 |
Passie voor schrijven
|
|
| home wat is writehi(s)story? bladeren uitgeven gezamenlijke publicaties boekenwinkel manuscriptanalyse inschrijven contact | ||
 | top 10 wedstrijden forum hulp | |
Volg ons op facebookGa naar chat |
Claustrofobisch.door verf
Hij had de angst in mijn ogen gezien. "Jij twijfelde? " Ik keek hem aan zei niets. Hij hoorde de twijfel, "heb ik een reden om te twijfelen ?" Zijn ogen stonden vol angst, vertwijfeling ."Nee!!", dat heb je niet, schreeuwde hij, " Die rotpillen!" hij werd merkbaar onzeker. Ik wist als hij nu de deur zou uitgaan dan zou hij niet terug komen. Dan zou hij beginnen aan zijn zwerftocht. De meeste ruimtes zou hij claustrofobisch aanvoelen, de enige mogelijkheid was stappen. Straat in, straat uit, uren lang. Daarna kwam hij, bij mij, rust zoeken. Maar vandaag wist ik, hij zou weer in de spiraal raken. Hoeveel keer had ik het al meegemaakt? Eerst was er de onzekerheid, de paniek, een oplossing zoekend om te ontsnapte hij uit die dagelijkse druk, de angst, dat hij niet in staat was een oplossing te vinden. Hij kreeg het gevoel van opsluiting, het snoerde zijn keel dicht. Zijn ademhaling schokte. De oplossing was één pint, met die pint ontsnapte hij uit die dagelijkse druk. Die zoektocht kon maanden duren. Tot er opeens een tweede pint verscheen, en een derde, een vierde, een vijfde. Dan werden er ander producten aan toegevoegd. Het einde van de spiraal was een drama. Waarbij hij ontnuchterde, om zich heen de puinhoop bemerkte en stopte met alles. Voor een tijd….
feedback van andere lezers
|
