Volg ons op facebook
|
< terug
Murphy
Tot vandaag ben ik er altijd van overtuigd geweest dat de wet van Murphy was toebedeeld aan wat sullige, oudere, onhandige mannen. Of mensen die overwegend depressief door het leven gaan en bij voorbaat al tegenslag en ongeluk over zich af roepen. Jeugd bleef in mijn ogen gespaard van dit ongemak. Deels door een overwegend goed humeur en deels door hun onverschilligheid, waarbij men niet stil staat bij een klein ongemak of een opeenstapeling daarvan.
Nu ben ik zelf van middelbare leeftijd. Niet sullig of onhandig en zeker niet depressief. Maar in de ogen van de jeugd waarschijnlijk wel een oude man.
De ellende van vandaag begon al bij het opstaan met een bonkende hoofdpijn, oké niet leuk, maar te overzien. De versleten pantoffels geef ik nog steeds de schuld, dat ik halverwege de trap uitgleed en de laatste vijf treden op mijn achterwerk afgleed.
Veel mensen hebben 's ochtends een vast ritueel en ik ben daar geen uitzondering op. Na het toiletbezoek bleek de vlotter van de stortbak te blijven hangen. Het koffiezetapparaat diende al geruime tijd ontkalkt te worden en weigerde uitgerekend vandaag verdere dienst te doen, een kopje thee dan maar. De ochtendkrant was deze morgen half uit de brievenbus blijven steken en was daardoor voor de helft natgeregend. Vervelende dingen waren vandaag aan de beurt te moeten ondergaan en ik voelde iets van een weerstand opkomen, maar wilde er niet aan toegeven.
Eenmaal gedoucht, geschoren en aangekleed, zonder noemenswaardige gebeurtenissen, was het tijd om de hond uit te laten. Toen we de deur uitstapten in de stromende regen, viel Remy mijn bastaard, uit naar de buurman. Ternauwernood kon hij opzij springen om een beet te voorkomen. Ik bestrafte Remy voor zijn gedrag, dit had hij nooit eerder gedaan. Stilaan begon ik me zorgen te maken over het verloop van de dag, wat zou me nog meer te wachten staan.
De auto die me altijd trouw iedere dag naar het werk brengt, startte boven verwachting in een keer. Eigenlijk had ik er niet op gerekend, ik zat achter het stuur min of meer te wachten totdat hij spontaan zou uitvallen, wat tot mijn opluchting niet gebeurde.
De rit van vijftien kilometer duurde bijna drie kwartier, een tractor verhinderde de doorstroming en inhalen was niet mogelijk.
Bijna een half uur was ik te laat, mijn werkgever stond met de armen over elkaar bij de ingang te wachten. Ik had met hem een afspraak, wat me door de gebeurtenissen van deze ochtend volledig was ontgaan. Het werd een kil en kort gesprek waarbij hij mij geďrriteerd blijk gaf van afkeuring over het te laat komen en vroeg zich hardop af of dit iedere ochtend het geval was.
De verdere dag was ik zeer bedachtzaam op handelingen die misschien een vorm van risico zouden kunnen bevatten en afspraken die in mijn agenda stonden las ik minstens drie keer over.
Tegen vijven was mijn werkdag ten einde, ik pakte mijn spullen bij elkaar en was blij weer achter het stuur te zitten van mijn betrouwbare auto. Het aanslaan van de motor bleef deze keer echter uit.
De regen was overgegaan in flinke sneeuw, de opgeroepen wegenwacht had door deze weeromslag vertraging opgelopen en kwam pas na ruim een uur opdagen. De auto kon niet ter plaatse worden gerepareerd als gevolg van een kapotte benzinepomp en moest naar de dichtsbijzijnde garage worden gesleept.
Terug naar huis met het openbaar vervoer dat ook al vertraging had opgelopen en me uiteindelijk om acht uur in mijn wijk afzette. Bij het uitstappen gleed ik uit over het spiegelgladde wegdek en voelde me door medepassagiers met een milde spot bekeken, jeugd lachte ongegeneerd.
Goddank thuis, laat ik deze dag zo snel mogelijk vergeten onder het genot van een kop warme chocolademelk, au.
feedback van andere lezers- ivo
dat zijn van die dagen die voorbij gaan, en als ze blijven duren, dan is er toch iets mis, niet met murphy, maar met jezelf, omdat je het allemaal zo lang hebt uitgesteld en volgens de berekening van de statistiek kan dat allemaal op hetzelfde moment op je hoofd vallen.
leuk geschreven ..
remy: Voor iedereen wel bekend denk ik, dank voor de fb. - aquaangel
au je lip verbrand
leuke dagbeschrijving
x
remy: dank je wel! - Henri_Cylma
het overkomt de besten ;)
'het koffiezetapparaat diende ontkalt te worden' of gewoon 'ontkalt'
Vervelende dingen waren vandaag aan de beurt te moeten ondergaan > deze zin klopt niet helemaal.
(direct) toen we de deur uitstapten > ik zou direct weglaten, direct is ofwel de tegenstelling van indirect of onmiddelijk in de nabije toekomst.
wat zou me nog meer te wachten (zou) staan (laatste zin 4de paragraaf)
Het aanslaan van de motor bleef deze keer echter uit. (. ipv ,) wat nu weer?
deze weeromslag
dichtstbijzijnde garage
openbaar vervoer
remy: DANK JE! Het een en ander is reeds gecorrigeerd. - Ghislaine
Leuk dagboekfragment.
remy: Dank je - Soezel
als er iets mis gaat...gaat haast nix meer goed
graag gelezen
liefs
remy: Dank voor de score - Mistaker
Kan iedereen overkomen...
Leuk verhaal!
Groet,
Greta
remy: Dank je wel - drebddronefish
Mooi stukje beschouwing en dan toch nog...tja, een mens kan niet alles op voorhand berederen me dunkt
groetjes
remy: dank je wel voor je score - RolandBergeys
Leuk geschreven, aangenaam om lezen.
remy: Dank Roland - Henny
Zeker herkenbaar! :-D Maar goed dat niet alle dagen zo zijn. Graag gelezen, nu tijd voor mijn hond. Morgen lees ik je verder.
remy: veel dank voor het lezen Henny!
|
