Volg ons op facebook
|
< terug
Zwemles
Voor je tiende kon je vroeger nog niet zwemmem. Zwemmen leerde je samen met je vriendjes, spartellend in slufters van een opgespoten strand, waar de grotere jongens duikplanken maakten van aangespoeld wrakhout. In een van die kommen lauw water ben ik tot drie keer toe bijna verzopen. Nog net op tijd kon ik door mijn broer worden gered, hij nam zijn taak als oppasser namelijk zeer serieus, gelukkig maar.
In de brugklas werden we als groentjes in voorbereiding op het serieuze onderwijs, op een tamelijk uitzonderlijke manier voor ons portie lichamelijke opvoeding, vroeg in het voorjaar, verwezen naar het zwembad genaamd De Val.
In het glazen kantoor van de conciërge op school stond een bordje met de tekst: 'zaal' of 'zwembad.' Begin maart vond onze licht sadistische gymleraar dat het tijd was geworden ons te verwijzen naar het onverwarmde buitenbad, dat werd voorzien van zeewater rechtstreeks uit de Oosterschelde.
De kleedruimten van De Val bestonden uit grote betonnen ruimtes waar lange rijen roestige kledinghaken hingen, jongens en meisjes waren gescheiden.
Onderaan bungelden de schoenen, de overige kleding slordig op de hangers met onze winterjassen erover heen om de boel bij elkaar te houden. De kale gymleraar keek iedere week hoe we onze kleine zwembroeken over de door kou geminimaliseerde pikjes hesen, de kleedruimten waren namelijk ook niet verwarmd.
Het zwembad zelf betrof een langwerpig aflopend gat in de grond met donkergroen water. Het eerste, tweede en derde bad waren gescheiden door lange linten met kurk, zodat ieder kon bepalen welk deel paste bij zijn of haar kwalificatie als beginnend zwemmer. Het vierde bad was erg diep en omgeven door een betonnen rand, wat door ons stoer 'de betonnen rand' werd genoemd.
Omdat we dachten al een beetje te kunnen zwemmen vertoefden we altijd in het derde bad. Waar we met een aanloop over de betonnen rand insprongen zodat we maar net met onze kop boven water bleven, tot grote ergernis van de gymleraar, want zonder zwemdiploma was de betonnen rand verboden terrein, dit spelletje verveelde nooit.
Tot op zekere dag ik weer een aanloop nam om in het derde bad te springen. Ik werd in mijn aanloop vastgepakt door de gymleraar en prompt in het vierde, dus diepste bad gegooid.
'Je wilt zwemmen, dan zul je zwemmen ook,' zei hij met een kirrend lachje. Grote paniek brak in mij los en niet alleen omdat ik geen bodem voelde, maar ik zag ook voorstellingen van haaien, monsterachtige inktvissen en andere zeegedrochten. Het zal een belachelijk gezicht zijn geweest, hoe ik in doodstrijd de betonnen rand probeerde te bereiken, maar het lukte! Onder applaus van de oudere schooljeugd werd ik door de gymleraar uit het water, de betonnen rand opgetild.
'Laat ik je hier niet meer zien zonder diploma,' zei hij op een denigrerende toon, misschien zelfs wel licht teleurgesteld.
Ik liep de betonnen rand af met een rode kop, een gevoel van overwinning, en een besluit mijn diploma binnen de korste tijd te halen. Ik was een man geworden, ik kon zwemmen. Mijn klasgenoten stonden jaloers in het derde bad met hun ineengevouwen knuisten onder hun bibberende kinnetjes het tafereel te bekijken en kwamen allen naar me toe om te vragen naar mijn avontuur in het vierde bad.
'Eerst iets eten en bedenken hoe we aan een zwemdiploma kunnen komen.' Ik was in één klap leider van mijn klas, een kleine held met groot zelfvertrouwen. Uit mijn badtas haalde ik twee boterhammen met hagelslag en zocht een plek uit de wind om met een handdoek om mijn schouders, omringd door mijn vrienden, een plan te maken. Bij de kassa aan de ingang van het zwembad verkocht men indertijd kleine zijdeachtige diploma's voor een gulden vijftig, die je moeder op je zwembroek diende te naaien.
'Je zegt gewoon dat je het diploma bent kwijtgeraakt,' opperde Nico.
'Daar trappen ze echt niet in hoor,' zei Janus, mijn andere vriend. Het idee van Nico beviel me wel.
feedback van andere lezers- ivo
ja het is wat - zwemmen heb ik geleerd in school, ik was toen 8.
en het was mijn eerste en ook enige diploma dat ik in het school ooit heb behaald.
Later, veel veel veel later, haalde ik nog wel wat, maar van mijn echte schoolcarriere was het enkel dat.
En als je zin hebt lees dan eens het verhaal racisme .. dan kan je ook begrijpen waarom ik nooit verder ben geraakt.
remy: Ik zal tijd aan je gedichten besteden ivo. thx - SabineLuypaert
ooo jij, eerst stijf van de schrik en dan de held hahah heerlijk stoer :-d aai laaikit
remy: goed gezien. thx - miepe
kortste tijd (tikfoutje)
héél graag gelezen. Ik hou wel van wat in kinderkopjes spookt.
remy: hersteld, thx - jbrouns
Mooi. Het lijken wel toestanden van honderd jaar geleden, brrr...
'Begin maart vond onze licht sadistische gymleraar dat het tijd geworden ons te verwijzen ... 'was' vergeten.
De fantasie die door het hoofd speelt wanneer hij het vierde zwembad in moet: leuk en herkenbaar. Groetjes
remy: hersteld, thx - aquaangel
heel fraai
deed me denken aan mijn eigen zwemangst
ik liet iedereen voor als we van de duikplank af moesten
en ik kreeg pas mijn A diploma toen iedereen al lang
C met brevetten e.d. hadden!!
en dat noemt zichzelf aquaangel!!!!!! hahahahha
remy: Dank je voor de fb. Intussen hebben we toch mooi zwemmen geleerd! - RolandBergeys
Heel grappig, hoor!
remy: Merci, Roland. - ERWEE
Fraai verteld.
Zelf nooit gezwommen. Hou liever de twee voeten aan/op de grond.
remy: dank erwee
|
