Volg ons op facebook
|
< terug
de ontkenning voorbij
Er is altijd het knagen. Het verlangen dat als ratten het hier en nu afschraapt. Er is de bodemloze honger. Er is het onbepaalde tekort. Er is de heer en meester die Manco heet.
Ooit was zij een keertje afgedaald in de riolen van haar bewustzijn. Via een gat dat zijn deksel om onachterhaalbare reden tijdelijk opgeheven had. Daarbeneden was het donker. En het stonk er. Naar sulfer. Naar ondergrondsheid. Naar residu en afval, het één nooit meer te scheiden van het ander.
Ze had een zilverwit zijden kleedje aangehad toen, een afdragertje van een rijke vriendin. Ze had het liederlijk beduimeld. Dat alleen al was een feest geweest.
Soms weet ze zich bereid. Soms weet ze zich klaar. Soms is ze gewoon weg op het punt. Dan ligt de roekeloosheid op de loer als duizend hyena's in de nacht. Dan ademt ze voor tien. Dan weet ze heel goed pijlen te maken. Maar ze kan het hout niet kiezen. Kiezen is zo akelig.
In de verte ziet ze de belofte die haar welgevallig is. In de verte ziet ze de nieuwheid die van geen wijken weet. Er bestaat een vuur dat blijft branden, tot zij het eindelijk bewaken zal. Haar oogbollen breken uit hun kassen. Haar pupillen zuigen zelfzuchtig de raakpunten op. Ze is gevaarlijk: een halo, een uiteindelijk punt, bestemming zonder bedoeling.
Er is geen sprake van de beker aan je voorbij te laten gaan. Er is geen sprake van enige vertroosting van de rede. De weg is klaar en onmeedogenloos. De weg is compromisloos van A tot Z te gaan. Braafheid is gewoon niet aan de orde.
Ze tekent. Ze onderschrijft met haar naam. Ze zwicht. Uiteindelijk. Ze doet wat ze doen moet.
En ze weet dat ze uiteindelijk rust gaat vinden. Er zal geurige olie klaar staan en het voetbad van simpele beloning. De werkelijkheid zelve zal haar verwacht hebben. Met die armen die ze altijd al kende. Hij zal haar onderdompelen in het heerlijke bad van overgave. En ze zal zijn. En ze zal geweest zijn. Onmiskenbaar waar.
feedback van andere lezers- ivo
wow, ofwel is dit een zo gecodeerde tekst dat enkel de schrijfster weet wat ze waarom geschreven heeft (en ik geloof ook dat het dit is) ofwel is het een mytisch verhaal dat enkel omwille van de associaties zo mooi klinkt ofwel is het een verhaal van zo'n hoog niveau dat mijn verstand dit niet vatten kan ..
Mytisch gesublimeerd tot een verhaal dat iedereen slikt en waarvan enkel degene die weet hoe die vork in de steel zit, ook begrijpt wat je bedoelt. Ik zie dit ergens als een vingerwijzing naar het eeuwige dat zuigt en dat toch geen plaatsje kan vinden in het droevige bestaan ... maar dat is slechts mijn intuitie die dit kan verzinnen ..
Vansion: niet gecodeerd ivo - zeker geen poging om moeilijk te doen ... eerder een zucht naar verheldering van wat ik allemaal zelf niet begrijp
dit gaat over niets concreets; misschien een algemeen menselijke "toestand"
doe geen moeite om het te "vatten", want misschien is het niet "vatbaar" in woorden, alleszins krijg ik het niet beter gezegd momenteel
uit zo'n kronkels in mijn koppie groeien verhalen
dit is niet meer dan een verkenning ... tasten...
(eerste keer dat ik zoiets durf publiceren - ik was gewoon benieuwd naar de reactie - Ghislaine
Wie verkoopt in zijn/haar passie aan de duivel in zichzelve. Topklasse dit.
Vansion: schitterend Ghislaine. hoe je het duivelse direct herkent!
dat zit er inderdaad in ... - Theo_Roosen
Een pareltje. Maar heb het eerst wel enkele keren moeten herlezen. Theo.
Vansion: Tja, ik vraag mij af of ik mijn lezertjes mag plagen met zo'n schobbejakkegeknutsel ...
Ik beloof op mijn communiezieltje dat ik volgende keer verteerbaarder grut zal trachten te produceren.
Merci voor je geduld! Tiens ... heb jou al lang niet meer gelezen, me dunkt ... ga dat eens goedmaken één van dees dagen - RolandBergeys
-ik zou daarbeneden in twee woorden schrijven neen?
-... kleedje aangehad, ik zou daar kleedje aan ipv aangehad van maken, je verwijst al naar het verleden met toen.
Een heel mooi sfeerbeeld, een mooie omschrijving van gevoel en daad
Vansion: Daar beneden: zal dat eens opzoeken ... Ik voel hardop lezend een verschil ... maar ik weet niet of mijn 'gevoel' op iets slaat...
Je hebt gelijk dat die 'gehad' weg kan. Ik wou de voortijdigheid accentueren. Klinkt idd. niet echt elegant.
Ach ... ik laat het vallen, mag ik? Dit is een dingetje dat nog aangekleed moet worden ... vroeg of laat ... - ERWEE
Heel apart stuk. Moet voor een deel aansluiten bij ivo.
Vansion: Zie antwoord aan Ivo, als je dat niet erg vindt.
Ik ben tussen haakjes wel erg benieuwd of er nog schrijvers zijn die van abstracte structuurtjes vertrekken voor een verhaal ... bewust of onbewust ... - drebddronefish
Is het niet een afdragertje? Ja, compromisloosheid en bodemloosheid, welgevalligheid en de honger van het tekort, tja, het laat zich niet redigeren of beredeneren en dat stinken dat geloof ik niet echt, het ruikt anders omdat het daar compakter is, allez, een mens maakt zichzelf iets wijs denk ik wat de odeur betreft. Maar in al die opperste staten is het inderdaad moeilijk te kiezen, want kiezen staat al het andere in de weg of op zijn minst, het lijkt toch zo en volgens mij is het inderdaad een schijnbare ambivalentie, maar ja, een ambivalentie zou geen ambivalentie zijn toch:-)
Vansion: ja! merci ! een ipv aan ... wat een stommiteit!
da's leuk ... hoe je mee-denkt ...
ik vroeg mij ook af waarom het daar zo nodig moet stinken
ik denk dat het aan de beslotenheid ligt
Dus: Ruk open die riool!
(Koyaan heeft trouwens ook iets met riolen...)
een schijnbare ambivalentie? even nadenken ... gewoon de ontdekking van een paradox? pffff geen filo meer voor mij. véél te moeilijk en te ver van mijn bedje ... - das
tja!
euh ... verzorg je
Vansion: tuurlijk tuurtje - miepe
ik ben ook al een paar keer in de riool van bewustzijn gedonderd
en duik nog af en toe met heimwee onder het deksel
ik draag nooit witte jurken, natuurlijk
Vansion: Haha, je haalt er het sprietje autobio uit. Ik heb een witte echte zijden jurkje, een afdragertje van een rijke madam. Niet zo zalig als daarmee door de bossen slenteren. Duivels leuk om zoiets vuil te maken! Weet je wat, je mag het eens uitlenen. - fenk
Vreemd, een tekst van Vansion die na twee dagen geen 40 punten heeft. Het weer zal te goed zijn om in te loggen. Of misschien hebben de fans ditmaal niet gevolgd. Ik heb nochtans hiervan gesmuld van het begin tot het einde.. en voor een keer vond ik het juist niet te cryptisch; het is kristalhelder.
liederlijk beduimeld, er zal geurige olie klaar staan, dat van die duizend hyena's en de roekeloosheid,... allemaal prachtig
dat zilverwit kleedje kan zijn lot niet ontlopen
(schrapen ratten?)
Vansion: naar aanleiding van je opmerking over "schrapen" ging ik eens kijken hoe het woordenboek "knagen omschrijft; viel ik toch weer in een ongevraagde uitleg zeker... Als je een rattentand vastpakt en op en neer gaat op bv. een wortel, ben je dan aan het schrapen? Ok als dat niet je bedoeling is?
Doe niet zo mal. Ik heb er maar eentje boven de 40. Twintig lezertjes dus van de 160...
Het zal op 1/4 nog te koud zijn voor dat kleedje ... - dichtduvel
Het leven is opgebouwd uit keuzes, soms kiezen we in een vlaag van waanzin volledig verkeerd en soms wordt er gewoonweg voor ons gekozen en vinden we dat dan nog goed ook, grtz, Jef
Vansion: Jef, als ik mijn leven bekijk heb ik veel cadeau's gekregen die ik niet heb verdiend en soms onverdiende klappen gekregen. We hebben er niet zo heel veel aan te vertellen...
Maar soms moet je idd. kiezen. Vergt moed ... Falen mag natuurlijk ... - SabineLuypaert
ik dacht eerst 'een speciaal tiepje' maar neen hoor, ademen voor tioen en een zilverwit kleedje, het is gewoon een duidelijk geval van onbegrepenheid (sad) ocharme
Vansion: Als ik eens een bijeenkomst organiseer voor al mijn personages ben je uitgenodigd. Ze gaan zich subiet allemaal beter voelen!!! Resultaat zal dan misschien wel saaie verhaaltjes worden...
|
