Volg ons op facebook
|
< terug
Inspelen op Brusselmans-FC Heikant
Goeiemiddag beste vriend Herman,
Wat lees ik hier met enige vertraging weer in het weekendnummer van HLN van zaterdag 29 september?
De Woody's, de club waarvan je intussen reeds twee en een half jaar de voorzitter-coach bent, ze verloren hun match tegen de Paparazzi. De boot ingegaan met een verlies van 7-2.
Je noemt daar die geniepige aanvaller, de in het Gentse zeer beroemde restauranthouder Ramazan Göktepe. Hij zou een moordende linker hebben en daarmee een wedstrijd geheel kunnen doen kantelen.
Ik ben zinnens een keer af te komen. Met in mijn rugzak een paar schoenen die nu eenmaal noodzakelijk zijn bij het spelen van minivoetbalwedstrijden. Ooit was ik de spits van de strikt lokale voetbalploeg FC Heikant. We hebben het daar nog wel eens over gehad tijdens een van onze wandelingen doorheen de Arteveldestede. In café Het Kalf met de Olifantenhuid, alwaar we een pauze van een uurtje namen, om daarna maar weer op onze stappen terug te keren.
FC Heikant, beste vriend Herman, dat waren nog eens tijden. Als de dag van gisteren herinner ik me nog de wedstrijd tegen een andere lokale Limburgse ploeg. Die mannen uit Munsterbilzen kozen als naam voor hun team 'Wij Kunnen Niet Voetballen Maar We Doen Het Toch Omdat We Graag Voetballen'. Afgekort was dat 'WKNVMWDHTOWGV'. Vanwege het spektakel hunner dames langs de lijn die daar met een aantal spandoeken stonden te zwaaien. Daar waren er enkele bij waarvan je dacht: is dat nu de vierde of de zesde keer dat die nu staat klaar te komen? Enfin soit.
FC Heikant won de match met 20-0. Zowel het gezwaai met die spandoeken, evenals het klaarkomen, het verminderde zienderogen. Vooral toen ik door zo'n gast van de tegenpartij serieus getackeld werd binnen de zestien, en penalty-gewijs de score op 12-0 bracht. Veertien goals nam ik die namiddag voor eigen rekening.
Ik heb dus het plan opgevat, beste vriend-collega, om een test te komen afleggen bij de Woody's. Een bal hoog houden lukt nog steeds zeer aardig. Mijn strikt persoonlijk record staat momenteel op honderd zesenvijftig. Ik durf zelfs te denken dat je andere goede vriend, met name Gunther Schepens, niet meer aan dat getal komt. Ondanks zijn rijkgevulde profloopbaan die hem zelfs tot in Wenen bracht.
Een ander voorbeeld uit mijn jarenlange gehos achter de bal met FC Heikant. Onze eerste wedstrijd in Vierde Nationale reeks D. Tegen een nietszeggend ploegje uit Wallonië omdat de naam hunner gemeente Prayon is. Het seizoen beginnen in een nieuwe competitie en dan nog met een uitwedstrijd, allemaal niet gelachen, dachten de supporters.
Op de frontpage van ons clubblaadje kopte onze secretaris echter: 'Ze gaan ons van ver zien afkomen!!!'
In de autobus reden we de taalgrens over. Dat hotsen over Waalse bergen en dalen bracht onze linksvoor Mark Passen behoorlijk van de wijs. Zodanig zelfs dat ie begot driekwart van zijn maaginhoud achterliet op de stoep van een oudere vrouw die rustig stond te praten met haar buurman. Althans, wij veronderstelden dat die schelehomoneger haar buurman was.
Onze linkerback, René Merken, had gedurende heel de busreis zijn cursus Frans zitten oprakelen met zo'n reisgids van Michelin. Hij hielp onze ongelukkige Mark Passen de bus weer in en ging onze excuses overmaken voor al dat ongemak. Dat ging daar van: 'moi ... vous ... il ... plus loin ... miljaaaaaarde ... toujours ... euuhhh ... je ... you ... he ... up ... me ... down ... euuhhh ... alors ... petite chose ... Merde!!! ...'. Waarop die oude Waalse minimasnol afkwam met: 'Laisse-moi tranquille, et va te faire foutre'. Daar hadden we met z'n allen even niet van terug.
Anderzijds liep die middag slecht af, beste vriend Herman. Dat veld van Prayon, de thuisploeg, liep langs beide kanten vanaf de middellijn naar beneden af. De ene doelman zag niet eens waar zijn opponent aan de overkant stond. Bovendien had het in de eerste dagen van september zwaar geregend. Wij stonden daar tot de enkels in de modder.
Zoveel we konden speelden we de bal rond op de eigen helft. Van tactiek gesproken. Als er al een Waalse middenvelder tussen onze rangen sloop ging de bal subito presto richting Jef Vergoten, onze doelman. Zelfs Wielfried Van Moer zei het ooit: 'Met een terugspeelbal win je vaak meer dan je denkt. Voortaan spelen wij meer naar achter dan naar voor.' Dus werkten wij met FC Heikant die Waalse supporters daar ferm mee op de zenuwen.
Jef stuurde de bal dan op puur geluk door de lucht naar de andere speelhelft. Die bal viel over de hele wedstrijd een keer prima voor de voeten van Roger Weyntjens, onze rechtsvoor. Zelf stond ik als spits tegenover twee verdedigers die van geen wijken wisten. Ik heb daar toen al mijn acteertalenten uit de kast moeten halen. Daarbij denkend aan die keer op de Antwerpse Pelikaanstraat.
Dat zat zo, Herman: we wandelden op een mooie lentedag in mei 1972 met een groepje Limburgse studenten richting Centraal Station. Zegt Hugo Winters uit Waterschei, de guitigste gast binnen het hele clubje, plots: 'Op mijn teken blijven we allemaal stilstaan en kijken we gelijk naar boven, naar de blauwe hemel. Ge zult zien: al de voorbijgangers zullen ook allemaal blijven staan en omhoog kijken.'
Roger Weyntjens kreeg door toedoen van onze doelman die bal dus aan de voeten en deed daarmee op rechts zijn door vinnigheid gekende schijnbeweging. Intussen blikte ik omhoog naar de lucht en zag daar de donkere wolken hangen. Die twee thuisverdedigers volgden mijn blikken. Niet beseffend dat daar enkel zwarte wolken hingen. Roger trapte het leder knap in mijn richting, en mijn beste vriend Herman, ik knalde die bal in dat Waalse doel. Met de vingers in mijn neus. Waardoor ik nog bijna tegen een gele kaart opliep. Voor de wedstrijd had die scheidsrechter namelijk nog gezegd: 'Sportief blijven, geen commentaar op de leiding mannen, en die vingers uit de neus houden, of 't is geel.'
Wij wonnen dus die match met 0-1. Zoals gezegd: die middag liep dus slecht af. Juist ja Herman, voor die Waalse Haantjes. Het bleke gezicht van Mark Passen kleurde meteen weer rozerood.
Al die automatismen zitten er nog steeds in, Herman. Ik kom dus eerstdaags langs om met de Woody's een balletje te trappen. De datum spreken we nog af. Afspraak aan Gent Sint-Pieters.
Maar ik lees dus in die column van je ook dat je Stijn Devolder zegevierend over de meet ziet jumpen op het WK Wielrennen in Stuttgart. Mis dus, goede vriend. Maar nog niet eens zo erg. Zelfs echte kenners als Musseuw, Nuyens en De Cauwer zaten fout met hun gok op Freire.
Bettini oordeelde daar allemaal anders over. Gezien Herman, hoe Paolo zijn denkbeeldige karabijn afvuurde naar het podium na het overschrijden van de eindmeet? Zelf dacht ik nog even: die vent heeft het niet voor mij. Hoeft het dus gezegd? Bettini deed dus beter dan Freire of Devolder.
Als de Belgische Wielerbond naar het voorbeeld van haar zustervereiniging, de KBVB, de Italiaan nu eens zou naturaliseren, dacht ik zo, zou dat dan geen grote zegen zijn voor onze geteisterde natie?
=
Mijn inspiratie hiervoor heb ik gehaald na het lezen van de column WERELDKAMPIOEN van Herman Brusselmans in Het Laatste Nieuws van zaterdag 29-09-2OO7
=
feedback van andere lezers- Vansion
allerprettigst
(ik heb eigenlijk ook nog een paar reacties op Br. in mijn schuif liggen ... slechts eentje heeft deze site gehaald ... een onderdeeltje van www.rdx.be)
de man vraagt erom
ik vind het knap dat weerwerk van jou!
ERWEE: Blijkbaar moet jij hem niet. *hahaha*
Hij heeft zijn imago en zijn stijl die bewust naar het 'volkse' neigt.
(Heb hem kort geleden twee maal in real ontmoet en meer)
Hij heeft zelfs de eerste twee in deze reeks onder het dak van de loft aan de Leie. (Oplossingen & FC Heikant)
Om van dit een reeks te maken loop ik dus op zaterdag die krant halen (uitleg is zelfs te vinden in Oplossingen) en schrijf de als een soort repliek.
Volgens SaLu is het enige verschil tussen mijn goede vriend Herman en mezelf dat ik iets vriendelijker ben voor de vrouwen.
Zeer bedankt voor deze lezing hoor An
ps: niet zinnens om weer een keer op meeting te gaan? - muis
§2 Het kalf met de Olifantenhuid, alwaar we een pauze van een uurtje namen, om daarna zondermeer op onze stappen terug te keren.=< is het niet zonder meer?
Prachtig stuk, vol humor Erweeken! En dan die naam: Kalf met de Olifantenhuid:)
Goed opgebouwd, leest vlot, verveelt niet...
Prima!
groetjes
ERWEE: Na grondig onderzoek ga ik dus zonder meer over tot de splitsing.
Wedden dat dit een reeks wordt?
Zeer bedankt hoor! - stormvonk
jaja, zelf even lid van "de floeren foefkes sjottersteam", berucht om mijn rode kaarten, éénmaal 2 in één match!!!(omdat ik het veld niet wou verlaten)
grtz Storm
ERWEE: Dat ik daar niet aan gedacht heb. Toen we met FC Heikant tegen Assent speelden, overkwam iemand van de tegenstanders hetzelfde. Geel voor een ferme tackle, geel en rood om verbaal uit te halen naar den arbiter, dus rood. En dan wilde die ook dat veld niet af. Twee keer rood.
Volgens mij hangt dat daar in de lucht. :P
Maar ferm bedankt voor het lezen. - jbrouns
Leuk, héél graag gelezen en mee gelachen. Moet ge eens horen, en dit is echt waar: René Merken speelt al een viertal seizoenen in hetzelfde clubje als mezelf, en de naam van het clubje is 't weurt niks! Dit bewijst nog maar eens het gelijk van het cliché: De wereld is klein.
Enkele opmerkingen:
'evenals het klaarkomen, het verminderde zienderogen' -> ik zou de 2de 'het' hier weglaten.
'Zoveel we konden speelden' -> moet dit niet zijn : 'Zoveel ALS we konden speelden'?
Groetjes
ERWEE: Zeer bedankt Johnny.
Denk dat het 'het verminderde' moet zijn, omdat dit slaat op zowel die spandoeken enerzijds en het klaarkomen anderzijds.
En de 'als' is een soort dubbel vat om te zeggen wat er staat.
Zou een soort overtolligheid inhouden.
Anderzijds: Rene Merken, kan die nog volgen bij u? Op zijn vierenvijftigste?
En zuipt'em nog zoveel? Die deed na de trainingen altijd het licht uit en de deur van de kantien op slot.
Het lachen is de bedoeling, ook het vorige stuk Oplossingen in twee delen zit in dat bootje.
En ik blijf Brusselmans volgen in zijn zaterdagse columns in HLN. - SabineLuypaert
wandelen en gaan sjotten (smile) onzen erwee heeft er wat voor over om de sport te beschrijven (smile) cool stukske (al geef ik toe blij te zijn niet naar de voetbal of de koerst te moeten kijken) een sjanske van 't alleen zijn (smile)
ERWEE: Zeer bedankt Sabine.
Awel, cool was 't dikwijls op die velden. En dikwijls zeer veel wind, zo van schuin links.
en juist ja, van alleen zijn, dat heeft wel meer sjanskes, zo onder andere rustig kunnen schrijven, een glaaske rood binnengieten, en meer van dat alles *wink*
|
