Volg ons op facebook
|
< terug
Kledingzaak Panamao
Natuurlijk begon ik enkele dagen na mijn ontslag te solliciteren naar een nieuwe job. In de vorige betrekking bij een regionaal tuinbouwbedrijf, liepen de zaken zodanig slecht, dat deze situatie niet uitblijven kon.
Op een ochtend zei een medewerkster me:
"Mevrouw Haemers, de baas verwacht u in zijn kantoor."
Ik wist meteen hoe laat het was. Tijdens de laatste maanden waren er al een viertal collega's vertrokken. Uit eigen beweging of via een ontslagregeling. Opstappen, eigenlijk was ik er niet eens rouwig om. De sfeer op de werkvloer hing constant onder het vriespunt. Alhoewel, je ontslag krijgen, het is ook altijd een beetje als het incasseren van de slag van een deksel op je neus.
Uiteraard zat ik enkele dagen in de put. Beduusd belden de ex-collega's om hun medeleven te betuigen. Alsof ik niet alleen ontslagen, maar ook gewoon dood was. Ik besloot om niet te lang in die piepzak te blijven zitten.
Via elektronische weg begon ik een zoektocht naar vacatures binnen de branche die mij het best ligt: de verkoopsector. Meteen gingen een aantal brieven de sentbox uit om mijn kandidaatstelling kenbaar te maken.
Twee weken later kon ik al op weg voor een eerste kennismakingsgesprek. Zo volgden er snel nog een paar. Bij Poratus kon ik meteen aan de slag, maar dan wel in de hoofdvestiging, aan de andere kant van het land. Daar paste ik voor.
Korte tijd later: ochtendtelefoontje. Graag wilde men een verkennend gesprek in verband met de job van filiaalhoudster in een gewestelijke kledingzaak. Ik daarheen. Drie dagen later een mail. Ik had de baan! Op 1 september zou ik aan de slag kunnen als verantwoordelijke Verkoop in de Panamao. Ik ging er een kijkje nemen. Incognito.
Stilzwijgend liep ik door de verschillende afdelingen. Aanschouwde het rijke kleurenpalet aan kleding, en dacht er aan om me dan alvast maar grondig voor te bereiden op wat over enkele weken mijn nieuwbakken bezigheid zou worden.
Die eerste september. Ik parkeerde mijn Japanner op de voorziene rechthoek met het bordje: Managing Director. Voorzien van een paar taarten toog ik de zaak binnen. Stak mijn hand uit naar de twee medewerksters en vroeg of er al koffie was.
"Geen probleem.", zei Griet. Samen dronken we een paar kopjes. De kennismaking verliep aardig. Liedewey wees me de deur van mijn ruime kantoor. Er waren nog steeds geen klanten aanwezig in de winkel.
"Dat zou beteren. Later op de dag.", stelden beide dames me gerust.
Over de middag ging ik aan het werk. In hoofdzaak had ik hier een administratieve verantwoordelijkheid waarvoor ik van de grote baas uit Lelystad een week de tijd kreeg om me in te werken. In de zaak hoefde ik me enkel te vertonen bij grote drukte.
Halverwege de tweede week telefoon. Liedewey zou enkele dagen afwezig zijn. Ze had die ochtend besloten haar huisarts te raadplegen in verband met een probleem dat ze mij meteen ook wilde verklaren. Mijn medewerkster bleek te lijden aan het Syndroom van Bummler.
"Oei," zei ik, "het Syndroom van Bummler... Ken ik niet, maar het klinkt wel een beetje vreemd."
"Het is ook vreemd." sprak Liedewey. "Als het komt opzetten is het in ieder geval een akelig iets."
"Hoezo?", vroeg ik.
"Kijk ..." zei ze. "... zo enkele keren per jaar heb ik er last van. Dan doen zich omstandigheden voor waardoor allerlei dingen in het honderd lopen."
"O ja?", vroeg ik met stijgende verbazing.
"Het is beter dat ik op die ogenblikken niet in de zaak kom. In het verleden hielp ik dan de mensen met het passen van nieuwe kledingstukken. Een vrouw, zo ongeveer veertig schatte ik haar, koos ooit een kanariegele jurk. Ze kwam het kleedhokje uit, liep naar een spiegel en leek meteen erg tevreden met haar keuze. Ik wilde nog een handje toesteken en raakte daarom de jurk aan. Ik zag die vrouw loskomen van de grond, en opstijgen. Bijna een half uur heeft die dame fluitend boven de rayons en de kassa gezweefd. Als was ze opeens zelf een kanarie."
"Jaaaa...", zei ik enigszins aarzelend.
"En dan was er die al wat oudere heer. Koos een casual pak voor de vrije tijd. De broek diende een beetje ingekort te worden. Ik stak dus enkele naalden in die pijpen. Toen ik ook zijn jasje nog even in de goede plooi trok en mijn handen weer weghaalde van zijn schouders, was er plots niemand meer. Gewoon foetsie was die man. Als opgelost in het luchtledige. Griet vroeg nog waar die klant gebleven was. Ik heb me er maar vanaf gemaakt door te zeggen dat ie zijn gading niet vinden kon. Na zevenentwintig minuten stond die mens weer voor me. Alsof er niets aan de hand was."
"Dat lijkt me wel degelijk een ernstig probleem, zeker als dit met zulke gevolgen gepaard gaat."
"Jawel mevrouw Haemers, meestal dient het zich aan met een zware migraine. Ik ben dan een aantal uren totaal van de wereld. Medicatie helpt daarbij niet. Het lijkt erop alsof er zich eerst iets raars moet voltrekken eer er beterschap te merken is."
"Kijk Liedewey," zei ik, "dit is te moeilijk om hier naartoe te komen. Ga nu maar rustig naar die huisarts en bewaar verder gewoon je kalmte."
"Jawel mevrouw." sprak Liedewey stil. "Ik zou niet graag nog een keer meemaken wat mij na twee maanden in de Panamao overkomen is. Er kwam een moeder binnen met een tweeling. Wilde voor haar jongens een leuk confectiepak om te dragen tijdens de gouden bruiloft van haar ouders. Ze hielp de knapen zelf met het passen. Ik verwijderde me maar even. Toen ze klaar was, stapten de rakkers mijn richting uit om mijn mening te horen betreffende de keuze van hun mama. Ik bekeek de aankomende tieners. Keurde de outfit met een opgewekte 'Leuk!', stak mijn beide handen op en gaf de knapen een fikse high five. Als ik terugdenk aan wat er dan gebeurde, mevrouw Haemers, krijg ik nog steeds hartkloppingen. Die kinderen begonnen na die aanraking in het rond te springen alsof ze een stel kangoeroes waren. De moeder probeerde haar zonen nog te berispen, maar dat gehuppel bleef maar aanhouden. Dat ging zo door gedurende meer dan veertig minuten."
"Terwijl ik daar stond met een vuurrood hoofd, riep die mevrouw om een dokter en later zelfs panisch om de politie. Griet trachtte haar te kalmeren, maar daar viel niet over te denken. Tot aan het moment waarop die jongens plots weer rustig naast hun mama stonden. Of er niks aan de knikker was."
"Rare kwestie, Liedewey. Zeer vreemde situatie. Ga nu maar snel naar die dokter van je."
feedback van andere lezers- dichtduvel
Heel origineel. Ben je nu in een dameshuid gekropen? Enne, hoort daar ook de kledij bij ;-), grtz, Jef
ERWEE: Jef, ik ben sinds een tijd een transseksuele schelehomoneger die vier Centraal Afrikaanse lesbonichten aan hun kindjes geholpen heeft. Elk twee. Samen acht. Ik ben voor algehele symmetrie.
Zoals ook te lezen is in mijn reeks Inspelen op Brusselmans.
Zeeeeeer bedankt voor de lezing van de Panamao.
Ik ben toch zinnens mijn jurken en sakochen te blijven kopen in de c&a zinne.
Stevige groet! - jbrouns
Dat is alweer een leuke zeg, al moet ik bekennen dat ik op een meer verrassend einde gehoopt had, iets in de trant van dat de ziekte verzonnen is, gewoon om thuis te kunnen blijven, of zoiets? Maar in ieder geval prima neergeschreven. Ciao
ERWEE: Jef, ik ben sinds een tijd een transseksuele schelehomoneger die vier Centraal Afrikaanse lesbonichten aan hun kindjes geholpen heeft. Elk twee. Samen acht. Ik ben voor algehele symmetrie.
Zoals ook te lezen is in mijn reeks Inspelen op Brusselmans.
Zeeeeeeer bedankt voor de lezing van de Panamao.
Inmiddels blijf ik mijn jurken en sakochen in de c&a kopen.
Stevige groet! - yrsa
Origineel! Komisch. Knap gedaan!
groetjes xx
ERWEE: En toch blijf ik kiezen voor de c&a.
Zeer bedankt voor de lezing en de fb. - togu_hang
onverwacht en sterk vind ik zelf ... maar ja ... wie ben ik ... ik heb dan ook soms zo van die buien dat wanneer ik met m'n rechterwijsvinger op dat rollende muizebeest duw er vanalles gebeurt ...
trouwens erwee ... ik heb je mail goed ontvangen en ga dus aan het lezen ... je hoort nog van me , maar op de boekenbeurs zal ik nie zijn wegens .... drukke agenda elders in het belgenland.
groetjes
ERWEE: Jammer wat het laatse betreft, en verder blijf ik wat kleding betreft naar de c&a gaan zinne.
Zeer bedankt voor de lezing! - figment
Grappig :) en onverwachte wending :). Uitstekend gedaan, Erwee
ERWEE: Geloof mij en blijf maar gewoon naar de C&A gaan.
Zeer bedankt voor het lezen en de fb! - aquaangel
leuk verhaal erwee, graag gelezen
vraagje: waarom gebruik je " ipv enkele ' ??
op een cursus leer ik juist ' te gebruiken
just curious
xx
ERWEE: Meestal gebruik ik " voor de gesproken zinnen.
' om bepaalde andere dingen aan te geven
en in voorkomend geval *......* om een 'gedachte' aan te geven.
bvb: De hoofdfiguur dacht in zijn diepste binnenste *Wat schrijft die vrouw hier nu?* en zei dan 's avonds tegen zijn zoon: "Ik begrijp het niet, mijn jongen."
Waarop de nakomeling van hem weg keek en zei: "Ik moet mijn trein halen, pa."
Twintig minuten later keek Junior op perron 4 de tabellen na en zag dat de trein 'Amersfoort-Groningen' over tien minuten arriveren zou.
Zoiets, snap je?
En zeer bedankt voor de lezing van de Panamoa. - Muis
Zeer rare en vreemde kwestie ERweeken! Boordevol humor:)
Ik zou de eerste 1 september ook als een september schrijven:)
groetjes
ERWEE: Zat dat eens bekijken op de zeventiende oktober, zo ongeveer om half drie.
Zeer bedankt voor de lezing en de duiding. - SabineLuypaert
als ne mens zijne japanner parkeert he (smile) dan weet ge nooit wat ge gaat beleven (kzen wel blij dat ik dat sysndroom neit heb zenne) ;)) -> en kvond nog iets voor u (smile)http://www.garagetv.be/video-galerij/b-virtual/Achmed_the_Dead_Terrorist.aspx, kwestie van den humor in Panamao hier te houden he ;)) (Blij hem hier te lezen den deze)
ERWEE: Blij hem hier gezet te hebben, den deze *wink*
Voor dat syndroom hoeft niemand geen schrik wegens fictieve ERWEE-uitvinding.
Zal eens gaan zien in die galerij.
Zeer bedankt hoor voor de lezing. - mistral
ja ja ERWEEke, 'tis ekik! en ik zag dat allemaal zo voor mij gebeuren, grappig wel hoor! waar haal je het? toch niet in de c&a zeker?
groetjes
ERWEE: Ik blijf kiezen voor de c&a. Geen kat (sic) die mij ooit in de Panamao binnenkrijgt.
Zeer bedankt voor de lezing, miss tral.
|
