|
< terug
Boerderij(1-2)
De groene poort gaat knarsend open, en ik verschiet.
Een verdomd grote binnenplaats ontvouwt zich voor mijn ogen.
Ik slaak een zucht van verbazing...Hoe, wat, wie heeft dit huis gemaakt...denk ik bij mezelf.
De geur van mijn uitgedoofde sigaret uit mijn klein appartement blijft als een waas voor mijn
ogen hangen.
" Schat, ja dat is waar ik je toch over verteld heb...!". Het klonk zo verontschuldigend en lief.
Zijn ogen lachten en schenen mij te zeggen dat een groot oud huis nog niet zo erg was...
Ik liet mijn ogen onzeker over de koer gaan, en trilde als een Espenblad.
Hij kuste me en droeg me over de drempel.
"Hallo daar, is er iemand ?"; riep ik automatisch naar gewoonte, maar alleen een zwakke echo
weerkaatste tegen de oude stenen muren...
"Er is boven ook nog heel wat te zien !"; zo begon hij, en ik volgde hem naar boven.
Hele zwartgebalkerde schoorstenen en ditto zwartgekleurde schouwen in veel te kleine kamertjes, met plafonds uit gevlochten wilgentwijgen, en wanden van leem...
Heerlijk dacht ik bij mezelf, nog meer wanden en plafonds van leem en twijgen om af te breken...leuk!
Ik volgde hem naar boven, en ja alles tot het schuin oplopende zadeldak toe : leem, leem, en nog eens leem...
"Er is toch niet veel werk aan he"? zei hij. Het klonk als een bevestiging van zijn besluit om het boerderijtje aan te kopen.
Ik grinnikte inwendig, en genoot al van het gevoel van de sloophamer in mijn hand.
" Ja hoor, het is heel oud en mooi ", zei ik tegen hem. En we zagen de complete vierkantshoeve al naar zijn plannen verbouwd, en af...
Het afbreken van de binnenmuren bleef mij nog het meeste bij, en vond ik heerlijk om samen met hem te doen. Dat duurde precies een jaar.
De metselaar die mijn man ingehuurd had, was plotseling ziek geworden.Hij had in die week plotseling nierstenen gekregen, en kon de binnenmuren niet meer metselen.
Ik zei opeens zomaar in een gekke bui tegen hem: "Waarom doe je het zelf niet ?".
Hij keek mij nadenkend aan, grinnikte eens, en zei : "Ja, ik doe het, waarom niet !".
Vijf jaar na de afbraak hadden we het eens eenvoudige werkmanshuisje, van binnen van nieuwe muren voorzien, en het dak opnieuw laten leggen.
De andere kant, het tweede gedeelte duurde tien jaar. Toen ik met de opvoeding en verzorging van drie kleine kinderen bezig was, werkte hij naast zijn gewone dagtaak ook nog verder aan het huis...
Toch heeft het nog twintig jaar geduurd en drie kinderen later, voordat de boerderij helemaal af was.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Mooi.
lazey: okay, merci voor het lezen... - cehadebe
Ik kijk altijd naar verbouwingsprogramma's. Ik zag de stofwolken en hoorde het gekraak van breken. Heerlijk geschreven, jammer dat je er niet meer woont
lazey: jawel, maar nu is het voor mij meer een vakantie-verblijf...
|
