Volg ons op facebook
|
< terug
deel 2 boek
"Goede morgen allemaal", opende van der Penne de vergadering, "We hebben vandaag een nieuwe afdelingschef erbij. Van harte welkom en de plichtplegingen doen we wel achteraf want ik heb vandaag weinig tijd".
Mijn schietgebedje werd daar verhoord al weet ik niet door wie.Ik zag iedereen naar me knikken en kon meteen aan de gezichten zien dat ze niet gewend waren om een lijk te begroeten. Ik knikte minzaam terug en probeerde een glimlach op mijn gezicht te houden. Lukte niet dus, maar dat was niet zo erg omdat de meeste toch niet mijn vrienden zouden worden en er bij een paar zelfs nauwelijks sprake was van tolerantie. De agenda werd voorgelezen en ongeveer met dezelfde snelheid afgewerkt.Geen vragen voor de rondvraag, zei de dirk in plaats van het te vragen en toen was de vergadering afgelopen. In het voorbijgaan kwam iedereen even langs mij gelopen om me welkom te heten waaruit ik niet kon opmaken dat ik welkom was en toen was het over. De gevreesde reacties bleven uit maar de gezichten vertelde me duidelijk dat ze toch al niet dachten dat het veel zou worden. Alleen de chef technische dienst hield mijn hand wat langer vast om te vragen of ik de nodige reparaties voortaan niet in het weekend wilde plannen want dat werd duur aan manuren en ploegentoeslag. Ik knikte maar een keer omdat ik niet de moed had om antwoord te geven en de productiewinst duidelijk opwoog tegen zijn verliespost.
"Gut", zei Frits , toen ik terugkwam,"je ziet er nog helemaal compleet uit. Dat is meer dan ik verwachtte".
Ik probeerde hem vernietigend aan te kijken maar door een scheut koppijn werd dat een grimas waardoor ie alleen maar medelijden kreeg, wat mijn leidinggevende capaciteiten danig verminderde.
De rest van de dag ging in mist en koffie verloren.
Ik trok met een zucht de deur achter me dicht toen mijn werkdag voorbij was. Niet dat ik me al helemaal fit voelde maar de grootste ellende was voorbij. Sinds mijn laatste vriendin ervandoor was gegaan moest ik nog steeds wennen aan het alleen thuiskomen en mijn eigen weg zoeken.
Ik gooide mijn tas in de gang en startte de tv. Een beetje geluid om me heen had ik altijd nodig als ik thuis was maar voor de rest beviel het me prima zo. Op weg naar huis had ik op de automatische piloot wat boodschappen gedaan zodat ik op mijn gemak mijn eigen potje kon gaan koken en met de overweging dat ik toch eten moest dwong ik mezelf in mijn dagelijkse ritme. Ik had maar net de boontjes op het vuur staan toen de telefoon ging.
"Met Berndt" ,gromde ik, niet erg enthousiast, in de telefoon. Aan de andere kant hoorde ik een , mij totaal onbekende, vrouwenstem, die nogal uitbundig voorstelde om bij haar te komen eten want na gisteravond zou ze het prettig vinden om het gesprek weer op te pakken en gezellig een glaasje te drinken….. en zo. Ik vroeg haar of ze zeker wist dat ze het goede nummer had gedraaid omdat ik me totaal niet kon herinneren dat ik een gesprek had gevoerd, laat staan met wie. Dit scheen niet erg in goede aarde te vallen want ze begon een reprimande af te steken waar de honden geen brood van lusten. Ik hoorde dat even aan en probeerde er af en toe een verontschuldiging tussendoor te manoeuvreren maar dat schoot niet op. Uiteindelijk stelde ik voor om mij haar telefoonnummer te geven en dat ik later nog wel eens terug zou bellen als mijn verstand weer zou functioneren.
Maar helaas was ze nogal boos geworden en na een paar denigrerende opmerkingen over mijn verstand, om van mijn gevoel maar helemaal niet te spreken, laat staan mijn omgang met de emoties van anderen, hoorde ik een klik en een hele rare piep die zeer deed aan mijn oren en daarmee was de waarschijnlijke hoop op een langdurige vriendschap of een spannende nieuwe relatie verbroken.
"Oeps, auwtsch", zei ik hartgrondig, "ik geloof dat dit nou weer niet je sterkste kant is om een nieuw leven op te bouwen".
Maar ik wist gelijk ook dat ik deze onbekende en mezelf in ieder geval een hoop ellende had bespaard . Ondertussen waren mijn boontjes bijna droog gekookt en moest ik mijn aardappelen nog opzetten.
"Vrouwen", bromde ik, "altijd op het verkeerde moment , op de verkeerde manier. Geen rekening houden met een kater. Geen rekening houden met tijdelijk verminderde verstandelijk vermogens, zelfs niet als ze ongetwijfeld hebben moeten merken dat je er gisteravond al niet helemaal bij was".
Ik zwelgde nog even in zelfmedelijden en sprak mezelf bemoedigend toe dat ik toch altijd mijn best deed om uit te leggen waar het om ging en dat ik niet de bedoeling had om iemand te kwetsen.
Maar ik wist nog uit mijn vorige relatie(s) dat het niet zou helpen. Ik spreek algebra voor vrouwen en hogere wiskunde als het om gevoelens gaat. Kortom mijn Chinees is op zo'n moment beter dan mijn Nederlands. En ik spreek geen woord Chinees. Dat , ondanks dat, er dan toch nog vrouwen zijn die er brood in zien om te proberen een gesprek over dergelijke onderwerpen met mij aan te knopen , verbaast mij steeds meer. Of het moet zijn dat ik op een bepaald moment toch best zinnige dingen zeg , en zeker als ik wat gedronken heb, maar daarna door de mand val als het in de praktijk toepasbaar moet worden gemaakt.
feedback van andere lezers- ivo
je weet het mooi te verwoorden en de aandacht te houden, mooi mooi
elrond: dank je, Ivo - vlinderke
mooi! mag ik je een raad geven? Maak je zinnen helemaal vol, achter elkaar doorschrijven dus! Alleen gesproken zinnen krijgen een eigen regel!
elrond: sgoe hurre , zak doen.x - SabineLuypaert
een scheut koppijn, klinkt errug vlaams zenne hahah, (vlinderke heeft gelijk voor wat betreft het doorlopen van je zinnen hoor, enkel opnieuw beginnen voor nieue alinea, leest ook veel vlotter dan (smile), staan koken met een kater (smile) cool hoor, in deze zin staan te veel komma's, mogen allemaal weg --> Aan de andere kant hoorde ik een , mij totaal onbekende, vrouwenstem, ...
elrond: Ik ben nogal lang van stof,vandaar al die komma's, ik doe mijn best om korter te zijn. Valt niet mee. Dat komt omdat , als mijn vriendin aan het woord is, ik er niet meer tussen kan komen. Dus moet ik zorgen dat ik aan de praat blijf. L.O.L. bedankt :) - Ghislaine
Kunnen mannen met een kater nog nadenken?
elrond: zelfs zonder kater valt dat niet mee. vandaar dat er vrouwen zijn. :) - Henny
Dan moet die persoon wel heel erg zat zijn geweest. Rustig deel weer.
elrond: Ik denk ook niet dat het een detective wordt maar ik zie wel.
dank je
|
