geen dooi intreedt, dat ik door het bevroren landschap kan stappen en ijskoude lucht kan inademen...ik hoop op een warme hand in de mijne..ik wil mijn kille hart laten verwarmen door oprechte vriendschap, door gemeende zachtheid..mijn eenzame ik verlangt naar een strenge winter.
feedback van andere lezers- dannycant
En ik zucht met jou mee.......in één ruk gelezen....
groetjes...
roggemanj: en toch is deze wereld er eentje die wondermooi is.. - maartendeman
alweer en hele mooie van jou, Johan, blij je bij ons te hebben
Maarten
roggemanj: Jullie doen me glimlachen met de reacties..ergens voel ik me hier goed tussen al die grotemensen wat schrijven betreft. - geertje
ik vind geen woorden...
roggemanj: hoeft ook niet hoor...laat het gewoon tot je doordringen allemaal..
|
