|
< terug
revolutie in homoland deel 1 Christopherstreet (gay)vanschoonhovenstraat Antwerpen
wat voorafging; Afscheid van de geobsedeerde sex
Kunst betekent dat de kunstenaar er in slaagt om een andere wekelijkheid te toon en. Een geslaagd kunstwerk slaagt erin om het gedrag dus het leven van de toeschouwer te veranderen. Daar ben ik in geslaagd 2O jaar na hoor ik dat toen het concept mean s factory bezig was er een complot bestond om het idee te nekken waar men in geslaagd is blijkbaar was het idee zo bedreigen dat en ex-pastoor en zijn discipelen een complot smeedde
het concept christoperstreet bestond onder mijn leiding drie jaar waarna ik samen met twee zaken mensen er en pvba van maakte en we de de aandeelen verkochten
den eikel bestond 1 jaar
mean s factory bestond enkele maanden
geschiedenis
Christopher Street is de plaats van de Stonewall Inn, de bar waarvan patroons de Stonewall rellen begonnen van 1969 die wijd als geboorte van de vrolijke bevrijdingsbeweging worden gezien. Christopher Street Liberation Day Committee vormde zich om de eerste verjaardag van die gebeurtenis, het begin van de internationale traditie van een gebeurtenis te herdenken recent-juni om vrolijke trots te vieren. [ 1 ] Jaarlijkse vrolijke trotsfestivals in Berlijn, Keulen, en andere Duitse steden zijn genoemd geworden Christopher Street Day
Christopherstreet vanschoonhovenstraat Antwerpen
Het concept I
Eind jaren 70tig veroorzaakte ik, een revolutie in het ontspanningswereldje van de homoseksueel in Antwerpen.
Het concept steunde op vier peilers
1/ De prijs van een consumptie
2/ De muziek
3/ De bediening
4/ De plaats.
1/ De prijs van een consumptie.
Voor het project, was het de gewoonte dat in de uitgangsplaatsen waar homoseksuelen samen kwamen een hogere prijs gevraagd werd voor hun consumptie. Dan wat gebruikelijk was. De melkkoeien politiek. In vele gevallen was de uitbater van het etablissement, daar zelf niet voor verantwoordelijk. Hij was verplicht die hoger consumptie aan te rekenen. Wegens de toenmalige zeer conservatieve sfeer die er heerste. Met de rede van wat sommigen natuurlijk gedrag noemden werd de homoseksueel door allerlei theorieën belaagt. In die tijd werd er LOBOTMIE uitgevoerd. Voor wie niet weet wat lobotomie is: de hersenpan van een homoseksueel werd open gezaagd, er werd wat in de hersenen gesneden, waarna de hersenpan terug werd dichtgemaakt. Dat alles in de naam van, de natuur, de wetenschap, de rede. Zo was de atmosfeer. De in veel gevallen doodsbange homoseksuelen werden in een soort getolereerde gettovorm samengedreven. In de fnuiken werd door hogere consumptie prijzen de homoseksueel als een citroen leeg geperst. Als stront werden ze beschouwd.
In mijn concept werd de toen geldende prijzen aangerekend. Een van de eerste resultaten was dat de meeste ontmoetingsplaatsen hun prijzen verlaagden.
2/ De muziek
In die tijd werd de muziek in de samenkomst plaatsen grotendeels bepaald door de grootste gemene deler. Er moest voor betaald worden door middel van een jukebox. De muziek die door het langharig werkschuw tuig (ik) werd beluisterd werd gemeden.
In mijn concept werd er niet voor betaald. De muziek werd gedraaid die door de klant werd aangevraagd. Zodat er zich het fenomeen voordeed dat de sfeer, in de ruimte waar het concept werd gerealiseerd, soms grote veranderingen onderging.
Op een dag werd de plaats ingenomen door een toenmalige in leren jekkers geklede motorbende. Die een concurrerende bar op het project had afgestuurd. Toen de groep lachend een hardrok muziekje aanvroeg werden ze op hun wenken bedien. Met dien verstande dat na een halve-LP hardrock er kalmerende reggae en nu en dan zelfs een stukje Edit Piaf. Kwestie van die bende wat kalm te houden. Het lukte, we namen joviaal afscheid voordat ze zich naar onze concurrent spoeden en daar den boel kort en klein sloegen. Ze vonden dat de concurrent hen iets had voorgelogen
3/ De bediening
In die tijd was het gebruikelijk dat jongere arme homoseksuelen werden aangetrokken door ze een voorkeursbehandeling te geven. Zodanig dat oudere kapitaalkrachtige homoseksuelen erop af kwamen. Oudere niet kapitaalkrachtigen werden in veel gevallen als stront behandeld.
In mijn concept bestond mijn personeel uit één oudere, en drie vrienden van mijn leeftijd twintigers. Die nooit iets te maken hadden gehad met de uitgangsbuurt waar het concept werd gerealiseerd. Zodat iedere klant als een klant werd behandelt en niet als een melkkoe of als een hoer. Het pand was een huis. Beneden was de samenkomst ruimte, en boven waren er kamers . In die ruimtes slaagde ik erin om een soort homo commune te maken. De bewoners waren medewerkers aan het project. De afspraak was dat de medewerkers er gratis woonden, en als ze werkten betaald werden. En niet zo een klein beetje. De bedoeling was om, een aantal mensen de kans te geven zich volledig te verdiepen in geaardheid. Zonder de schitsofreen ne toestand waar vele homoseksuelen toen leefden.
Het moest een homo café worden. Dat wil zeggen dat iedereen zijn homogedrag zonder de minste weerstand kon beleven. In de rest van het homo getto was er alleen nachts leven, in het project was er de volledige dag leven. Iedereen kon er dag en nacht terecht. Velen die nergens terecht konden, spoelden aan. We respecteerden onszelf als homoseksueel. We waren er trots op.
4/ De plaats.
Een van de belangrijkste aspecten was de plaats. De ligging van het concept was midden de uitgangsbuurt van de homoseksuelen. Door sommigen het homo getto genoemd. In die tijd was het niet ongebruikelijk dat een plaats waar homos samen kwamen werd geterroriseerd. Door individuen, bendes die op een of andere manier de behoefte hadden om homoseksuelen, verbaal te vernederen of fysiek in elkaar te slaan. Daarbij gesteund door groepen in de samenleving die de emancipaties met lede ogen bekeken. Het homogetto bood een bescherming. Doordat zowat iedereen wist dat in die in die buurt homoseksuelen samenkwam. Vergissingen werden daardoor uitgesloten. Wat niet belette dat in de drie jaar dat het project onder mijn leiding groeide en bloeide er een paar keer individuen agressief te keer gingen. Soms deden ze dat door na een groot aantal consumpties weg te gaan zonder betaling, soms ging het om regelrechte fysieke agressie.
Het eerste.
Het eerste idee kwam er door mijn werk in wat toen de homobevrijding beweging werd genoemd. De eerste vorm van het concept bestond onder de vorm van een ruimte waar men onder het drinken van een frisdrank of een koffie met elkaar kon praten en kennis kon nemen van de vele publicaties die toen in de emancipatie groepen werd afgescheiden.
Het project ging om twaalf uur middags open en sloot na de laatste klant.
Maar
Toen de deur openging. Was de overrompeling groot. Zes maand lang stonden soms vierentwintig uur lang. Van twaalf uur s'middags tot twaalf uur s'anderendaags mensen aan te schuiven. Na zes maand was het interieur zowat afgebroken en halveerde de inkomsten. Na drie jaar, maakte ik samen met een klant er een P.V.B.A. van en iets later verkocht de mede aandeelhouders hun aandelen aan een acteur. En zijn vriendje die toen de wc's kuiste. Na enkele conflicten besloot ik mijn aandeel ook te verkopen. Het was tijd op iets nieuws.
Een streepje vuil op het ivoor.
"Een streep?" er was inderdaad een streep in het ivoor gekleurde behang.
De avond tevoor had een regiseur en een jouralist een tafeltje omgegooid
er was wat heibel geweest.
"De potloodmoorden " liep nog in de zalen en de regiseur zat al in ons cafe.
Samen met zijn goeie vriend Alex .Twee in lederen vesten geklede mannen
die het voorbeeld waren van ruwe bolsters met een blank pitje.
In het enthousiasme was er een tafeltje omgegooid een streepje vuil op het ivoor.
Was de enige getuigen.
Mijn compagnon die er mij opmerkzaam op maakte,was het vriendje van mijn vennoot de acteur. Ze waren een tijdje weggeweest.
De acteur had niet alleen enkele aandelen gekocht van mijn café..
Hij had er nog een tweedehandse Jaguar bovenop gegooid het jongentje mocht wat kosten.
Na hun uitje waren ze aan het hoofdstuk,mij uitschelden.
Het jongentje was nog in zijn cola periode zo had hij zijn vriendjes graag.
Dat het jongentje mijn vaste klanten zodanig bruuskeerde dat ze geleidelijk
wegbleven,dat interesseerde het jongentje niet want hij moest niks van mijn klanten.
Zijn klanten waren de coladrinkende leeftijdsgenoten waar zelfs geen gesprek mee te beginnen was.
Mijn ruwe bolsters met blanke pit,bleven weg in de plaats kwamen de ruwe bolsters. Zonder blanke pit.
Ik kon al voorspellen wat er zou gebeuren een ruwe bols zou zo gebruuskeerd geraken dat hij zou ontploffen dan waren geen blanke pitten meer om in te grijpen.
Ik moest er weg.
Ik wist nu al .
Deze zaak gaat over kop.
Wanneer ik bleef dan zou het mijn schuld zijn.
Wanneer ik wegging ook.
Ieder initiatief om tot een gesprek te komen was uitgedraaid op een schouderophalen van de acteur.
Hij was diegene die het allemaal zou doen.
"Als u het dan zelf zo goed kunt doe het dan zelf ".
Met die woorden verkocht ik mijn aandelen aan de acteur.
Een maand later werd ik opgebeld.
Een ruwe bolster had het voorste raam een etalageruit,twee meter op vijf.
Aan diggelen gegooid.
vervolg
revolutie in homoland deel 2 Den eikel. De conincplein
feedback van andere lezers- ivo
het leven zoals het is ... verhalend goed geschreven ...
verf: xx - gono
En ik die dacht dat Lobotomie of Lobotmie, Chinese vermicelli was?
verf: xx
|
