|
< terug
Gevoel van de dag
Ik durf haar niet te zeggen dat ze me irriteert. Ik zou toch blij moeten zijn met de aandacht die ze me geeft? Maar dat ben ik niet. Ze is vervelend.
Hoe kan ik haar nu zeggen dat ze me even met rust moet laten zonder haar boos te maken?
Onmogelijk is het, zeg dat ik het je gezegd hebt.
Ze verdient het ook niet, dat ik me boos maak op haar. Mijn woede besteed ik niet aan nutteloze dingen. Woorden verspillen is niks voor mij. En ruzie zoeken al helemaal niet.
Ik weet niet wat ik moet.
Ik weet zelden wat ik moet. Wat mensen van me verwachten. Meestal loop ik rond, lach ik om opmerkingen, doe ik wat de ander lijkt te verwachten.
En als ik iets mis doe, lach om iets wat niet grappig is bijvoorbeeld, loop ik weg. Gewoon weg.
Of er is ook een andere optie: Blijf stokstijf zitten. Alsof je hoopt te verdwijnen.
Dat zou ik wel willen, soms. Verdwijnen. Dan zit ik in een hoekje, te wenen. Maak me zo klein mogelijk, in de hoop dat niemand me ziet. Maar meestal zien de mensen me wel. Dan trekken ze me recht, drogen mijn tranen, geven me een knuffel en verwachten dat alles voorbij is..
feedback van andere lezers- ivo
evrachten - wachten?
mooi proza stukje ... filosofisch mooi verwoord .. prachtig!
fallendreamz: dank je
dit is meer mijn ding, denk ik.
Dicht graag,
maar ik suck. zwaar!
x - thijl
Het leven bestaat uit onzekerheden. En je kunt het nooit iedereen naar de zin maken, zeker niet als men zoals de hoofdpersoon van jouw artikel zo onzeker is.
Goed geschreven, graag gelezen.
Vrijblijvende tipjes:
-dat ze me irriteerd--> irriteert (d=t)
-evrachten--> verwachten
fallendreamz: Haha
Of zoals mij zo onzeker is dus;)
Bedankt
x - SabineLuypaert
gewoon netjes zeggen dat je even alleen wilt zijn, moet kunnen hoor
fallendreamz: Bij haar niet:)
Draait altijd uit in ruzie. Ochja.
x
|
