Volg ons op facebook
|
< terug
Memoires van een jonge dorpsmuzikant. Deel 3.
Terug naar onze tot harmonie-orkest omgevormde muziekvereniging. De nodige personen werden door de heer Otten aangeworven om de nieuwbakken klarinettisten en saxofonisten de eerste instrumentale begrippen bij te brengen. Zodoende kon in het voorjaar van 1972 bij een zustervereniging een eerste optreden verzorgd worden. Weliswaar met een zeer eenvoudig programma.
Een concertseizoen dat later op het jaar als voornaamste hoogtepunten kende: een goede uitvoering op het Studietornooi in een organisatie van Fedekam te Overpelt op 27 mei 1972. We kregen daar van de juryleden Herman Miscoria en Jan Vanduffel een redelijk gunstig en adviserend rapport.
Op 3O september zou er in vierde afdeling deelgenomen worden aan het 8ste federatief concours te Waterschei. De 311,5 punten op 36O, of te wel 86%, die daar behaald werden, het kon gezien worden als een prima prestatie. Door deze uitslag promoveerde de harmonie naar derde afdeling.
Tot hiertoe dus geen vuiltje aan de lucht. De repetities waren steeds geslaagd te noemen. Uiteraard voor een groot gedeelte te wijten aan het enthousiasme van het eerste jaar. Toen echter de feestroes naar aanleiding van de behaalde uitslag voorbij was, en ook het patroonfeest van de Heilige Martinus op 11 november 1972, begonnen stilaan de problemen een aanvang te nemen.
Inderdaad, met de winter voor de deur, kwam er een kentering in de gemoedsgesteltenis bij diverse jongere muzikanten. Samen met de verschuiving van de repetities van de dinsdagavond naar de zaterdagavond, werden deze oefenstonden hoe langer hoe slechter bezocht.
Zo kwam er dan in de loop van de maand december een repetitie waarop de heer Otten niet aanwezig kon zijn wegens zijn ziekte. Maar tegen alle vroeger gemaakte afspraken in, was het zoon Hans Otten die plaats nam op de dirigentenstoel. Hij leidde een repetitie die als omschrijving slechts de naam 'stuntelig' mocht meekrijgen.
Terwijl ik bij mezelf de bedenking maakte waarom en op welke manier het toenmalig bestuur die avond in gebreke bleef, maakte fluittist Robby Waelkens enkele dagen later ten huize van de heer Otten de opmerking dat de voorgevallen situatie diende rechtgezet te worden door alles in de toekomst te laten verlopen volgens de gemaakte afspraken. Door deze terechtwijzing kwam dit op een iets later tijdstip ook in orde.
De volgende repetities van eind 1972- begin 1973 verliepen verder zondermeer sfeerloos. De onsamenhang en het a-muzikale karakter van de bijeenkomsten liepen gewoon de spuigaten uit.
Intussen was er bij de Koninklijke Fanfare Sint-Jozef te Kotem-aan-de-Maas ook een en ander te doen rond de dirigent. Negentienhonderd tweeënzeventig was voor deze vereniging het 5O-jarige bestaansjaar. Dat jubileum werd feestelijk gevierd met een driedaags muziekfestival. Daarbij kreeg men van Fedekam, de Federatie van Katholieke Muziekverenigingen, ook de organisatie in handen van een regionaal Studietornooi.
De vereniging zou ook zelf deelnemen en reeds tijdens het stille winterseizoen werden de voorbereidingen op muzikaal vlak ingezet. Nochthans bleek de geestdrift bij de Kotemse muzikanten niet erg groot en het kwam meermaals voor dat de bestuursleden moesten aandringen om toch de repetities met meer stiptheid te volgen.
Tijdens de 'generale' repetitie, enkele dagen voor de tornooidag, opperde de dirigent dat hij de te spelen muziekstukken stil zou leggen indien zich tijdens het optreden ook maar de minste nonchalance zou voordoen. Zelfs voor het oog van de jury, sprak de heer Otten met een bitsige trek op het gezicht.
feedback van andere lezers- RolandBergeys
ik vind dit deel iets droger om zo te zeggen, minder boeiend eigenlijk. Toch blijf ik volgen.
ERWEE: Oei, en het wordt nog droger.
Maar ook natter. *lol*
Bedankt hoor! - muis
Oei, ruzie in 't kiekeskot? Das niet goe Erwee:(
Een prima deeltje weer en een spannend verhaal. Hoe succes een afgang kan zijn door de verkeerde mensen.
Opmerkinkjes:
verzorgt=> verzorgd
een redelijk gunstig en advizerend rapport.=> adviserend
groetjes en tot morgen
ERWEE: Een verhalend verhaal is het niet echt. Hoop dat het blijft overkomen ams memoires.
Ruzie terwijl de muziek de zeden zou moeten verzachten, tiens.
En very bedankt voor erg adviserende verzorgingsnota. - SabineLuypaert
oioi nen bitsigen trek das ruig, (kmis wel een beetje de strikt persoonlijke erweehumor zenne)
ERWEE: Dat laatste zal je hier weinig vinden. 't Was alleen maar miserie.
Grote miserie. Ik breng zondag de Ren? mee. Kannem het zelf vertellen.
Zeer bedankt! - louisaatje
tja, ik moet toegeven dat het verhaal me voorlopig niet erg boeit, ik vind het zo gortdroog, een beetje in de stijl van de beroemde Voskuil, dus je kunt er hoge ogen mee gooien. Ik ga eens piepen bij deel 4
ERWEE: De verdere gang van zaken IS een ware voskuil. *lol*
En gortdroog, dat heb je met zo'n memoires.
Het is een feitelijke kwestie geweest, jaren geleden.
Niks spannend verhaal, aldoor zelfde wereldje, etc.
Eens kijken wat het gepiep zal opleveren.
Toch bedankt voor je visie. - Theo_Roosen
Ik blijf het benadrukken. Het is een heel andere stijl van schrijven. Een opsomming van feiten en data. Niettegenstaande deze noodzakelijke stijl van schrijven, gezien het onderwerp, blijft voor mij, in tegenspraak met voorheen uitgebrachte fb. het verhaal me boeien. Ik wist hoegenaamd niet dat fanfares en harmoniën deelnamen aan concours. Groetjes, Theo.
ERWEE: Die wedstrijden gaan tot op wereldniveau, zeer ver dus.
En die opsommingen en data zijn onvermijdelijk in deze. Het maakt het grootste deel uit binnen deze micro-memoires.
Zeer bedankt hoor! - Henny
Tja, wat boeiender schrijven zou het verhaal niet mistaan. Toch ga ik al de delen lezen.
ERWEE: Het is de beknopte neerslag van feiten. Deze zijn nooit te herschrijven. - jbrouns
zoals hier al geschreven: De humorvolle stijl die ik al van je gewoon bent ligt mij ook beter, dit is droge archivariskost :-) Sorry hoor.
'Nochthans' -> 'Nochtans'
groeten
ERWEE: Niks sorry zinne, 't een overzicht van toestanden zoals ze waren binnen het leven zoals het was.
Voor humor was er weinig plaats daarbij.
Ge had de Ren? Corvers maar eens moeten tegenkomen in die dagen.
Zeer bedankt!
|
