Volg ons op facebook
|
< terug
saturday mood
Terwijl het wielrennen de kamer vulde, omdat de televisie zo luid stond, zaten mijn gedachten nog steeds bij de Mattheüspassion van Bach dat deze middag op Canvas werd uitgezonden. Een uitvoering in Antwerpen, waarbij twee koren en twee orkesten tegen elkaar stonden opgesteld en alzo het hele verhaal, zoals Bach het had overgenomen, zongen in stijl en eenvoud.
Je kon zien dat de jonge knapen, voor wie het ook geschreven was, met veel overgave en inzet de moeilijke passages als een echte uitdaging zongen. De essentie van het verhaal dat zo mooi werd gezongen, de St. Bartomeleuskerk met Rubens' schilderijen versierd, echt wel een mooi decor vormde met de mooie uitvoering van het stuk.
De tekst van Bach is zo uniek, omdat de muziek die er onder werd gezet, zo intens en indringend achterblijft
Onlangs kreeg ik een email van een lezeres die mijn verhaal van de Mattheüspassion had gelezen. Zij vertelde dat toen ze het stuk zong, een stukje niet kon meezingen, door de ontroering die haar had geraakt. Bij het verraad van Petrus kon ze haar tranen niet meer bedwingen.
De metafysische ervaring die de pracht van het stuk onderschrijft. Het diepmenselijke dat de mens terft in het aanhoren van de stellingen die Bach op een meesterlijke wijze naar voren bracht. Om dit werk te kunnen maken, moet je weldegelijk weten wat de inhoud betekent.
Zelfs al zou het slechts een werk in opdracht zijn geweest, dan nog moet de schrijver van deze compositie heel goed geweten hebben wat het betekende. De pracht van het geheel in combinatie van de tekst en dan ook met de betekenis van het metafysische maakt dat dit een uitzonderlijk werk is.
Morgen, de dag van het samenkomen van geesten die elkaar enkel via het scherm kennen. Ik denk dat vanaf overmorgen het lezen en het schrijven ook 'anders' zal zijn. Het kennen zal anders zijn en de betekenis van sommige woorden en zinnen zal een misschien nog diepere kleur dragen, dan wat het nu al voor velen doet.
De metafysische kant van het dichten en verhalenschrijven zal hierdoor weer anders ervaren worden. De spreekwoordelijke afstand zal iets dichter liggen, terwijl er feitelijk niet veel echt veranderd was.
De mens die 'betekenis' geeft aan kleuren, geuren, woorden, zinnen en verhalen, omdat de kennis anders is geworden. De mens is al duizenden jaren, dezelfde mens, die op diezelfde wijze zijn ervaringen en kennis heeft verzameld en uitgedragen.
Vanaf morgen zal ons kennen 'anders' zijn. Het zal een heel vreemde gewaarwording zijn in mijn 'zijn' als mens. Weet je, soms vind ik het jammer dat het magische een beetje doorbroken wordt, maar anderzijds lijkt het me ook leuk om die onbekende gezichten een gezicht te geven, zodat ze 'waardig' in mijn geheugen hun ding kunnen doen.
Nu de kamer naar frieten ruikt en de mayonaise uit de kast wordt gehaald, denk ik terug aan de eerste avond die ik hier virtueel vulde. Vol verbazing zag ik de reacties op het eerste gedicht dat ik hier plaatste. Het kan verkeren, ik heb gisteren al mijn gedichten van de site in een bestand gezet, ik zal al bijna aan honderd twintig gedichten, terwijl het lijkt of het was gisteren dat ik hier begon met gedichten te plaatsen.
Ja, een gevoel van dankbaarheid en verbondenheid vult wel mijn gemoed, en dat is ook veel waard, niet?
Ik ga morgen een heel pak 'geesten' missen. Geesten die prachtig schrijven en me heel vaak weten te roeren.
Daarom zal ik ook ter ere van hen een gedicht plaatsen (hier in dit verhaal), zodat, als het zondag 1 april heel stilletjes zal zijn op de site, ze toch mogen weten dat ik aan hen denk en dacht ...
Virtueel gemis
toen ik die traan voelde rollen
omdat ik het gemis niet meer kon harden
brak ook een brok achter in mijn keel
en merkte ik ook dat het zand
dat prikte achter mijn oog
nog steeds korrelig was.
het elkaar niet kennen en toch aanvoelen
is communicatie die niet enkel
komt van tussen de oren
het is een realiteit die even sterk is
zoals de fysieke wereld ons draagt
het zich kunnen inleven in woorden
die in de witregels waren blijven steken
is niet enkel een overgevoeligheid
het is de eerlijkheid
die haar plaatsje vond
in een plekje diep in ons
omdat ik je niet meer online zag
en je niet meer kon lezen
kwam in mij een huivering van stil vrezen
het ritme van mijn hart
veranderde de toon van mijn lach
en deed mijn vingers jeuken
ja tokkelen en vertellen
dat het plekje diep weg
me roerde
zodat het gemis
daar ook voelde
als een verarming
van mij als mens
toen ik die traan voelde rollen
omdat ik het gemis niet meer kon harden
brak ook een brok achter in mijn keel
en merkte ik ook dat het zand
dat prikte achter mijn oog
nog steeds korrelig was.
Dit gedicht plaats ik ook wel onder de gedichten, zodat je dit in stereo kan lezen *smile*
Anderzijds zullen er straks, op de samenkomst, ook een heel pak geesten zijn waar ik me mee zal verblijden. Ik ben erg benieuwd naar hoe de dag er zal uitzien. Hopelijk is het allemaal peis en vree.
En terwijl Tom Boonen zo zijn wedstrijd aan het winnen is, kwam volgende gedachte in een gedicht ook even piepen ...
een spannende koers
dwars doorheen Vlaanderen
kilometers vretend
parcours zit in het hoofd
oortje in het oor
stevige betonnen benen
die neerwaarts duwen
in gootjes kasseien trotseren
berg op berg af
bijtend in de kuiten
als een waaier in de wind
emotie oorlog tegelijkertijd
gaten vallen
lekke band kettingbreuk valpartij
noodlot dat men liefst vergeet
ogen gericht naar de meet
ongemeen snel
spurten voor die bloemen
de naam, de zegen
zeg dat wel
Laten we dit hele verhaal maar een zaterdagavondgevoel stukje noemen.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Zeer mooi neergevleid. Al hou ik van klassiek muziek, toch ben en blijf ik een disco en housebeest. Daar kan je op feesten als de beesten.
Wat het geloof betreft, ik geloof zonder zien, enige vorm van bewijs en koester het ontluikende talent te mogen schrijven.
ivo: zeer mooi geschreven Ghislaine, ik zet in de tekst nog een ander gedicht - over wielrennen - omdat het tussen de gedichten toch maar als een tang op een varken er tussen zou staan ...
bedankt voor je getuigenis en je waardering - SabineLuypaert
je hebt gelijk, muziek kan tot in de ziel raken dat een mens zijn gemoed er van vol schiet. Tevens is het net dat mystieke dat het mooi maakt hoewel we als mens zijnde steeds neiuwsgierig zijn en worden als we het al niet zijn. en dan komen we aan morgen. gaat inderdaad een andere dimensie geven aan vandaag, ook daar treed ik je bij in je zaterdagavondmijmer (smile) het gaat vooral heel gezellig worden, en sommige mensen zien gaat inderdaad soms een andere lezing meebrengen, toch niet altijd, daar ben ik van overtuigd. Heel lief van je dat je dit voor de thuisblijvers plaatst, het zal synchroon lezen dgewaardeerd worden, daar ben ik van overtuigd (smile) (er staan een viertal zetfoutjes in vanaf ik denk dat vanaf...;)) see jou tomorrow (smile) en ik zal dus niet diegen zijn met een rode strik op mijn schoenen (wou ik even vermelden)
ivo: ik weet dat ik niet foutloos schrijf, maar ik heb mijn angst om te schrijven nu effe opzij gezet, en toch mijn gevoelens op het net gezet ... en ik heb je foto ergens op je site gezien, dus ik kan me ongeveer voorstellen wat ik zal verwachten **** smile *** - anne
Ivo, ik hoop dat ik je niet te erg teleurstel dat ik er niet bij ben vandaag. Voor mij blijft er dus nog een beetje magie hangen, ik zie geen gezichten en kan me alleen maar inbeelden wie al dat moois neerpent. Idem voor jou dus als ik er niet zal zijn. Maar ooit zal je mijn gezicht wel eens zien. Wieweet hoe je mij dan ingebeeld had, iedereen heeft zo zijn fantasie.
Ik hou het voorlopig op de innerlijke schoonheid en durf nooit te denken dat jij niet dichten kan. Na je honderd en zoveelste gedicht.... Het beste morgen en tot schrijfs.
ivo: ik vond het jammer, het was zeer leuk en alles kon en niets moest waardoor iedereen het leuk had, had je graag ontmoet, zoals velen hier die er niet waren, maar tja ... de realiteit is soms anders, dank je wel voor het lezen en je waardering, ik ben er blij mee - Theo_Roosen
Geweldig en prachtig geschreven ivo. Verlichte geesten die de muziek van Bach aanhoren ? (smile ) Ik hou ook wel van klassieke muziek maar ik vind Bach een beetje aan de zware kant. Misschien begrijp ik hem ook niet zo best. Ga hem nog eens beluisteren naar aanleiding van jouw verhaal. Theo.
ivo: Dank je wel Thro voor je waardering .. - aquaangel
een hele waardevolle dag toegewenst
ik ben er bij in gedachten weliswaar
mooi geschreven en veel plezier xx
ivo: bedankt Aquaangel, ik heb je idd gemist .. zoals ik ook vele anderen gemist heb .... en dank je wel voor je fb en waardering - Mistaker
Erg mooi, al ken ik weinig van Bach en klassiek in het algemeen.
Groet,
Greta
ivo: bedankt Greta .. jammer, want Bach is echt mooi hoor - miepe
zoals jouw mood snoodt, snood ik iets verder
snood doet
iets
ik verlies
maar klik verder
ivo: ach Miepe some times is life suck and then we must go on - Henny
Bach ligt mij ook wat zwaar op de maag, maar kortere stukken van zijn muziek kan mij wel bekoren. Je verhaal en gedichten zijn echt met gevoel geschreven en dat proef je. In de eerste alina kun je beter de cijfers voluit schrijven omdat ze laag zijn, het is maar een tip.
ivo: idd ik zal het nog eens bekijken, bedankt voor je tip.
en dank je wel voor uw lovende commentaar en ook voor uw waardering - muis
Ho Ivo, dit had ik nog niet gelezen:).
Om de reden dat je hier opnoemt, dat alles anders gaat zijn en dat je iedereen anders gaat lezen als je mekaar kent, zal ik in juni niet aanwezig zijn op de bijeenkomst.
Een link naar mijn gedichtje Mij Lezen, komt op hetzelfde neer.
Heel mooi geschreven en ik voel een echte saterday night mood:)
groetjes
ivo: bedankt Muis, voor je mooie reactie
|
