Volg ons op facebook
|
< terug
Een fragment van iets onaf!
Ik weet nog niet of het in een begin, een midden of een einde komt. Misschien komt het tout court nooit ergens in. En het is verre van af... Maar toch...
(Man en vrouw staan naast elkaar op de scène met hun gezicht naar het publiek)
Man: Ik hield van je…
Vrouw: Waarom?
Man: Ik weet het niet. Er waren veel redenen om het niet te doen maar toch. Het lag aan kleine dingen en grote dingen eigenlijk ook. Dingen waarvoor je bij andere mensen scheef bekeken zou worden maar die ik begreep. We dachten vaak hetzelfde. Je gaf me zoveel redenen om van je te houden. Ik voelde me geliefd en ik was blij dat ik van jou kon houden, iets wat je zelf niet vaak deed. Maar achteraf bekeken waren er misschien wel te veel redenen om het niet te doen.
Vrouw: Waarom vraag je het niet?
Man: Wat?
Vrouw: Of ik van jou hield?
Man: Omdat die vraag me al zoveel leed heeft berokkend, al zoveel slapeloze nachten heeft bezorgd, dat al mijn energie gaat naar die vraag niet te stellen.
Vrouw: Dat is eerlijk. Maar ja, je bent altijd zo eerlijk geweest natuurlijk.
Man: Ja
(stilte)
Vrouw: Het spijt me. En ja, ik weet dat ik dat vaak gezegd heb, en dat het soms niet gemeend zal geweest zijn. Ik kan me niet inbeelden hoe hard ik je gekwetst heb, hoe moeilijk ik alles gemaakt heb. Maar het spijt me, echt. Is het te laat om dat te zeggen?
Man: Het is nooit te laat om spijt te hebben, maar doe het liever niet. Je weet wat ze van spijt zeggen…
Vrouw: Hoe moet het nu verder?
Man: Gewoon, zoals het bij… (lach) Gewoon, het moet er gewoon aan toe gaan. We zullen elkaar tegenkomen op straat…
Vrouw: En we zullen vragen hoe het met elkaar is, gewoon babbelen over zaken die nergens toe doen…
Man: En dan zullen we afscheid nemen van elkaar… met een omhelzing die een kus had moeten zijn, en als we van elkaar wegstappen zullen we allebei nog eens omkijken op een verschillend moment, en wensen dat we geen afscheid genomen hadden…
Vrouw: En 's avonds, als we in ons bed liggen, zullen we met onze gsm in ons hand een bericht schrijven, elkaars naam opzoeken tussen alle andere namen en niet op de verzendknop duwen, en het bericht wissen. En gaan slapen…
Man: Het doet pijn… De vergankelijkheid van dingen…
Vrouw: Er zijn zoveel dingen die pijn doen…
(stilte)
Vrouw: Ik hield van je…
(Beiden af)
© Maarten
feedback van andere lezers- muis
Het zou zich gewoon op straat of op een terrasje kunnen afgespeeld hebben. Een gesprek dat je toevallig ergens opgepikt hebt:)
Mooi
groetjes
Maarten: Vind je? Leuk om jou visie erop eens te horen... Maarten x - cehadebe
Dit begin (wat volgens mij een einde is) is ok, Ga zo door
Maarten: Ja, misschien is het wel een einde. En het is natuurlijk verre van af, er moet nog veel aan gesleuteld worden... Dank je cehadebe... Maarten x - bellehelene
prachtig dit kan iets worden ,leukleuk
xxxxxxxxxxxxxxx
Maarten: Dank je bellehelene... of het iets wordt zal de toekomst uitwijzen... Maarten x - Ghislaine
Mooie schrijfoefening.
Maarten: Dank je Ghislaine... Maarten x - erinneke
mooi maar in mijn ogen nog niet voltooid
Maarten: vandaar onaf... hopelijk zal ik je ooit kunnen verblijden met het complete... Maarten x - SabineLuypaert
lijkt mij iets om zo te brengen
Maarten: Zou nogal kort zijn natuurlijk :)... Merci Sabine... Maarten x - lin
Een dialoog zoals een dialoog zou moeten zijn, met een prachtig einde. Ja, mooi!
Maarten: Dank je lin! Maarten x - Thomas
Erg mooi... ik wil een vervolg. het is zoals in sommige films die eindigen met geliefden die uit elkaar gaan en je wilt niet dat de film stopt omdat je wilt weten of ze ooit nog terug samen komen... Ik vind dit super goed! x Elke
Maarten: Er komt een vervolg... Dank je Elke! Maarten x - Emmeline
Dit is het echt wel... Inderdaad onaf, al vind ik dit stukje zeker schitterend... maar van het geheel hangt veel af, en ook de kwaliteit van dit stukje zal veranderen (pos of jammer genoeg neg) als je het ergens in giet...
Maar als je in deze stijl verdergaat wordt dat zeker ook schitterend!!
Xx
Maarten: Het zal een aaneenschakeling worden van fragmenten denk ik, maar natuurlijk met een rode draad... Als het af is (na de examens begin ik eraan) zal ik het eens op de site in stukjes voorschotelen... Dank je Emmeline! Maarten x - jbrouns
Vlot en realistisch, deze dialoog, in tegenstelling met anderen hier is mijn mening dat dit wel af is, minder is meer, zo denk ik er over, misschien dat als je hier teveel bij zou gaan voegen het eerder afbreuk doet. Grt
Maarten: Dank je jbrouns... Ik zou dit ook een fragment op zich laten zijn, met bijvoegen bedoel ik er echt iets volwaardiger van maken... Leuk dat je er ook zo over denkt! Maarten x - DensPowells
Dat gezicht naar het publiek komt me te koel over. Ik zou ze omlaag doen kijken, dat maakt het intiemer, en voel je je als publiek even ongemakkelijk als de personages zelf (omdat je in de intieme zone komt)
Maarten: Net omdat ze het publiek inkijken komt de pijn en het verdriet nog harder aan. Mensen die hun verdriet proberen verbergen zijn vaak nog veel pijnlijker om naar te kijken dan het zichtbare verdriet. Het publiek wordt zo geconfronteerd met hun 'voyeurisme' en de spelers doen er dan ook niets aan om hun pijn te verbergen. Heb zelf al zo'n soort sc?ne gespeeld en het effect zo is veel sterker vind ik persoonlijk! Bedankt voor de FB dens! Maarten x
|
