Volg ons op facebook
|
< terug
Vragen ? (3)
Lees aub eerst vorige delen, want de context van dit verhaal zit mede in het vorige vervat.
--------------------------------------------------------------------------------------
De prins kwam tot de vaststelling dat voor alles wat gebeurt er een vaste tijd is voorzien. Wat door de mens als onvoorzien werd ervaren, stond feitelijk al lang vast. Het systeem dat dit beheerste was als het ware onzichtbaar voor hem. Enkel de gevolgen van het systeem kon hij waarnemen.
De prins had een boekrol voor zich liggen en schreef volgend gedicht :
voor alles wat gebeurt is er een uur
een tijd voor alles wat er is onder de hemel
er is een tijd om te baren en een tijd om te sterven
een tijd om te planten en een tijd om te rooien
er is een tijd om te doden en een tijd om te helen
een tijd om af te breken en een tijd om op te bouwen
er is een tijd om te huilen en een tijd om te lachen
een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen
er is een tijd om te ontvlammen en een tijd om te verkillen
een tijd om te omhelzen en een tijd om af te weren
er is een tijd om te zoeken en een tijd om te verliezen
een tijd om te bewaren en een tijd om weg te gooien
er is een tijd om te scheuren en een tijd om te herstellen
een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken
er is een tijd om lief te hebben en een tijd om te haten
er is een tijd voor oorlog en er is een tijd voor vrede.
De prins, overlas wat hij geschreven had en vroeg zich af wat de zin van dit alles voor het leven kon zijn. Welk voordeel kon hij hieruit halen ? Want zowel de kwelling als het leuke kwam voor iedereen op zijn tijd in het leven voor. Alsof elke mens, goed of slecht, hetzelfde pad volgde. Waar zit de rechtvaardigheid? De rechtvaardigheid zat hierin dat niemand hiervan gespaard bleef. En ook al leek het alsof dat sommige mensen enkel 'winst' kenden, toch zou de realiteit van de tijd ook hun pad kruisen. De diepe pijnen die mensen moeten doorstaan zijn niet altijd aan hun uiterlijk af te lezen, maar daarom doen ze niet minder pijn.
De prins kon voor zichzelf besluiten, dat als het leven dan toch zo in elkaar zat, hij beter elke dag vrolijk kon zijn, zodat het leven dat hij doormaakte niet verloren zou gaan aan zijn getob.
De eerlijkheid, dat iedereen hetzelfde lot treft, maakte dat hij respect kreeg voor het systeem.
Elke mens wordt naakt geboren en sterft zonder iets mee te nemen.
Hierdoor merkte hij ook dat het 'recht' niet kon bestaan. Want hoe goed de mens ook wil handelen, altijd zal er 'onrecht' mee in zijn overwegingen sluipen. Stel dat een mens die een kip had gestolen, omdat hij honger had, voor de rechter moest komen. Als de eigenaar honderd kippen had, dan was het vergrijp plots minder zwaar dan wanneer het de kip zou zijn van een kind, dat het diertje al vanuit het ei had gekoesterd. De rechter zou afwegingen moeten maken over de gevolgen van die diefstal, terwijl het vergrijp hetzelfde was. De ene kippenmoordenaar zou misschien vrijuit gaan, terwijl de andere kippenmoordenaar misschien de gevangenis in moest.
Daarom geloofde hij ook dat 'rechtvaardigheid' geen vaste interpretatie kon hebben. Wat wij als mens rechtvaardig noemen, zal voor elke mens anders zijn. Misschien ligt de beoordeling over wat rechtvaardig is niet in de feiten die gebeurd zijn, maar in de motivatie waarom het zo is gelopen.
De mens die zijn best doet om alles goed te doen gaat toch naar dezelfde plaats als de mens die alles doet om de andere mens te benadelen? Want als de mens sterft, keert hij toch terug tot het stof van deze aardbol?
Welk voordeel heeft die ene brave mens dan tegenover de andere niet-brave mens gehad?
Zou het enkel zelfingenomenheid zijn om als 'brave' mens doorheen het leven te willen gaan?
Vragen die andere vragen opriepen. Het fatale lot dat de mens overkomt treft ook de dieren, de planten en heel de planeet die 'aarde' heet.
Maar het viel op dat de adem van de dieren naar de aarde gaat, terwijl bij de mensen de adem de lucht ingaat. Blijkbaar gaf het Systeem en nam het Systeem. Zowel bij mens als dier en werd niemand gespaard.
Maar het vrolijk zijn, dat was een attitude van de mens, ondanks alles wat het Systeem de mens liet ondergaan. Of je het leven nu donker of licht opneemt, dat is de keuze die de mens maakt.
En natuurlijk kon het leven verschrikkelijk hard zijn. En voor de ene mens was het leven onmenselijk wreed, terwijl het voor de andere mens hooguit vervelend kon zijn. De prins dacht na. Was wat de mens overkwam de maatstaf van de zin? Zouden er dan verschillende vormen van zin bestaan? Of was de attitude waarmee de mens leefde de sleutel tot de zin? Er zijn mensen die ongelukkig zijn omdat de boom die voor hun huis staat niet hoog genoeg is, zodat de hitte van de zon via het dak het huis haast onbewoonbaar maakt. En er zijn mensen die de hitte van de zon toejuichen omdat diezelfde hitte ervoor zorgt dat de tarwe sterk wordt, waardoor de opbrengst na de oogst enkel maar groter kan worden. De hitte in het huis valt misschien niet eens op, omdat de vreugde over de goede oogst hen doet dromen.
De moeder die haar kinderen zag sterven in een gruwelijk voorval, voelde zichzelf sterven en het verdriet dreef haar naar de waanzin. Verschrikkelijk, wat ze meemaakte. Soldaten die door waanzin gedreven elkeen vermoorden en verkrachten die ze onderweg tegenkwamen. Demonen van mensen die al het goede konden doen wegdrijven waardoor enkel de bitterheid van het bestaan overbleef. En toch kon die moeder kiezen. Het leven kon stoppen, maar het kon ook verder gaan. Keuzes die de mens kan maken, iets wat een dier niet kan.
Wat de mens overkomt is wat het leven geeft en neemt. Daarom kon de prins het leven niet in vraag stellen.
De prins kon besluiten trekken uit wat hij overwogen had. De mens kon beslissen over hoe hij tegenover het leven staat. Hij kon zich als slachtoffer zien, of hij kon zichzelf plaatsen als iemand die nog steeds lucht in zijn longen kon ademen, waardoor hij de energie die hij hierdoor ontving, kon omzetten in een gedrag dat zinvol was voor anderen en zichzelf. De attitude van de mens bepaalde of het leven een plaats kon krijgen of dat het bedolven door de realiteit verloren ging.
De avond was gevallen. De prins deed het luik van zijn toren dicht en stak een kaars aan.
Misschien morgen het vervolg
feedback van andere lezers- ERWEE
Prima verderzetting!
ivo: bedankt Erwee, dat je het leest en vooral dat je me helpt in het leren schrijven ... ik heb het er echt moeilijk mee hoor, al een geluk dat er een goede ziel is die me offline helpt zodat ik meer inzicht in taal krijg. - koyaanisqatsi
sterk, al kan je natuurlijk zot worden als je maar blijft doorvragen en -denken...
ivo: mss wel ... bedankt voor de score - aquaangel
een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken
ik spreek: goed ;))
ivo: bedankt Aqua - Theo_Roosen
Jij geeft de aanzet. Ik denk ! Throke.
ivo: oeps, bedakt Thro - SabineLuypaert
doorspekt van menselijke wijsheden weerom en inderdaad het denken waard, die graadmeter voor maatstaf en kwaliteit. Graag langsgekomen weerom
ivo: bedankt Sabine
|
