|
< terug
Bonnenpolderfestival voor dichters in Hoek van Holland deel 1
Mensen zijn doorgaans niet altijd bezig uit te denken hoe de wereld in elkaar zit. Als iemand dat een ander wel toedicht is er een probleem, en dus behoefte aan een oplossing. Het is immers onaangenaam als ze aan je kop zeuren en je hebt geen antwoord terwijl je helemaal niet denkt zoals zij denken dat je denkt.
Een man neemt dan - als voorbeeld - een reuzenaquarium met goudvisjes. Hij geeft ze goed te eten en observeert ze de hele dag. Stelt vast wanneer met welke visdichtheid wie nu precies welke andere visjes gaat opeten. De allergrootsten de kleintjes, nemen we voor het gemak aan.
De probleemfiguur in andermans ogen gaat vervolgens variaties in vruchtbaarheid en visgroei bij wisselende tijden door waarneming en tabularisatie vaststellen. En vangt met voorkennis voortaan de kannibalen tijdig om ze zelf op te eten.
Voilà het probleem met de bezorgde medemens is opgelost, de man is volledig zichtbaar bezig met aquariumwaarneming en visgedrag.
Bovendien zet hij zijn gezin verse vis voor.
Ik ken een zwaartillende beeldhouwster die veel tijd op straat vult. Met folderen. Via anderen kwam de professor door die sinds zijn emeritaat het hele jaar boodschappen doet voor invaliden. En de geflipte crisismanager die als seizoensarbeider wereldwijd plukt.
Mijn strategie is in principe meer seizoensgebonden. Weersfactoren maar ook tijdgebonden faciliteiten spelen een rol. Normaal was ik nu bij voorbeeld dag en nacht in training voor de Vierdaagse van Nijmegen. Zoals u weet heb ik zes kruisjes want gelukkig is de nieuwsvoorziening in dit land actueel, volledig, punctueel en geregeld. Zo weet u dus ook dat ik vorig jaar niet meedeed. Maar niet waarom. Want zover gaan ze niet.
Er waren meerdere redenen. De interessantste: twee jaar geleden was de eerste dag bloedheet. Na het grootste deel slepend te hebben gewandeld kwam ik in de beruchte fuik bij de Waaldijk.
Je hebt vele kilometers onbeschut zonder rustplaatsen gelopen en dat tikt aan. Dan komt het plaatsje Oosterwijk bij de rivier en daar is te weinig water en andere accommodatie voor tienduizenden vermoeide wandelaars. Met een smalle doorgang, de fuik. Nog zo'n kilometer of tien liggen nog voor de boeg.
De problemen waren toen driedubbel door de hitte.
Gelukkig behoorde ik bij een beschermde soort. Namelijk de bedrijfslopers en voor ons was daar een eigen schuur afgehuurd. Met mijn benen drie kwartier omhoog en continue voorzien van bouillon. Door Carla maar die kent u misschien niet. Zij huilde terwijl ik waggelend het honk trachtte te bereiken.
Eenmaal bij mijn positieven gekomen kwam de smalle dijk. Mens ik wist niet wat me overkwam. Wandelaars vielen daar om als poppetjes. Niks zeggend zakten ze in elkaar. Wat moet je doen?
Ze werden later naar ik hoorde bijgebracht met blokken ijs die werden aangesleept maar de schrik zit er in. Dus finito Vierdaagse. Jammer want soms glorieerde ik behalve in kortdurende romances in quasi-conferences waar de burgers versteld van stonden. Daar kwamen opstoppingen van die ik dan achter de rug had.
Er gebeurt echt van alles.
Zie mijn marinepet. Gekregen van een knappe Canadese marinière die op mars een condoomstrip uit haar zak liet vallen. Heb ik tegen de stroom in met door dom doormarcherende voeten naar later bleek zwaar gekneusde vingers voor haar van de grond geraapt. Ontroerd dat ze was. Dat wel ja, maar ik wist toen nog niet dat het om zo'n strip ging. In Canada is nog veel ruimte voor kinderen, zo had ik dan toch meegewogen. Hoe opwindend ze er ook uit zag.
Ze wilde meteen met me op stap. No zei ik, you forget tomorrow for there is then another walking day.
Ja je moet op jezelf passen, een ander doet het duidelijk niet.
Of neem Miep van de jajemkeiltjes voor de genietroepen in Wijchen. Het eerste jaar met moeite één keiltje.
Het laatste jaar had ze klaarblijkelijk al vernomen dat ik er aan kwam. Ze had de hele tafel alvast volgeschonken.
Dat was de laatste deelnames mijn zwaarste dag, die van Miep in Wijchen.
Het is duidelijk dat ik met het verlies van deze seizoensoplossing van het denkprobleem in een vacuüm kwam. Mede door het verstoren van het evenwicht op jaarbasis.
Wordt vervolgd
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
wat een leuk stukje, ik heb al zoveel gehoord van die bonnepolder (smile)
suasso: dank je sabine - het is morgen - en dit is de aanloop naar mijn Bonnenverhaal
liefs
suasso - muis
Ik ken bonnepolder niet, maar toch geniet ik van het verhaal
groetjes
suasso: dank u beste muis
nog mooie zondag gewenst
suasso
|
