Volg ons op facebook
|
< terug
Drijfzand
Ik had iets van een bouwvakker verwacht, maar het bleek een keurige man in een goed zittend, lichtgrijs zomerkostuum en hij had een toepasselijke naam.
'De Graaf, aangenaam.'
Er moest een bodemonderzoek gedaan worden onder mijn huis, een tuin ontbreekt namelijk. Voor jaren terug was hier een timmermanswerkplaats gevestigd en men was bang voor verontreinigde grond onder mijn gerestaureerde huisje, vandaar.
Het was een man van weinig woorden maar wel beleefd, hij kwam me vaag bekend voor, koffie hoefde hij niet. Hij vouwde zijn colbert binnenstebuiten en met een voorzichtigheid die me verwonderde, drapeerde hij de jas over de leuning van een keukenstoel als ging het om een duur sierraad. Een eigenaardig persoon met kort grijs haar die me glimlachend aankeek met een loensende blik. Uit zijn koffer kwam een donkergroene overall die hij op een - voor zover mogelijk - elegante manier aantrok. Neuriënd daalde hij de trap af naar de muffe, donkere kelder met spinrag en muizennesten. Vertwijfeld keek ik hem na, er klopte iets niet. De man was te aardig, te beleefd en te netjes voor de werkzaamheden die hij moest uitvoeren.
Terwijl de man het werk voorbereidde las ik mijn Telegraaf, althans ik bladerde eigenlijk maar wat. Met mijn gedachten was ik bij de opmerkelijke man onder mij, die blijkbaar bezig was om metalen buizen in elkaar te draaien, ik hoorde herhaaldelijk het typische metaal op metaal geluid. Mijn kat was zichtbaar nerveus. Sinds de bezoeker in huis was liep Micky rond met een hoge rug en een dikke staart. Zijn groene ogen stonden zeer waakzaam en zijn oren lagen plat in zijn nek.
Een uitgebreid artikel in de krant, over het bekladden van grafstenen trok mijn aandacht. Ik was enige tijd aandachtig aan het lezen, toen ik bemerkte dat vanuit de kelder geen enkel geluid meer was waar te nemen.
Uit nieuwsgierigheid riep ik of alles goed was, ik hoorde niets, enigszins bezorgd daalde ik de keldertrap af.
Het was pikdonker en de lichtschakelaar weigerde. Ik stak mijn aansteker aan en werd even verblind door het felle vlammetje. In het bescheiden licht zag ik de apparatuur van de man midden in de kelder staan, maar van de persoon zelf was geen spoor te ontdekken. Er was geen enkel andere uigang in de kelder dan de trap. Was hij dan toch naar buiten gegaan zonder dat ik het had opgemerkt?
Voorzichtig naderde ik de plek waar de man bezig moest zijn geweest en zag een schoen met een sok en een enkel boven de grond uitsteken. Ik deed een stap terug waarbij ik over de metalen buizen struikelde. Tegelijkertijd trok een ijzig koude tocht door de kelder en het trapluik viel met een klap dicht. Ik was door deze handeling mijn aansteker kwijtgeraakt en bevond me nu in een ruimte waar ik geen hand voor ogen kon zien. Op de tast bereikte ik de trap en uit alle macht probeerde ik met mijn schouders het massief eiken luik te openen, maar ik kreeg er geen enkele beweging in.
'Probeer in godsnaam rustig te blijven,' zei ik hardop tegen mezelf. Ik zat op de trap te bedenken wat ik zou kunnen uitrichten om de kelder uit te komen. Op mijn knieën ging ik opzoek naar de metalen buizen, die ik misschien zou kunnen gebruiken om het luik te forceren. Al zoekend en de vloer aftastend, kwam ik met mijn hand tegen de schoen met de sok.
'Wat kan hier toch aan de hand zijn, verdomme.' De aarden vloer rond de schoen leek wel van drijfzand, mijn knieën zakten steeds verder de grond in, ik moest fors geweld gebruiken om me los te maken. Toen het uiteindelijk lukte, sprong ik snel overeind maar stootte mijn kop tegen een balk van het plafond.
Ik moet enkele minuten buitenwesten zijn geweest maar kwam met een knallende hoofdpijn langzaam weer bij bewustzijn. Eerst had ik de hoop uit een nachtmerrie te zijn ontwaakt, helaas was deze gedachte van korte duur. Mijn benen waren tot aan mijn knieën vast gezogen in de drassige bodem van de kelder. Recht voor me ontstond uit het niets een donkerrode gloed die als vlammen een monsterlijk gezicht tevoorschijn toverden met het gezicht van... De Graaf! Hij likkebaardde en sprak me met een zware stem toe die galmde in de ruimte.
'Ik heb je eindelijk te pakken, ventje. Dit is je straf voor het doden van mijn hond.'
O God nee, ik was een knulletje van zestien toen ik samen met mijn vriend, roekeloos met de brommer een hond had aangereden.
'Dit meen je niet, hoe kun je me daarvoor zoiets verschrikkelijks aandoen?' De schimmen van de rode vlammen gingen in rook op en ondertussen was ik tot aan mijn middel in de bodem gezakt. Ik spartelde als een gek in het rond maar zakte steeds verder. In de korte tijd voor mijn dood zag ik nog de lieve kop van de hond met zijn ogen vol angst. Toen, met de ogen van de hond op mijn netvlies, zag ik dat hij naar me knipoogde. Mijn mond liep vol drijfzand...
feedback van andere lezers- ivo
dit is schitterend geschreven, de gruwel springt er vanaf .
remy: Veel dank voor het lezen ivo - RolandBergeys
Huiveringwekkend, heel goed geschreven.
remy: Dankbaar voor het lezen Roland - Ghislaine
Op een bizarre manier grappig.
remy: Hartelijk dank voor sw score! - SabineLuypaert
SLIK n brrr nu ga ik niet kunnen slapen he (sad) groot lekker dinges (allé dien van de put en de slinger' gehalte (smile)
remy: Hoop dat je goed hebt geslapen Sabine Thx! - muis
Een griezelverhaal brr:)
In de alinea "probeer in godsnaam..." staat een klein tikfoutje : op zoek is daar aan mekaar geschreven.
'k heb heel erg genoten van dit verhaal en het was gruwelen tot op het laatst:)
groetje
remy: Dank voor het lezen en je fb.
Zocht op, opgezocht. Zoekt op, opzoeken. - thijl
Lekker griezelen ;-)
remy: Dank voor het lezen! - Lo_Ha
heel mooi geschreven en graag gelezen !
mooi verhaal
remy: hartelijk dank voor het lezen! - Henny
Een pracht verhaaltje! Zo zie je maar, met De Graaf valt niet te spotten, zeker als het om dieren gaat.
Groetjes, Henny de Graaf.
remy: Veel dank Henny, groetjes. - Mistaker
Zeer graag gelezen dit!
Groet,
Greta
remy: Veel dank voor het lezen Mistaker!
|
