Volg ons op facebook
|
< terug
Het graf
Het graf waar pa in ligt was aardig aan het verkommeren.
Niemand, behalve ma, legde er weleens bloemen neer. Een enkele keer kwam een ver familie-lid
van over de grote oceaan, er weer eens bloemen leggen. Maar dat was eerder uitzondering dan regel...
Het was een grijsblauwe marmeren blok, schuin geslepen, met een punt naar de rechterkant, zoals dat
vroeger in de mode was, en een mooie ronde hoek...
Ik vraag me af, wie er nu nog voor zorgt, mijn oudste zuster is twee jaar geleden verhuisd, o ja, haar dochter en haar drie kleinkinderen wonen er wel nog.
Pal tegenover de kerk, met een eigen zaak. Hoe kon ik het toch vergeten! Tja, de geboortes in
mijn familie kwamen zo snel achter elkaar in een bepaalde periode, dat ik de bezoekjes niet meer bij
heb gehouden...
Nu is de baby-boom gestopt. En kan ik weer rustig ademhalen. Mijn man is toch al niet zo in
voor kraam-visites.
Nu ben ik aardig afgedwaald van mijn onderwerp. Wat ik jullie wilde vertellen, was dat mijn vader
deze vrijdag jarig zou zijn geweest. En daarom wilde ik het graf nog eens zien...
Jaren kon ik er niet naar toe, en nu is het zo ver, dat ik op mijn eentje er naar toe ga.
Natuurlijk breng ik een pot of vaas met bloemen mee.
Het zal gevoelsmatig anders zijn dan vroeger, toen ik als achttien-jarige daar stond...
Mijn herinneringen gaan terug naar hoe mijn moeder hartstochtelijk huilend, zich omdraaide,
want ze liep voor mij uit, en mij omhelzen wou, zodat we elkaar konden troosten...
Zich ineens van mij weg keerde, en mijn vaders jongste zuster in de armen nam. Ik heb het als rot ervaren, en heb het nooit vergeten....
Toch probeerde ik alles om een lieve dochter voor haar te zijn, zeker na de dood van mijn vader.
Maar er was nooit iets goed aan mij, alles wat ik deed was te jongensachtig vond ze.
En verder wil ik er niets meer over kwijt, ze was voor mij een goede moeder...
Toen ik veertig werd, en mijn moeder overleed, wilde de familie haar ook erbij leggen. Prima,
had ik niets tegen. Maar toen ze geld kwamen vragen om een nieuwe steen te kopen, zonder mij van te voren te vragen; pas toen ze hem al gekocht hadden; heb ik nee gezegd...
Ik vond het niet nodig, maar ja de steen was vuil en ouderwets, zo argumenteerde men, en moest vervangen worden....
Ik heb nooit betaald....
feedback van andere lezers- Mistaker
Mooi verhaal.
In je verhaal Amsterdam deel 3 heb je per ongeluk ANsterdam gezet.
Groet,
Greta
lazey: okay, dankje... - ivo
mooi hoor ...
lazey: okay, merci ivo. - Ghislaine
Mooie homage aan je ouders.
lazey: fijn, dankje hoor. - SabineLuypaert
heel indringend verhaal
zou van 'het ' hem' maken ;)-> toen ze het al gekocht
lazey: okay,merci... - Henny
De laatste alinia maakt het verhaal exstra treurig. Je ziet dat zo vaak gebeuren...
lazey: tja, helaas is dat zo...,merci voor het lezen.
|
