naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Stil verlangen (herschreven)

door Gaya

Stil verlangen

De telefoon gaat over. Eén, twee, drie keer. Een vrouwen stem, ze klinkt slaperig.
'Met Angel.' Ik slik. Sluit mijn ogen en zie haar voor me. Hoe ze daar, aan de andere kant van de lijn, in haar bed ligt, op haar zij, steunend op een elleboog, de telefoon tegen haar oor gedrukt, haren in de war en pratend; tegen mij. Ik heb haar zo vaak op deze manier kunnen zien. Wat is het lang geleden dat ze op mijn afdeling lag. God, wat mis ik haar. Net op tijd weet ik een kreun te onderdrukken. Zeg dan wat, zeg wat, alsjeblieft.
'Hallo, met wie spreek ik.'Ik zwijg, zij zwijgtMijn vingers tintelen en versterken hun greep om de hoorn. Ze moet dichterbij komen. Die stem, ik wil die stem horen.
'Wie is daar?' zegt ze met een stem die al minder slaperig klinkt als daarnet. Mijn ademhaling versnelt zich. Het tintelt in mijn onderbuik. Ik luister, zij luitsterd. Een gesmoorde kreun - ik kan het niet meer onderdrukken - ontsnapt. Ik zou zo graag met haar praten. Het kan niet, het mag niet. Ze.mag het niet weten.
'Hallo hallo?'
Nee, niet neerleggen. Een ademhaling komt stootsgewijs uit mijn mond.
Ik wil zo graag dat ze nogmaals haar naam zegt, nogmaals haar stem horen. Opnieuw ontsnapt mijn ingehouden ademstroom.
'Viespeuk!' Hoor ik haar roepen en hetzelfde moment volgt er een klik. De verbinding is verbroken. Ik onderdruk de neiging om direct haar nummer opnieuw in te toetsen. Morgen, morgen mag het weer. Het moet. Ik laat mezelf achterover op het bed vallen. En denk, aan haar.

Mijn dienst in het ziekenhuis zit erop. De klok in mijn appartement geeft drie uur aan. Drie uur in de ochtend. Ze zal zeker slapen nu. Ik sluit mijn ogen en zie haar direct voor me. Hoe ze weer gezond en ontspannen slapend op haar zij in bed zal liggen in haar eigen huis.
Als ik nu haar nummer in toets, kan ik haar stem weer horen. Slaperig zal ze haar naam zeggen. Mijn vingers hangen boven het toestel. Even wachten. Ons moment zal kort zijn, ik weet het, maar het geeft niet. Mijn hart bonkt in mijn keel. Ik wil haar horen. Nu!
Met bevende vingers toets ik haar nummer in, de telefoon gaat over. Eén, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven keer. Neemt ze op? Ze moet opnemen. Ze moet. Mijn hand om de hoorn doet pijn.
'Met Angel.' Daar is ze. Mijn hele lichaam luistert naar haar stem. Ik luister naar hoe ze haar naam nogmaals roept. Ik zwijg. Zij luistert.
'Hallo…Wie is daar?' Stilte. Ik sluit mijn ogen en haal diep adem en hou deze vast. Tot ik het niet meer hou en de lucht via mijn neus laat ontsnappen. Ze is zo dicht bij. Ik zou haar naam willen roepen.
'Hallo.' Klinkt het nogmaals, nu meer dwingend. Een warm gevoel kruipt op vanuit mijn onderbuik. Ik hou mijn adem in, probeer het vast te houden maar kan niet voorkomen dat het met kracht via mijn neus naar buiten stoot.
Een klik en dan, tuuuuut… De verbinding is verbroken. Ze is weg…
God, wat mis ik haar. Het is zo lang geleden dat ik haar van dichtbij heb kunnen zien. Haar heb kunnen aanraken, haar wassen en verzorgen. Ze was van mij. Ik mis haar…

feedback van andere lezers

• cehadebe
  Gisteren schreef ik bij talia; dit is er weer een waar ik stil van word. Dat gevoel heb ik bij dit verhaal ook. Proficiat.
  Gaya: Thanx Corrie.
  Vind je het echt mooi? extra opg. 17 :) Op het een zit je weken en het ander een half uur. Gek, maar waar. Maar, ja of het wat is moet nog blijken...
• DensPowells
  Ja, goed ingeleefd, goed beschreven, er zat geen Red Line Of Death in, en dat vind ik positief!
  Gaya: Thanx voor het lezen.
  
  H. gr. K@rin
• remy
  Mooi gedaan, K!!
  Gaya: Ja?? Denk je... *~*
  Dank voor het lezen W
  
  H.gr.K@rin