|
< terug
De randen. Proloog
De randen.
Zij legde mij de formule voor, een heel buro vol integralen, differentialen, gedeelde verzamelingen en uitsluitingen. Ik had een dergelijke benadering van ons probleem nog niet eerder gezien. De uitkomst was verrassend.
"Ik neem aan dat dit allemaal gecontroleerd is?"
"Ja, zelfs de vlinders kunnen er geen speld tussen krijgen!"
"Ik neem toch aan dat ze het gevaar, dat bij de spreiding die je gebruikt bij de derde integraal naar voren komt, wel gezien hebben?"
"Jammer dat je dat zo snel ziet, ja, dat zagen zij ook maar vonden het risico aanvaardbaar." Ik liet mijn buro inzoomen op dat ene punt, vroeg een driedimentionale presentatie van deze integraal en bekeek het aandachtig. In de uitersten van de spreiding was er geen risico meer, daar was het gewoon honderd procent dodelijk, binnen de standaard spreiding was het risico op een ongewenste dood te verwaarlozen.
"Ik denk dat het risico kleiner is dan het risico dat ik in jouw bed sterf!" Ze trok haar decolleté omlaag en stak haar tong uit. Zij was de mooiste wiskundige die ik ooit ontmoet had en dat bewees ze maar weer eens. De formule was werkelijk briljant gevonden. Op deze manier zouden we er tien minuten over doen en de aarde zou slechts vijf jaar ouder zijn. In alle andere berekeningen, die ik gemaakt had, zouden we er minimaal twintig jaar over doen en ons zonnestelsel zou zo oud zijn dat het nog maar de vraag was of het er dan nog was.
"Waarom wil je eigenlijk naar de randen van het zevende universum Rob en hoe laat ben je thuis vanavond?" klonk het in mijn geest.
"Huisgeest, hoe vaak moet ik nog zeggen dat je me niet op mijn werk moet storen!" dacht ik haar toe.
"Was maar gewoon een vraag hoor, ik wil vanavond gaan stappen en als je laat bent moet je zelf maar voor je eten zorgen." Huisgeest was degene die mijn conditie op peil hield door ervoor te zorgen dat ik goed at, maar ze kon af en toe behoorlijk zagen. En dat stappen van haar kende ik, ze verscheen dan in een menselijke gedaante waarbij bij de mannen en de lesbiënnes het vocht uit elke beschikbare lichaamsopening liep, met uitzondering van de oren en de neus. Tegenover mij hield ze het bij knus tegen me aan krullen voor de open haard. We vertelden elkaar dan verhalen en vaak viel ik al in slaap voordat de haard uit was. Zij wist donders goed waarom ik naar die randen wilde maar ze vroeg het steeds weer omdat ik het nog nooit uitgesproken had. 'Je hebt je kop op hol laten brengen door die wiskundige Angelique, daar op je laboratorium' had ze me eens toegedacht. Dat Angelique mijn hoofd wel eens op hol bracht en meer, was waar, maar dat was niet de drijfveer achter mijn plan.
"Hey Rob, wat zit je te dromen? De dag is lang genoeg geweest en de randen lopen niet weg, jij mag me vanavond trakteren of heeft Huisgeest daar bezwaar tegen?" Angelique stond voor mijn buro, boog voorover en schakelde het buro uit, net iets langer dan nodig was bleef ze zo staan. Op die manier wist ze mij altijd over te halen om mee uit eten te gaan. De rest van de avond zou onvoorspelbaar zijn.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Hahaha, de rest van de avond is duidelijk voorspelbaar. Of was je op de Gayparade?
Rob: Nee, mag een mooie parade zijn maar IK heb daar niets te zoeken. Maar ik snap de hint, wacht maar op het volgende deel. - Gaya
Ben benieuwd...
Rob: Ik ??k.;-)) - SabineLuypaert
grappig mijmeringske zo hahaha
Rob: Ja, we zijn weer op weg, zij het moeizaam - cehadebe
dit vraagt om méér:)
Rob: We zijn bezig. - Mistaker
Geen idee waar het heen gaat maar ik ben benieuwd. Grappig dat er een wiskundige in voorkomt.
Groet,
Greta
Rob: Een vrouwelijke wiskundige nog wel. Collega's ? - aquaangel
aha hier duikt angelique op?!
Buro is bureau niet mooier? X
Rob: Eigenlijk wel hè!
|
