Volg ons op facebook
|
< terug
Logboek van een huwelijksreis (deel 2)
Beste Write-Historyër, dit deel lezen zonder deel 1 gelezen te hebben is eigenlijk zinloos.
xxx
Ha! Schrijven zonder schrappen is niet gemakkelijk, maar het bezorgt je veel plezier. Waarschijnlijk komt het op het zelfde neer als een vlotte improvisatie uit je instrument persen, of een lijntekening in één trek tot een goed einde brengen. Tussen haakjes: van tekenen kennen ze hier wat - Zeus himself heeft dit eilandje geschilderd, denk ik, als idyllisch stipje in zee, zijn achtertuintje om met halfgodinnetjes in te rotzooien. Tot hoog op zijn wolk geurt het naar citrusvruchten en trompetbloemen, mastiek, brem, en wilde oleander. Als tuinman van dienst zal hij dan niet gekozen hebben voor één van die almaar glimlachende Chioten (de Limburgers van de regio) maar voor de onvergetelijke, onvergelijkbare Donald Gibson!
Een Brit, inderdaad. Hij is negenenzestig, heeft een gouden krullende snor van een koloniaal veroveraar, doch hij loopt rond in een lederen gilet op de blote bast, patersandalen, en draagt een versleten deukhoed. Hij kruist onze weg op 24 mei 2000, in de "kastro", de oude vesting van Chios-stad, voor het Turkse kerkhof dat herinnert aan een vroeger bloedbad. Vreemd hoor, bij ons hoor je vertellen dat de Turken zo vriendelijk zijn, en de Chioten, schreef ik al, zijn dat evenzeer. Toch hebben ze geen gelegenheid laten voorbijgaan om mekaar vakkundig af te slachten.
Maar goed, Donald Gibson dus. We zijn op weg naar de Hamman, de stoombaden van uit de derde eeuw, wanneer hij uit een steegje komt gewandeld, en ons meteen wenkt. Niets is toeval.
Even later zitten we in zijn tuintje, en serveert zijn jonge vrouw Ellen ons zelfgemaakte wijn terwijl hij over het eiland vertelt, gedreven en breed gesticulerend - Gibson is een kruising tussen baron von Münchhausen en een overjaarse hippie. Kleurige, smeuïge verhalen zijn het, over oudjes die urenlang van hun ouzo genieten en stiltes savoureren omdat ze in het leven reeds alles tegen mekaar gezegd hebben, verhalen over de tijd toen ze nog babies waren, knaapjes of meisjes, over hun prille liefdes, en over hoe die laatste onlangs weer oplaaide bij Dimitri toen deze zijn stok onder de rokken van Anna wrong: prompt brak ze de hare op zijn hoofd - 't was zestig jaar geleden dat hij haar genomen had, en één keer was genoeg geweest! Dat soort dingen dus, couleur locale, gebracht met het flegma van een Shakespeare-acteur.
"Do you like poetry?" vraagt Ellen - ze ziet ons genieten, "Donald writes some."
Niets is toeval, nogmaals! Hij omhelst ons innig wanneer ik vertel dat ik ook schrijf, en haast zich dan de keuken in. Tja: Donald en Helena, Roland en Helena, veel scheelt het niet. Het vertedert Ellen, en ze buigt naar ons toe: "Eigenlijk is hij een oud-mijnwerker die hier zijn geluk in vindt. Kwatongen beweren dat hij drugs consumeerde, maar het deert me niet: 'I love him.'"
Vlak daarop staat hij terug voor ons met verse drank, en een bundel wonderbaarlijke, handgeschreven gedichten, die hij bijna euforisch zal voorlezen. Zijn stem zindert dan ook nog na terwijl ik dit alles noteer, ze zal ons steeds bijblijven. Donald Gibson, zonderling, levensgenieter, dichter: het ga je goed, dat Zeus je in dienst moge houden, en dat je Ellen je moge blijven steunen: goeie venten verdienen goeie vrouwen.
Het leven in Lagada
Dit is een liedje voor een Griek
die als vele Grieken keek
naar jong bloed op het strand,
naar vreemd bloed in zijn land.
De zon had om zijn mond
een eeuwig Griekse lach gebrand,
en de vissers en de weefsters,
ouwe vrouwen allerhand',
de honden en de katten,
en zijn pelikaan nog meest:
ze hielden van Dimitri,
zijn warmte was een feest.
Een zeeman denkt aan vroeger,
elk schip neemt hij straks mee,
in dromen die nog komen,
zijn dromen over zee,
maar Dimi leefde gul
in een ritme zonder tijd,
hij dacht (maar dat slechts even)
aan zijn leven zonder spijt,
en zag hoe Anna Kouri
netten knoopte aan de wal:
ze deed het nog zo slecht niet,
en hevig al bij al!
Het leven in Lagada,
geen mens had ervan gehoord,
het leven in Lagada,
het kabbelde maar voort,
de oudjes dronken ouzo,
de kinderen dronken wijn,
het leven in Lagada,
zo zou ook hun leven zijn.
Dimi dacht aan vroeger,
nam zijn zelfgebeitste stok,
en gleed hem als fijnproever
onder Anna's wijde rok -
beeld van een ver verleden,
van die allereerste keer,
door Anna steeds vermeden,
vandaar het zelfde zeer:
één keer had hij haar genomen,
zestig jaar terug,
zo'n kans zou niet meer komen,
kansen komen nooit meer terug!
Het leven in Lagada,
Anna Kouri hield er woord,
Dimi zou het laten,
en keek gezellig voort,
naar het jong geweld, ja,
dat hem nog bekoort,
en wil je er naartoe gaan,
zorg dat je niet stoort.
Je ziet er Anna knopen
aan de ouwe Griekse baan,
en Dimi zie je lopen...
naast zijn ouwe pelikaan.
Het leven in Lagada,
het leven is er fijn,
het leven in Lagada,
het zal steeds hetzelfde zijn...
- wordt vervolgd -
feedback van andere lezers- ivo
mooi Roland ... en ook leuk in elkaar gezet ... gedichten in een verhaal zijn idd wel leuk om lezen ..
RolandBergeys: Hartelijk dank, Ivo! - gono
Uitstekende combinatie, 't mag er zijn hé?
RolandBergeys: Hartelijk dank. Ondertussen heb ik even weinig tijd om te lezen, ben druk met m'n groepke bezig. - fenk
Ongehoorzaam als ik ben, heb ik deel 2 gelezen zonder deel 1 te hebben gelezen. Ik heb er erg van genoten. Je weet de vertedering in de juiste hoeveelheden te doseren.
RolandBergeys: Leuk, dank je, Fenk, toch raad ik je delen 1 en 3 tot en met 6 ook aan. Het logboek heb ik in ??n trek met de hand geschreven, zonder er ??n woord in te veranderen. Ik heb dat gedaan achter de rug om het zo te zeggen, van mijn kersverse bruid. - jbrouns
Alweer met veel plezier gelezen, je laat altijd een vredig gevoel achter bij me, zo iets van: Alles is goed zoals het is. Gr.
RolandBergeys: Hartelijk dank voor het geweldige compliment! - koyaanisqatsi
een hoogwaardig(e) vakantie(verhaal)
RolandBergeys: Dank je, Koya. Sorry dat ik voor't moment niet lees, ik ben druk bezig met m'n groep. - Ghislaine
Teder breekbaar de liefde neergevleid.
RolandBergeys: Dank je, Ghislaine, als je zin hebt: nog vier deeltjes, en je weet hoe het eindigt. - Henny
Uitstekend weer en mooi onder woorden gebracht. Het moet een leuk vakantie zijn geweest zo te lezen. :-d
RolandBergeys: Geweldig, inderdaad! Dank je! - ERWEE
Mooi Roland.
RolandBergeys: Merci Erwee opnieuw! - remy
Blij dat je dat schriftje toen hebt gekocht, heel graag gelezen.
RolandBergeys: Dank je, Remy, nog vier deeltjes, en je weet hoe het eindigt :)) - backie
Het blijft mooi Roland. Gaan we morgen in deel 3 naar Lesbos, of moet ik nog wat geduld hebben? Als ik in de weg loop, moet je het maar zeggen hé.
groeten
RolandBergeys: Haha, juist, we gaan naar Lesbos, Backie! Thx! (en je loopt helem??l niet in de weg :)) - muis
Knap Roland en ik ga naar het vervolg
groetjes
RolandBergeys: Merci, Muizeken! - sabineluypaert
en dat liedje (smile) bestaat dat echt???, ben erg benieuwd naar hoe die mens er uit zag met die beschrijving -> tussen baron von Münchhausen en een overjaarse hippie
RolandBergeys: Ja hoor, dat liedje heb ik heus wel uitgeschreven. Heb er spitjig genoeg geee opname van. - Lucky
ook deze graag gelezen .....
RolandBergeys: Dank je, Lucky-boy! - littlefairytale
De zomer wenkt en nog geen concrete bestemming... je laat een mens dromen...tine
RolandBergeys: haha, leuk, ik kan je Chios en Lesbos van harte aanraden! - libo
ik droom en droom en je liedje is dat echt
liefs libo
RolandBergeys: Dank je van harte, hoor! - narundi
prachtig
jouw beschrijvingen, jouw gevoelens, jouw indrukken vastgelegd
(nummer drie I come)
RolandBergeys: Hey, dank je nogmaals!
|
