Volg ons op facebook
|
< terug
De papsloeker
Op 'klein Parijs' woonde vroeger een hele dikke vrouw, waarvan het gerucht deed dat ze bedoeberd was. Ze at enkel havermoutpap en groenten uit haar serres. Alle kinderen hadden natuurlijk schrik van haar en haar niet al te vriendelijke uiterlijk en typische sprookjesheksen stem speelden daar ook een grote rol in. De geruchten gingen dat ze ooit zwanger was geweest en de baby in de mesthoop had gestoken. Dit was de vriendelijkste versie. Nu vraag ik mij soms af of Ezra, want zo heette ze, hoewel we dat toen niet wisten want iedereen noemde haar 'de papsloeker,' niet het slachtoffer was van massahysterie. Maar toen wisten wij nog niet beter en geloofden wij nog alles wat de volwassenen ons vertelden.
Ezra had serres waarin ze tomaten en aardbeien kweekte. Onze pa, die zich nooit iets aantrok van de buurtroddels, stuurde ons tijdens de zomermaanden wel eens naar Ezra om aardbeien voor ma, als hij wat extra verdiend had. Ma was namelijk gek op aardbeien maar ze waren altijd duur, dus liet ze haar lekkere honger meestal voorgaan op wat echt nodig was. Gelukkig was pa er en wist die hoe hij zijn vrouwtje kon bekoren. Dan hield hij wat geld achter van zijn pree voor hij ze thuis afgaf en riep mij bij hem in het werkhuis. 'Fikke,' sprak hij dan, 'loop nekeer rap naar de papsloeker om een dooske jerrebezen en zie dat moeder u niet ziet.' Daarna propte hij me enkele centen in mijn hand en ik kon vertrekken. Ik wist dat ma altijd heel erg blij was als ze de aardbeien vond op het aanrecht, maar, had steevast last van de weerzin die me parten speelde. Om nog te zwijgen van alle verhalen die rondgingen die meteen door mijn hoofd maalden. Ik wou helemaal niet in de mesthoop verdwijnen en liep dan naar zus om te vragen of ze niet meeliep. Dan had ik toch al 5O% minder kans te verdwijnen, dacht ik.
Zus was ook niet echt dol op de papsloeker, maar ze stelde mij gerust dat ik al veel te groot was om in de mesthoop te verdwijnen, want ik zou tegenspartelen en hard roepen. Toch liep ze met me mee, een van de zeldzame keren dat ik oprecht blij was een grote zus te hebben. Anders vond ik het helemaal zo stoer niet om met haar over straat te lopen. De jongens keken haar na en dat was erg vervelend vond ik, zij had daar geen last van merkte ik al vlug op, integendeel.
Toen we aankwamen op de boerderij van de papsloeker, ging zij, zus dus, op een muurtje zitten en moest ik het verder maar alleen klaren. Met een ongerust gevoel dat ik nooit kwijtraakte trok ik aan de bel. Ik hoorde geslof van achter de deur, gevolgd door gekraak en het geluid van een eeuwig piepend scharnier. De deur ging open op een kier en de twee grootste neusgaten die ik ooit gezien heb op een mens, kwamen er door gepriemd. Gevolgd door de walm van ongewassen vanalles. 'Wa mot je,' sprak een scherpe nasale stem die door mijn ruggenmerg sneed. Met bibberende knieën en dito stem, stotterde ik tenslotte 'een bakske jerrebezen veur ons ma.'
'Kom tèn mor mee,' kraste de stem dan en de deur werd opengeworpen waardoor een walgende stank me in het gezicht sloeg.
Met trillende tred slofte ik dan achter de papsloeker aan, die zoals altijd op blote voeten liep. We liepen het erf over naar de tweede serre ,waar ze mij een doosje in de hand stak met grote mooie aardbeien. 'Twintig cent' krijste ze me toe waarop ze haar hand uitstak. Ik liet het geld er in vallen, erg oplettende haar vooral niet te raken. Met mijn doosje in de handen liep ik daarna zo snel ik kon naar het muurtje waar zus zat, de gillende lach achter me latend. Altijd dacht ik ogen in mijn rug te voelen en hoopte maar dat er geen hand op mijn schouder gelegd werd om mij in de mesthoop te werpen. Toen ik eens zag dat zus al weg was heb ik zo hard ik kon met het doosje aardbeien gelopen, heel de kouter door tot ik thuis was. Waar zus me nog altijd voor uitlacht trouwens, om de verwilderde blik die ik toen had.
'Je ziet er uit alsof de duivel je op de hielen zat,' lachte ze toen, wist zij veel.
Boos was ik het werkhuis ingelopen.
Die avond, toen ik ma's gezicht zag wanneer pa haar de aardbeien voorschotelde was ik toch weer blij dat ik het toch maar weer eens gedurfd had.
Verklaring:
Bedoeberd = van de kwade hand gestreeld
Jerrebezen = aarbeien
feedback van andere lezers- kapiteinsebbos
heel leuk verhaal, Sabine!
je website is weeral vol van die vlekken van mij :-)
dikke knuffels,
xxxx
SabineLuypaert: heel dank je wel kapiteintje, (heb de vlekken gevonden, ge geeft me werk zenne hahah, merciekes he
knuf - Ghislaine
Een leuk terugblik naar jouw jeugdjaren. Heerlijk. Een tip waar je mee doet wat je wenst:
Eenrecht = aanrecht. (in het begin)
SabineLuypaert: is niet mijn jeugdjaren hoor (ik doe maar alsof he ;,)) aiaia ik moet en zal een fout schrijven in elke tekst he, (geeft zichzelf een kletske;))) rap aanpassen heel dank je wel (smile) - ivo
schitterend hoe oude dozen (niet op jou he) mooie verhalen kunnen bevatten .. *smile*
SabineLuypaert: hahah, ben zo blij met die tussen haakjes tekst hahaha, heel dank je wel ivo (msile) - libo
zal ik zeker nog is terug moeten lezen want het was wat te veelineens
liefs libo
SabineLuypaert: heel dank je wel (sorry van u te overdoen zenne) - muis
Heerlijk, en spannend!
groetjes
SabineLuypaert: oeoeoe spannend (smile) dat horen we errug graag, heel dank je wel - Theo_Roosen
Bij ons zeggen ze jArrebezen ipv jErrebezen. Maar dat zal dan weer de overheersende antwerpse "a" zijn. Persoonlijk vind ik jErrebezen mooier klinken. Weer mooi verteld Sabine. Uw verhaaltjes blijven me bekoren. De TELETIJDMACHINE van Sabine doet het steeds weer ! Theo.
SabineLuypaert: (smile) teletijdmachine hahaha leuk, 't volgende gaat over een throtrauma ;)), wel zonder jerrebezen, heel dank je wel - Henny
Prachtig weer Sarbine, ik lees je serie graag. Ik ben wel blij met je vertaling, want dat wilde in je net vragen maar je was me voor. Alleen wat betekent papsloeker?
SabineLuypaert: dank je lieve Henny, papsloeker is een samenraapsel van een papetend mensje maar van het gulzige soort ;) - ERWEE
Twee dorpen van hier zeggen ze ook 'jerrebezen'. ('t kan wel zijn dat ze daar ergens een accent bij hebben staan, zo'n fransachtig accent)
Maar hoe dicht ligt mijn dorp dan bij Dendemonde?
Leuk en weer met plezier gelezen zinne.
SabineLuypaert: maar erweeken toch, maasmechelen dat is hier maar twee keer vallen vandaan he ;) merciekes voor 't weer graag lezen he en dat dan ook, te zeggen (smile) - thijl
Een gave vertelling, heeft niet bijna iedereen een herinnering als kind aan personen die er onguur uitzagen of waren? ;-)
Ik weet enkel niet wat kouter betekent.
SabineLuypaert: heel dank je wel thijl, ne kouter is eigenlijk een oud woord dat nu enkel nog gebruikt wordt om naar een andere tijd te linken. Je kan het vergelijken met soort van marktplaats/plein waar vb tijdens de middelleeuwen steekspelen plaatsvonden en nu dan bloemenmarktjes, braderijen,... - cehadebe
Alweer een heerlijk verhaal, elke dag probeer ik er een te lezen.
SabineLuypaert: o hoe heerlijk om lezen zeg (voor mij dan) heel dank je wel (smile) heel erg - Vansion
r.3: komma na stem moet weg
speeldeN daar ook een rol in
verhalen die door mijn hoofd maaldeN
"bedoeberd" is een supersjiek woord!!!
zo'n vertellingen moesten meer de ronde doen
SabineLuypaert: heeeeeeeeeeeeel dank je wel (smile) kga gelijk die aanpassingen doen zie,
|
