|
< terug
De eerste toek op mijn gezicht.
De eerste toek op mijn gezicht kreeg ik in de Muntstraat, het kleine straatje dat achter het stadhuis van Leuven loopt. Het was een kroegje waar geen studenten kwamen, alleen Jonge Leuvenaars, leeftijdgenoten. Een cafeetje waar naast bier, nu en dan een joint werd gerookt. Een paar weken te voor was ik in contact gekomen met Wikke, een rasechte Leuvenaar. Op een dag hadden we elkaar ontmoet en we besloten al direct samen te gaan wonen, wat we ook een jaar gedaan heb. In Korbeek-dijle. Maar ons stamcafétje was in de Muntstraat, een vreedzame plaats waar we onze vrije tijd spendeerden. Vele aanwezige jongeren werden beschouwd als gevaarlijk, sommigen werden geschaduwd door een wild om zich heen slaand politie korps. Tot er op een dag een groepje straalbezopen, geweldenaars de ruimte innamen en met veel Alcohol gelal de vreedzame sfeer verknoeiden. Een van mijn vriendinnen werd bedreigd door een die vanuit zijn zatlapperij dacht love eens in praktijk om te zetten. Toen ik tussenbeide wilde komen kreeg ik een toek op mijn bakkes. Dat waren we ons vreedzaam cannabis clubje niet gewoon, In Leuven werd men geacht bier te drinken.
Wie van de oude markt, de middelste kleine, korte straat, naar beneden liep naar de Parijstraat. Kwam recht in DEN DELPER terecht nog zo een café die weinig last had van studenten. Daar ontmoete ik Erik, we werden onafscheidelijk, ik sleepte hem mee naar al de plaatsen die ik kende. Op een dag vroeg hij mij te vergezellen naar de plaatsen waar hij normaal rondhing, dat waren de cafés rond de Statie. Toen ik het establishment betrad. Vloog er een man rondt de hals van Erik, het was dezelfde man die mij een tijd ervoor een toek op mijn oog gegeven had. Ze noemden zich de bende van de statie, en Erik werd zwarte Erik genoemd, hij was de bendeleider. Er was in velden en wegen geen overheid te bekennen. Het is veel gemakkelijker vreedzame cannabis gebruikers te stigmatiseren en te criminaliseren, dan een troep gewelddadige alcoholisten. Waar de meeste flikken voor in hun broek deden. En alcohol was een beschermde drug zeker in Leuven. Een drug die door de Burgervader persoonlijk werd beschermd, hij werd er ook voor beloond, in het zwart.
feedback van andere lezers- ivo
mooi geverfd en zo herkenbaar .. ik herinner me hoe de kleerkast ooit met zijn bende (het Zuid) doorheen onze straat reden op zoek naar de Staf, die met zijn bende van de Plak ook eens grote jan had willen uithangen. Er is toen stevig gemot geweest en omdat ik niet rap genoeg weg was, kreeg ik ook een deel van de koek. Ik was toen nog heel klein, maar net niet klein genoeg om gene koek te krijgen op mijn gezicht.
verf: Ik was er 20tig daarvoor waaren er in ons dorp geheeldere slachtvelden onder de pubers waar ik nooit bij betroken geraakte , tot in Leuven , ik mijn eerste toek kreeg. - RolandBergeys
Dat waren nogal 'ns tijden hé :))
verf: ach veel is er niet verandert , nu is de puberagressie verbaal - drebddronefish
Zulke dingen is van alle tijden me dunkt, dat zal er nooit uitgekweekt worden vrees ik
verf: tja - SabineLuypaert
Dat kleine straatje DAT, en BAKKES (smile), straf stukske zenne, khoop dat dat oog toch goed genezen raakte
verf: DAT is BAKKES geworden
dank u
gr...ed - Ghislaine
Vandaar dat ik een boevensmoelwerk heb verf. Ik ken het woord angst niet eens. Goed men renoveerd dit kalf hare voorgevel wel eens, maar ik ben nog steeds niet bang van zatlappen.
verf: gelijk hebt u
gr...ed
|
