writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

poging drie (C) voor een Bijeenkomst Van Vermoeide doch Anonieme Schrijvers

door miepe

Eerwaarde Zuster Lutgardis, Moeder Overste van Orval, was als enige ingelicht over de ware aard van de aanwezigheid van Zuster Hertrudis… ik dus.
Het mogen en kunnen samenspannen met onze hoofdredacteur maakte haar een tikkeltje ondeugend, iets wat ze nog nooit eerder was geweest.
Dit opwindende gevoel weekte bij haar een zekere vorm van aangenaam voelen los. Misschien beïnvloedde het haar hele hormonenspiegel, wat zich uitte in overdadig knipogen dra onze gangen zich kruisten.

Aan de medezusters vertelde Zuster Lutgardis dat ik mijn missiepost ontvluchtte in Opper Volta. Dat Opper Volta sinds lang een onafhankelijke naam droeg en bovendien gekend was om zijn zachtaardig karakter liet iedereen koud en kwam zelfs bij niemand op.
Ik hoopte uiteraard dat Zuster Lutgardis dit verhaal nooit bij de "Leden van de Harde Kern" zou ophangen. Deze groep intellectuelen zou onmiddellijk onraad ruiken, met alle gevolgen van dien.

Terwijl de Harde Kern van een brainstormige nacht bekwam aan de ontbijttafel, sloop ik Chambrette 241 binnen.

Ik zag uiteraard de lege bierglazen, maar besloot deze niet weg te nemen. Deze opruimen kon later nog een pretext zijn om langs te komen in volle bijeenkomst.

Ik keek de ruimte in. Er slingerde zowat van alles rond in die chambrette: joints, een gitaar, pindanoten, een politiebadge (aï opletten!), boeken over Toscanië en hun paarden, gezonde eetgewoontes en daarop volgende diëten, …

Bijna alle gedichten uit het hoofd kennende (de hoofdredacteur wou dat ik ook de fb uit het hoofd leerde) begon ik de identiteit van de Harde Kern te achterhalen.
Zuster Lutgardis mocht dan wel haar medewerking verlenen, over één principe bleef ze principieel: iedereen heeft recht op "anonimiteit". De identiteit van haar kostgangers bleef bij deze een geheim. Wat IK wou weten, moest ik van haar maar zelf uitzoeken.

Ik snuffelde in een notaboekje van één der leden. Het handschrift was mannelijk, onregelmatig, intelligent. De schrijver zette géén punten op de "i". Het streepje op de "t" verraadde een zekere vorm van optimisme. De t's liepen met een vrolijke wipneus op het papier.
Verder waren er ook die solsleutels en muzieknoten die het zoeken naar nuttige informatie in de tekst bijna onmogelijk maakten.
Ik besloot dan maar gauw foto's te maken van de eerste pagina's.

En toen
klonk het klikken van hakkestappen. Ik schrok van de snelheid waarmee de gedecideerde passen dichterbij kwamen. Tijd om me te verstoppen was er niet. De klink ging omlaag en de deur waaide open.
Het fototoestel verdween in de dubbele bodem van mijn Bijbel.

"Oh, excuseer, Zuster Hertrudis," zei de vriendelijk doch kordate dame. "Zocht u hier iets?"
Haar vraag verlamde me. Hoe direct was die gesteld! Ik kon niks beters bedenken dan: "Eigenlijk wel, ja! Weet dat een zuster altijd op zoek is naar Antwoord. U hier ontmoeten kan géén toeval zijn. In de Naam van de Grote Vraag laat ik me je kruis(-)verhoren"

Ik proestte het bijna uit van de dubbelzinnigheid. Op kantoor had iedereen me vast weer "Mo, Hiiiiilde toch!" toegeroepen, waarna ik weer eens geplaagd werd tot het heerlijke oneindige toe.
Maar hier beet een verlegen vis, zelf ook duidelijk op zoek naar het Antwoord op de Eigen Grote Vraag. Ik toonde oprecht enorm veel respect voor deze vrouw.
Ik begon zodus aan mijn eigen Geestelijk geïnspireerde Kruis-verhoor.
En wat vond ik mezelf geniaal in deze rol.

(Weest gerust en gegroet, U bent het echt niet!)


 

feedback van andere lezers

  • Vansion
    Wel, er is een vrouw in de harde kern met een naar men beweert mannelijk handschrift. Maar dat kunt gij niet weten. Het lijkt mij zeer aannemelijk dat de voor de gelegenheid gehakte eerder kleine madam niet de kamerbewoonster is. Jij bevind je met haar in dezelfde kamer met hetzelfde doel. Jullie zijn in zekere concurrentjes ... en als het zo voort gaat als in mijn fantasie (fantasie dus) binnekort concubinetjes.
    miepe: jij kent mijn kop
    precies
    vanbuiten!

    maar owéé mijn staart!
  • gono
    lolllllllllllllllllllllllll
    miepe: weest u op uw goede, Waarde Gonoooooo!
  • ivo
    zeer knap- het wordt idd heel spannend want nu gaat er ook door de grote organisatie een samenkomst georganiseerd worden, waarbij ook de nieuwe website wordt voorgesteld

    spannend ..
    miepe: en...
    jouw rol hierin is vast niet onbeduidend!
    bravo bravitimo, Ivo!
  • Ghislaine
    Wat een hilarisch stukje. En euh, geef me Kronos dienstkaart eens terug. Of je moet die Amerikaan van de cactusweide zijn badge gevonden hebben.
    miepe: ahaaaa! DAAR trap ik niet in
    ggg!
    lief!
  • Theo_Roosen
    Kijk al uit naar morgen. Het zweet breekt me uit. Theo.
    miepe: dat is nog dat griepje van je!

    leuk dat je uit-kijkt! zou ik ook doen gggggg!
  • littlefairytale
    Argggh, een nieuwe verslaving wordt geboren....knipoog, tine
    miepe: fijne verslavende knipoog terug Zuster
  • SabineLuypaert
    wipneuzerige tees, bijbelse dubbele bodems, kruis-verhoren, uitbrekend zweet, mannelijke onregelmatige hadschrifte:-d ik denk dat mijnen neus ook zou krullen nzenne hahaha heeeeeeeeeeerlijk stukje
    miepe: dank je jij!
  • RolandBergeys
    Ja, leuk, Miepe!
    miepe: bedankt, Roland!
  • ERWEE
    snuffelen in andermans notaboekjes: da sta mij nie aan zinne

    miepe: het is mijn job, Erwee. Ik zou het anders "echt" niet doen...

    bedankt!
  • verf
    "Geureka!"
    miepe: kleureka bla bla!
  • Henny
    Een schitterend deel weer. Je laat me al heel de middag genieten met jouw hersenspinsels
    miepe: ben ik ontzettend blij om!
  • Lucky
    oei
    miepe: ai!
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .