|
< terug
Memoires van een jonge dorpsmuzikant. Deel 16.
Onze voetbalploeg had het na een eerste promotie aan boord weten te leggen om tijdens het seizoen 1975-1976 ook in Derde Provinciale kampioen te spelen. Een nieuwe kampioenenviering zou doorgaan op vrijdag 21, zaterdag 22 en zondag 23 mei 1976.
Ik had die week een drukke muzikale tijd voor de boeg vermits tijdens hetzelfde weekend bij de K.H. Sinte-Cecilia ons jaarlijks Gala Concert zou plaats vinden. Meer bepaald op zaterdagavond 22 mei.
Op zondag zouden we dan met Sint-Martinus een concert verzorgen bij onze buren te Kotem-aan-de-Maas.
Laat me toe een chronologische beschrijving te geven van hoe die week er voor mij uitzag en hoe ik het verloop ervan naar best vermogen had ingedeeld.
Op dinsdag 18 mei zou ik op de Sint-Martinusrepetitie aanwezig zijn.
Men zou er de stukken oefenen voor het optreden tijdens de kampioenenhulde van de lokale voetbalploeg.
Op vrijdag 21 mei zouden dan de werken voor het concert te Kotem doorgenomen worden.
Op dezelfde avond was er te Stokkem eveneens een reptitie als voorbereiding voor ons Gala Concert.
Op dinsdag koos ik voor Sint-Martinus. Alzo zou ik op vrijdag naar Stokkem kunnen.
Tijdens een korte pauze op die dinsdagrepetitie, geleid door de heer Otten, nam voorzitter Thaens het woord om enige afspraken te maken in verband met beide uitstappen. De voorzitter deelde ons uur en plaats van samenkomst mee voor zowel de uitstap van de zaterdag als de zondag.
Het precieze uur voor Kotem was echter nog onduidelijk vanwege een probleem met een andere vereniging. Wellicht zou men hieromtrent meer zekerheid hebben tegen vrijdagavond.
Ik bracht aan dat ik op vrijdag onmogelijk aanwezig kon zijn in het Martinuslokaal. Hierop beloofde de heer Thaens me daarover tijdig te zullen inlichten.
Deze herhaling liep dan op een bevredigende manier naar z'n einde. In ieder geval mocht ik spreken over een vlot verloop. Ik voor een keer tevreden naar huis.
Op vrijdagavond 21 mei dus naar Stokkem. Zoals altijd begon de repetitie daar om 20 uur stipt. Einde om 22 uur.
Een goed kwartier later was ik reeds in de feesttent van de lokale voetbalploeg. Ik sloot aan bij een groep vrienden. Het amusement kon beginnen.
In mijn gezelschap onder andere Luc Geraerts. Zelf speler bij de kampioenenploeg, maar eveneens muzikant bij Sint-Martinus.
Ik dacht er aan hem te vragen wat er in verband met de uitstap naar Kotem-aan-de-Maas gezegd was.
Ik weet het niet precies., zei Luc. Ik ben al de hele avond hier, maar ik geloof dat we niet naar Kotem hoeven te gaan, want volgens ik van iemand gehoord heb is de dirigent ziek.
Zijn woorden waren nog niet koud, maar mij liepen de rillingen al over de rug.
Mijn antwoord was dan ook: "Hebben we dan geen tweede dirigent? Is het dan weeral hetzelfde liedje met deze persoon? Moeten wijzelf, maar ook de fanfare van Kotem, nu weer maar eens de dupe zijn van de grillen van meneer Otten?
Mijn hevige reactie kwam bij Luc Geraerts meteen over alsof ze tegen hem persoonlijk gericht was. Natuurlijk was dat het geval niet, maar hij trok zich uit de slag door nogmaals te benadrukken dat hij niet zeker wist welke afspraken er gemaakt waren. Volgens hem kon ik best elders mijn licht nog eens gaan opsteken.
Ik herstelde mijn houding tegenover Luc door kalmer te vervolgen:
"Als dit inderdaad wel zo is, zoals ge verteld, dan zult ge mij niet dikwijls en niet lang meer als lid van de harmonie zien rondlopen."
Hierbij liet ik het maar.
Nochtans kon ik het besprokene niet geheel uit het hoofd zetten. Een klein uur later ontmoette ik Willy Reiziger. Aan hem stelde ik dezelfde vraag met betrekking tot het betreffende vertrekuur.
Willy, goede saxofonist in wording, was wel aanwezig geweest op de repetitie. Hij bevestigde me alleen maar hetgeen ik reeds eerder officieus te horen had gekregen.
Er zou te Kotem-aan-de-Maas inderdaad geen concertoptreden gegeven worden door de K.H. Sint-Martinus.
Direct haalde ik weer het kookpunt. Ditmaal was Willy Reiziger mijn onbewuste slachtoffer.
Mijn bewoordingen kwamen zowat op hetzelfde neer als tegenover Luc Geraerts, maar Willy liet ik verstaan dat mijn besluit nu definitief vast stond.
Ik zou onmiddellijk mijn ontslag indienen en afstand doen van deze vereniging.
Omstreeks twee uur in de nacht kwam ik thuis. 's Morgens aan het ontbijt kreeg ik van mijn moeder het volgende te horen:
"Toen ge gisterenavond vertrokken waart naar Stokkem, is Albert Warson hier langs gekomen om uw partituren te komen halen.
Hij was van mening dat ge deze avond niet aanwezig zult zijn op de uitstap voor de kampioenenhulde. Ik heb hem gezegd dat ik daar niets van afwist en heb ze dus niet meegegeven."
Op mijn beurt vertelde ik dan mijn verhaal van de avond voordien.
Daarop zei mijn moeder dat Albert Warson totaal niet had gesproken over het ziek zijn van de heer Otten. Tussen de regels door had hij wel laten verstaan dat men wellicht niet naar Kotem zou gaan, maar een duidelijke reden daarvoor had hij niet gegeven.
Ik eindigde met de mededeling dat ik nu voorgoed zou afzien van verder lidmaatschap van de harmonie, waarop ik enkel als antwoord te horen kreeg: "Trek daar uw plan maar mee."
Gedurende een deel van die zaterdag noteerde ik met een zekere regelmaat een aantal passages voor mijn ontslagbrief.
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
en ik die dacht dat in't muziek zitten plezant toeven was he (sad) arme jij. kheb het al langsom minder voor dienen Otten he pffffff
ERWEE: Van 'arme jij' kon geen sprake zij.
Ren? Corvers haalde immers ook nog op andere plaatsen z'n hart op.
Ferm bedankt! - muis
Eindelijk is die mens zijn geduld op! Ik hoop maar voor hem dat hij zijn ontslagbrief post!
Graag gelezen Erwee
groetjes
ERWEE: Naturalmente heeft die mens die brief naar de post gebracht.
In die tijd slechts handerd meter van z'n huis.
Later zijn er bij De Post hervormingen gedaan.
Waardoor Ren? Corvers nu al sedert jaren 3 km heen en 3 km terug moet doen, wil ie z'n post bij De Post krijgen.
Haaaaaaaaaaa tiens, die ontslagbrief hier posten.
'k Zal het eens aan de facteur vragen morgen.
All?, of die dat doen wil.
Alle voorafgaande wegen waren tenslotte bedoeld als donkere loper richting ontslagbrief.
Zeer bedankt MM. - Henny
He he, eindelijk die knoop doorgehakt. Ik had al veel eerder mijn boeltje opgepakt.
ERWEE: Nu zou er zolang niet meer gewacht worden, wellicht. Maar je weet hoe dat gaat, nietwaar.
Zeer bedankt!
|
