|
< terug
Kort Dronkenmansverslag
Ik neem nog 'n slok whisky. Je weet nooit waar het goed voor is. Ondertussen zoemen zomervliegjes langs mijn hoofd. Het zijn, naast de eeuwig wakende sterren, de enige wezentjes in mijn buurt die nog wakker zijn. Dat belooft. Ik staar naar buiten, de gitzwarte nacht in. Waar is iedereen in godsnaam? Ik voel me eenzaam en verloren. De nacht slorpt mijn gedachten op. Een uitgebraakte huid van pijn en eenzaamheid blijft over. Ik ga achterover in mijn stoel leunen, met mijn ogen gesloten. Ik ben, geloof ik, serieus dronken aan het worden. Toch neem ik nog een slok whisky, thans het enige vocht dat mij enige troost kan brengen. Mijn hoofd begint te tollen, en de Deur naar Het Verleden opent zich weer, zoals elke nacht. Leuke herinneringen stromen mijn geest binnen, en ik besef dat mijn enige goeie vriend slechts één korte en bondige naam draagt: Vroeger. Het verleden is mijn redding, anders hou ik het niet uit in dit leven. De Fles opent de deur naar deze vriend. Daarom zuip ik, weet je, enkel en alleen daarom. Ik lig in mijn bed en laat de beelden van vroeger terug in mijn hoofd stromen, terwijl...
...Ik op mijn rug in het gras lig. Het is een prachtige, warme zomerdag. Een of ander onzichtbaar vliegtuigje geeft leven aan een helderblauw gekleurde hemel. De zachte geur van het gras dringt prettig en gestaag in mijn neus door. Een heel lichte bries speel door mijn haren. Ik kom recht, en luister naar het stervend geluid van het vliegtuigje. De wind laat de bomen zachtjes ritselen. Maar toch.. er is iets wat niet klopt. Ik denk en ik denk, maar ik kan niet bevatten wat er zo verkeerd is aan deze dag, dit moment. De heldere dag verduistert, en een zacht geruis zwelt langzaam aan tot een hels lawaai. Paniek begin door mijn keel te gieren. Ik spring recht, en wil naar huis toe lopen; maar met iedere stap lijkt mijn huis zich verder en verder van mij te begeven. Ik gil, net voor de dag volledig donker word, en ik mij in een zwart gat bevind. Ik besef vaagweg dat ik aan het vallen ben. Met een harde klap kom ik op de grond terecht. Ik open verdwaasd mijn ogen, en ik merk dat ik mij in mijn slaapkamer bevind. Mijn computer staat nog op; de cursor knippert naast de woorden "terug in mijn hoofd stromen..." Ik sluit die rotcomputer af, strompel naar bed, en ik val in een ondiepe, onrustige slaap.
feedback van andere lezers- cehadebe
Nu weet ik waarom ik nooit gaan drinken ben:) Heel goed
sneakers1982: groot gelijk, aan een kater heb je toch niks; Thx voor de fb - Ghislaine
En het zwarte venijnige katerbeest zit je s'anderendaags lekker om de oren te zeuren.
sneakers1982: inderdaad :-) - Neeltje
Als het nu allemaal nog maar hielp en het daarna niet nog rottiger werd.... Goed geschreven!
sneakers1982: dank u :-) - lazey
afgezien van een paar zinnen die ik anders zou schrijven, prima!
sneakers1982: dank u :-) - Gaya
:):):):) En de volgende dag?
Gr.
sneakers1982: koppijn ;-) - Nine
"Het verleden is mijn redding, anders hou ik het niet uit in dit leven."
Voor veel mensen wordt de toekomst in het gedrang gebracht door angsten uit het verleden, mooi te lezen dat het ook eens andersom kan :-)
sneakers1982: De toekomst bestaat nog niet, daarom moet het verleden gekoesterd worden - SabineLuypaert
ik merk een donkerek rode draad doorheen jouw teksten (smile)
sneakers1982: Raak opgemerkt :-) - muis
Het verleden en de toekomst laat ik voor het wat het is. Het nu is belangrijk, omdat je nu bouwt aan wat later komen zal.
Goed neergepend. Vooral het laatste stuk:)
groetjes
sneakers1982: dankuwel :-)
|
