|
< terug
De A.A.* En VITALSKI.
Drie weken voor de A.A.* bijeenkomst begon ik te beseffen waar ik aan begonnen was . Ik stopte met joints alcool en andere versnaperingen.
Drie weken later.
Mijn kop was ondertussen drie dubbel dik geworden van de ontbering.
Des smorgens vroeg stond ik te wachten, op het perron van het treinstation in mijn kleine dorpje. Daar ik nog enige tijd moest wachten, besloot ik een koffie te gaan drinken. Des zondags smorgens in een klein W.Vl dorp nu is nogal een verandering in vergelijking met vroeger. Des zondags smorgens in een klein dorp was er vroeger een drukke bedrijvigheid. Op zijn zondags gekleed stroomde aan de ene kant de kerk en aan de andere kant de café vol. Nu niet meer. Alleen in het café ontwaarde ik een aantal medemensen. Zoals de vroegere burgervader, die mij smekend zat aan te kijken. Hij was eventjes B.V. geweest en wist ondertussen wat het betekende. Naast de vriendelijke lachjes, krijgen B.V. s, geheldere scheldtirades naar hun hoofd geslingerd. Dat had de man niet verwacht. Ik knikte hem aan met een gulle lach en hoorde bij het voorbijgaan een blije zucht. Toen ik de reistijden stond te bekijken zag ik opeens een man van middelbare leeftijd in de richting van het station komen. Reeds van op enige afstand hoorde ik dat hij binnensmonds praatte. Duidelijk een restant van de vorige nacht. Op zo een moment is het belangrijk dat men zeer nadrukkelijk zo iemand negeert, dus bestudeerde ik met grote nadruk het A4 velletje papier waarop de reistijden aangeduid stonden. Rakelings liep hij mij voorbij een onbekende taal mompelend. En hij deed iets wat niemand in ons dorp ooit deed . Hij stak de spoorweg niet over via het tunneltje, maar liep over het spoor zomaar de spoorweg over. Wat niemand in het dorp ooit deed. Na wat talmen verscheen de trein die mij in Brugge afzette. In het gehele spoorweg gebouw in Brugge vond ik nergens een mister cach. Drie kilometer verder stond de eerste geld afhaling machine. Brugge die scoone achterlijke.
Na een paar uur sporen kwam ik aan in Antwerpen. Ik verliet het station via het Astritplein en werd overdonderd door het enorme plein. Die door een of ander architectonisch trucje toch klein leek. Het hotel aan de overkant zorgde daarvoor.
En toen na wat stappen in wat mijn jarenlange leefbuurt was geweest kwam ik aan bij het ECO huis.
De knapste mannen die ik de laatste tijd had gezien liepen daar zomaar los, al die studs bleken de dichters en schrijvers te zijn. In dat gejoel stortte ik mij in vol enthousiasme. Die gasten van Gent waw diegene die mij vertelde dat hij ooit de spuit had weggegooid. Sedert dan droom ik van zijn spuit. Er waren ook een aantal vrouwen. Na enkele uren kennismaking werden we op het nippertje in het huis genood, en kon de kennismaking formeler worden.
Hierbij, ik krijg er nog tranen van in mijn ogen, werd mijn dichtkunst met enorme applaus en toejuichingen begroet.
Een kwartiertje later was het gedaan.
Ik verliet het ECO huis en botste op de beroemde schrijver VITALSKI die naar mij toekwam met de woorden 'hallo, VERF de beroemde fotograaf' waarbij we in elkaar's armen vlogen en elkaar kusten. Ik stelde hem op de hoogte van mijn bezoek bij de A.A.*, en schoof de geniale schrijver B.V. een dichtbundel toe. Daar Sabine luipaarts bekend was bij VITALSKI nam hij met veel genoegen het boek aan. Hij huist in een van de krotten in de buurt. En de meester spoedde zich verder. Hij riep me nog na dat hij een bezoek zou brengen aan de site. Dus als er een of andere onbekende fb begint te geven u weet van waar het komt.
Maandag was de dag van de appelflauwte. Het geen mij deed denken wat mij ooit in barselona overkwam. Mijn tochten naar Barselona begonnen meestal in Figueras, eerst DALI en dan Barsa de stad. Tijdens mij eerste tochten leefde de GROOTE MEESTER nog. In Cadaques, waar de grote meester woonde lag ik met een spiedend oog turend naar zijn modernistische woonst. Ontwaarde ik opeens een schaduw, toen ik mijn blik oprichtte. Toen staarde ik sprakeloos verbaast in het gezicht van de oude MEESTER. Hij sprak mij aan met de woorden, na een voor mij angstwekende ijzingwekkend stilte. Want daar lag ik, kwetsbaar naakt aan zijn voeten. Iedere wens had ik ingewilligd. 'Hoe maakt U het' zei DE MEESTER. Uiteraard in het Spaans, mijn Spaans is niet zo goed daarom verstond ik niet de woorden brei die hij mij verder toestuurde. De laatste woorden die hij mij sprak waren 'una servesa?' Ondertussen wist ik ook wel dat het niets met servelas te maken heeft. In Spanje drink ik nooit bier ' nee 'zei ik 'una caracilio' . Zijn ogen lichten op riep uit 'FLAMENCO'.
'Ja, Vlaming en zigeuner'.
DE MEESTER had me niet gehoord, hij liep WILD stipulerend de weg op naar zijn woning. Luid roepen 'FLAMENCO', 'FLAMENCO', 'FLAMENCO'. Opeens begreep ik dat hij de vogel bedoelde.
Toen ik na die ervaring op de ramblas in Barselona terecht kwam. kreeg ik diezelfde appelflauwte die ik maandag in Antwerpen kreeg. De hitte, de middag drukte, het zuiderse temperament. Eventjes moest ik mij te ruste legen in mijn bed. Die ik s'avonds verliet om mij in de drukte te storten .
Maandag was goed begonnen. Een tocht door Antwerpen. Van mijn logies op het kiel. Naar den hoper, de nationaalenstraat in, de aalmoezenierstraat in, op het mechelsplein den boer binnen. Via het eliabetziekenhuis naar, de wapper. Daar was het al druk. De meir was als een stroom een drijvende massa volk. De de ossemarkt vol lummelend studenten. De leien overgestoken. In het FRITUUR op de hoek een friet, met drie sausjes en een koude lookworst. Met die FRIET in het VUISTJE liep ik het deconinksplein op. Tot mijn verbazing hongerig aangestaard door mijn zwarte medemens. Dat hadden ze nog niet veel gezien, een blanke man rond kuierend met een dikke vettige stapeltje friet. Liet mij bewonderen. Maar toen ik het rozenveldplein opstapte kreeg ik een apelflaute . Het immense plein liep vol volk de drukte benam mij eventjes mijn adem. Via de tram kwam ik gelukkig veilig op mijn logeer adres.
A.A.*, Anonieme Auteurs
feedback van andere lezers- RolandBergeys
ja, leuk, Verf
verf: dank u - aquaangel
Deconinksplein (hoofdletter was je vergeten.-idem rozenveldplein)
Barsalona (Barcelona)
Die gasten van Gent waw (waw?)
grappig
verf: xxxxx - thiefenthal
Na het spoorweggebouw te Brugge, dat bij jou in tweeen is gevallen, viel ik over de biljettenverdeler (geen geld afhalings machine of het zou moeten zijn: geldafhalingsmachine) en toen ben ik op het astridplein beland dat (niet: die) ik dagelijks bewandel. Daar ben ik uit het verhaal gestapt.
verf: ok veel stap plizier - ivo
grapjas Verf op zijn best en nog leuk geschreven ook
verf: xx
|
