Volg ons op facebook
|
< terug
Reiskroniekje: Revolutionair
Van in zijn kooi op een schap volgde de kwartel het leven in de herberg, de enige die het dorpje S'Horta rijk was. Het licht van een haardvlam flakkerde op zijn rug, en af en toe spreidde hij de vleugels, bedeesd, want in zijn situatie viel je best niet op: zette hij nog maar een zucht uit, dan werd zijn leefruimte te klein, en dat was dan hét sein om vakkundig gepluimd te worden. Dus volgde hij maar op de teevee aan de overkant van de kamer, hoe een arenastier van zijn laatste dagen genoot.
"Een gewoon rund," wist de commentator, "wordt op tweejarige leeftijd geslacht. Maar hij, hij is elite: de stier krijgt de beste voeding en staat in de groenste wei, want hij moet straks de toreadors waardig partij geven. Kortom: hij leeft comfortabeler en langer, alleen is zijn einde harder."
Spanjaarden vertroetelen vooraleer ze doden.
De vogel, de rancher bij wie ik werkte, en ik, waren de enige kijkers, want de andere klanten zaten te kletsen, te wachten op een schapenbout die sudderde boven de haard, of te kaarten.
"Ze gokken," zei mijn gastheer, "de lucifers op tafel stellen elk een bedrag voor. En als ze verliezen, wordt het geld simpelweg teruggewonnen in de zomer, als 'los otros' terug in het land zijn - de toeristen, voor wie ze eigenlijk maar weinig respect hebben."
Juan, een oude man met stoppelbaard en borstelige wenkbrauwen, deed niet mee aan het spel. Hij nam me sip op - in januari hoorde ik daar niet te zijn, las je in zijn blik, en vorige week had hij me nog van zijn erf gejaagd omdat ik zijn hengst was komen bewonderen van op mijn merrie, hij hield niet van gluurders. Hij maakte een kwartdraai, en keek minachtend naar een van de gokkers, ook een grijsaard, wiens linkerhand vervangen was door een ijzeren haak. Die laatste spuugde op de grond, en verdubbelde zijn inzet. Even was de spanning te snijden, dan doorbrak Juan ze.
Een fluim.
Een kuch.
Een zwaaiende arm.
Stilte.
Juan was venter, oud-politicus ook, en droop duidelijk van eigenliefde. Hij had iets belangrijks te vertellen, zei hij, de rancher vertaalde zijn betoog. Het ging over een landheer die vorige eeuw zijn bezit in amper drie dagen tijd had verspeeld - de anderen lachten schamper om zo veel avonturierzin. De man was daarna gaan klussen en had de zwaarste karweien aangenomen, louter om een nieuwe inzet te kunnen vergaren. En, uiteraard, om het volgend spel te winnen: de gokkers van toen waren niet te laks om de handen uit de mouwen te steken, dat was zo'n beetje de moraal van het verhaal.
"Wat scheelt," vond Juan, "met onze jeugd!"
Hij zwoer bij oude waarden en zekerheden, jeugd gooide die brutaal overboord, jeugd was laks, jeugd was revolutionair! Slechts de gedachte aan de jonge José uit Felanitx deed hem weer opfleuren - dié knaap was okay: twee weken geleden was José zijn vroùw verloren bij het gokken - tot eenieders vermaak, want de winnaar... was haar minnaar, en een en ander had drie gelukkige mensen als gevolg gehad.
Een knipoog.
Een slok.
Applaus.
Van allen, behalve dan van het oudje met de haak: hij bleef zich concentreren op zijn spel, bevend, maar verbeten. Ondertussen vulde de geur van de schapenbout de ruimte, en enkele stamgasten likkebaardden al, anderen koesterden meer belangstelling voor de kwartel, die stijf opgevuld stond te doen. Plotseling smeet de gokker zijn kaarten op tafel en lachte zijn twee nog enige tanden bloot. Zijn tegenspelers mompelden maar wat, maar hij had gewonnen, en zou een rondje geven. Op zijn beurt nam hij Juan op, en in zijn blik lag afkeer die nog uit de burgeroorlog moest stammen. Hij stond op, en ging naar de kooi. De kwartel leek een infarct nabij, maar hij nam de vogel eruit, opende de deur, en loste hem - dit leek zowaar een sprookje!... Verbaasd fladderde het dier de herberg uit, en het leven in. Het was immers de inzet van het spel geweest, en de winnaar had over leven en dood mogen beschikken.
Juan schudde het hoofd - ze zouden mekaar nooit mogen, de politicus en de grijsaard met de haak.
"Alfonso heet hij," wist de rancher, "hij is lid van de dierenbescherming, een instituut dat hier nog maar pas van grond komt."
Alfonso. Gokker. Notoir drinker ook. En stok, stokoud... maar revolutionair!
XXX
Revolutionair komt uit Fritto Mallorquin, een plaatselijk soort hutsepot. Samen met flamencogitaristen John Willaert en Perre de Amberes trek ik rond met mijn verhalen over Mallorca. Zij spelen muziek, ik vertel.
-vorige stukjes: Nor, Gastarbeider, Techero, Cactus, E Viva
-volgend stukje (slot): Gekke Giorgio
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
oooo ik was zo blij voor dat kwarteltje, de manier waarop hij de rode draad vormde is heerlijk beschreven en grote opluchting viel mij meester (smile) die afkeerbeschrijving is ook hemels , alle ik heb weer geneoten en olé voor de dierenrechten alfonso, zeker weten
RolandBergeys: Dank je Sabine, je was snel van de partij. - ivo
dit is weer zo'n parel Roland, ik geniet ervan.
RolandBergeys: Dank je, Ivo. - ERWEE
Jawel, leuke vertelling weer.
RolandBergeys: Merci, Erwee! - Gaya
MOOI!!! knap geschreven.
RolandBergeys: Dank je, Gaya. Als je zin hebt, dit maakt deel uit van een geheel, begninend met het stukje Nor. - remy
Heerlijk om van de hutsepot te mogen meeeten.
RolandBergeys: Merci, Remy, smakelijk! Maandag het laatste deel: Gekke Giorgio. - drebddronefish
Mooi verhaaltje Roland, maar na de puntkomma is het kleine letter, geen hoofdletter en als je -gebruikt moet je dat zinsdeel ook afsluiten met - en niet komma, je gebruikt ook heel snel dubbel punt, waar het mooier is een puntkomma te gebruiken. Allez, dat doet er allemaal niet toe, want dat is maar...
groetjes
RolandBergeys: oeps na die puntkomma, heb dat niet gezien, dank je. - fenk
Uit alles wat je schrijft, vallen mij twee dingen op: intelligente observaties, en een liefde (vertedering) voor de mens. En daarom lees ik het zo graag.
RolandBergeys: Dit is wel een bijzonder groot compliment, dank je, Fenk! - Ghislaine
Simply the max.
RolandBergeys: Dank je, Ghislaine! - miepe
bijna gemist, dit hoofdstuk!
blurps, fluim, knipoog
smakelijk weer
RolandBergeys: Dank je, Miepe! - Vansion
net enkele kroniekjes gelezen
fijn: dat gezapige vertellende vermengd met rake opname en bijna liefelijk 'aanraken'
boeiend ook gezien je de lezer naar elders meetroont
echt goeie reeks, Roland!
RolandBergeys: Hey, Vansion, dank je voor de leuke reactie! - kronos
meeslepend verhaal Roland, knap!
RolandBergeys: Dank je, Dirk. Het was de moeite ter plaatse ook. - lin
Fijn om zo je scherpe observaties mee te kunnen lezen. Je laat de sfeer goed proeven. Prima Roland!
RolandBergeys: merciekes, lin! - teevee
Meester? Werk je?
Meesterwerkje!
RolandBergeys: hihi, merci, tikje overdreven, maar ik vind het ook wel plezant. - Theo_Roosen
Meester Roland. De kunstwerkjes volgen elkaar op in een razend snel tempo. Ik heb trouwnes nog wat leeswerk voor de boeg met jouw verhaaltjes. Had het even ontzettend druk en sta nu op dit eigenste moment te wachten op een telefoontje. Mijn schoondochter moet vanavond of vannacht bevallen van een tweede kleintje en ik ben hardstikke nerveus. Groetjes, Theo.
RolandBergeys: Oeps, al bij voorbaat van harte proficiat! Dat zijn dingen die voor gaan, uiteraard! En merci voor de waardering! - lucky
Graag gelezen.
groetjes Leon
RolandBergeys: Hey, thx, Lucky-boy!
|
