Volg ons op facebook
|
< terug
Een onbeschreven blad (een sprookje uit het Waterman tijdperk) - deel 4 -
Even later, terwijl hij in de rekken stond te neuzen, overdacht hij het gebeuren nogmaals, op zoek naar een diepere betekenis ervan. Ten einde raad moest hij zich erbij neerleggen dat zijn wijsheid hierin te kort schoot. Hij besloot dan maar met de veronderstelling dat hij zonet een beproeving doorstaan had, dat de duivel hem in de vorm van een mooie verschijning had willen lokken, maar gefaald had.
Die bewuste dag zou echter, zoals later blijkt, een alles omverwerpende impact in petto voor hem hebben.
Hij plaatste de gekozen boeken aan de balie bij de bibliothecaresse. In plaats van de gebruikelijke formaliteiten te plegen bleef deze mysterieus glimlachend pal zitten.
'Voelt u zich niet goed mevrouw?' vroeg Jochem onzeker.
'De vraag is of jij je wel goed voelt Jochem' antwoordde de geblondeerde dame van middelbare leeftijd. Haar wipneusje glansde van zweet.
Hij stond perplex. Hoe kon ze zijn naam? Wat een vreemd antwoord dat ze gaf.
'Eu, ja hoor mevrouw, ik voel me prima, dank u wel. Mag ik deze boeken alstublieft?'
'Och Jochem! Heb je nu nog niet genoeg van die boeken gelezen? Wordt het niet eens tijd om al die kennis van auto's in de praktijk om te zetten?'
Ze zei het geamuseerd. Ze bekeek hem nog steeds met een raadselachtige grijns. Het irriteerde de jongen enigszins, maar intuïtief voelde hij aan dat de dame het niet slecht bedoelde. Ze verveelde zich en had zin een praatje. Door het warme weer was het enorm rustig in de bibliotheek. Ze waren op dat moment zelfs de twee enigste aanwezigen.
'De tijd is nog niet rijp.' Hij schrok van zijn antwoord.
'Wanneer is dat wel?'
'Wanneer God het zo wil.'
'Heb jij dan geen wil?'
'Eu, jawel, maar die is aan Zijn wil ondergeschikt.'
'Van wie heb je jouw wil dan gekregen?'
'Wel van God natuurlijk.'
'Dan leg me maar eens uit waarom hetgeen gegeven is minder waarde heeft voor de gever. Waarom geeft hij het dan trouwens? Beledig je hem dan niet als je geen gebruik maakt van zijn gift?'
'Hij gaf opdat wij er wijselijk gebruik van zullen maken mevrouw. Het zou niet goed zijn als iedereen zomaar doet wat hij wilt en al zijn lusten op van alles en nog wat botviert!'
'Tja, wat dan?' vroeg de dame nu nog meer geamuseerd.
'Hoezo wat dan?'
'Zou jouw god zich dan enorm kwaad maken?'
'Uiteraard!' sprak Jochem zelfverzekerd. Ze was op zijn territorium nu.
'Dus zou hij in feite een oordeel vellen en bij deze de naam god niet meer waardig zijn?'
'Mevrouw, hij zou zich juist die naam eer aandoen, vermits Hij alleen, en niemand anders, het recht heeft om te oordelen.'
'Wel, wel, tjonge' lachte ze terwijl ze zich over de balie heen naar de jongen toe boog. 'Een vreemd figuur die god van jou, als je het mij vraagt. Hij stuurt zijn zoon naar ons met de boodschap 'oordeelt niet opdat ge niet beoordeeld worde' om de mensheid een pruts wijsheid bij te brengen, terwijl hij zichzelf het alleenrecht voorbehoudt om onwijs te mogen handelen!'
Hij was geïrriteerd. Ze had hem dan toch zover gekregen. Het was de onmacht. Hij bleef haar een antwoord schuldig.
'Ach, krijg ik nu eindelijk die boeken mee? Ik moet gaan.'
'zoals je wilt. Of, … is het zijn wil ha ha ha?' lachte ze luid. 'Je bent een slimme jongen. Misschien wil je dit blad wel eens lezen, het zal je niet ontgoochelen, dat weet ik zeker.'
Een vreemde glinstering in haar ogen viel hem op terwijl ze een enkel blad papier in het bovenste boek van zijn stapeltje stak. Hij wist zeker dat het een blanco blad was, maar hij sprak haar er niet over aan. Die dame was dringend aan verlof toe. Hij besloot zich zo vlug mogelijk uit de voeten te maken. Aan de grote inkomdeur kon hij het evenwel niet laten zich nog snel even om te draaien. Ze was nergens meer te bespeuren.
feedback van andere lezers- ivo
vreemd verhaal, zeker omdat de context in het geheel mi niet in overeenstemming is met de realiteit, maar in een sprookje mogen realiteiten anders zijn, anders was het geen sprookje ..
jbrouns: Fijn dat ge nog steeds volgt :-) tja, het zal zeker vreemd zijn, ik hoop alleen dat ik mijn rare kronkels redelijk begrijpelijk neergeschreven krijg, maar goed, realiteit is het zeker niet. Groetjes - Theo_Roosen
Begint me meer en meer te boeien. Je sleept de lezer mee in een vreemd verhaal. Maar des te vreemder des te meer je de lezer boeit. Groetjes, Theo.
jbrouns: Van harte dank, doet me goed te horen, ik hoop dat het me lukt om het boeiend te laten blijven. Gr. - Henny
Juist omdat het verhaal zo vreemd is, is het juist zo bijzonder.
jbrouns: Van harte, tof dat ge blijft volgen. Gr. - muis
Boeiend geschreven met een vlotte pen. Alsof je zelf in het verhaal zit
groetjes
jbrouns: Hela, tof om te horen, gr - thijl
Je vocabulaire is indrukwekkend en je hanteert het met een schijnbaar gemak dat jaloezie opwekt. (bij mij dan toch). Wel een tikkeltje een grimmig sprokkje, totnogtoe ...
Vrijblijvende tipjes:
-Hoe kende ze zijn naam? (kon=kende, kon is verleden tijd van kunnen, kende is vt van kennen.)
-de twee enige aanwezigen (enige ipv enigste) en het telwoord is discutabel in deze zin. Beter is naar mijn gevoel, 'de enige aanwezigen.'
-de boodschap 'oordeelt niet opdat ge niet beoordeeld worde' --> deze quote kwam ik al eerder tegen in het verhaal. Wellicht is het 'leuker' om een andere quote uit het bijbelboek Mattheus te gebruiken? In hoofdstuk 7 van dat boek staan een behoorlijke hoeveelheid toepasselijke spreuken.
jbrouns: Dank. Wel, jouw vocabulaire mag er zeker zijn, je weet het mijne ook te verbeteren, waarvoor dank. Ja, is misschien leuk, een andere quote. Grt
|
