Volg ons op facebook
|
< terug
Inspelen op Brusselmans-Voorspelling
Goeiemiddag Herman.
Gisteren reeds, beste vriend, iets over de noen, las ik je voorspelling met betrekking tot de afloop van de wedstrijd Polen-België. Het zou een nederlaag worden, schreef je in je zaterdagse column met als kop NEDERLAAG. Kenners hebben uiteraard altijd het gelijk aan hun kant. Die eerste helft van onze jonge Rode Duivels was naar mijn bescheiden mening nochtans niet zo slecht. Tot twee minuten voor de rust. Jan Vertonghen, linkerback, speelde te zwak terug op Stijn Stijnen. Daarmee ging het kalf te water. Om nooit nog levend boven te komen.
Ik zie hedenochtend die actie van de jonge Jan Vertonghen nog op mijn netvlies. Ik zie ook nog hoe hij bijna huilend het veld afging aan de rust. Mijn eigen gedacht, op het ogenblik van het ongelukkige feit, was: we hebben deze Jan Vertonghen en zijn stupide gestuntel op VT4, terwijl er op de nationale staatsomroep ene Vertongen Marc loopt rond te hossen als hopeloos klungelende spits bij FC De Kampioenen. What's the goddamned fucking difference?
Anderzijds geef ik mij dezer dagen ook met onregelmatige regelmaat over aan het verorberen van marsepeinen patattenbollekens. Ik hou het op zo'n stuk of vijf-zes dagelijks. Of dat de reden is waarom ik achteraf een aantal keren met de donder in mijn broek rondloop, weet ik niet. Ik dacht dat ik altijd enkel last van winderigheid had na bijvoorbeeld het eten van zuurkool. Vandaar dat ik het eten van zuurkool opgegeven heb in de zomer van 2001. Na een trip van een week in de Vogezen. Maar oké, Herman, ook mij is niks menselijks vreemd. Zoals je wel weet. Tussen haakjes: tijdens die betreffende zomer dachten ze in de Vogezen dat ze het hoorden donderen in het Centraal-Afrikaanse Wawadadakwa.
Dat een wc niet altijd voor handen is, heb ik dan weer mogen ervaren tijdens het najaar van 1973. Ik was omwille van de studie op weg naar de Sinjorenstad. Op een parking naast de autostrade nabij Geel had ik een afspraak met een medestudent. Vanaf daar zouden we afwisselend carpoolen avant la lettre. Wie eerst aankwam, wachte op de ander. Eenvoudig toch. Ik naderde die afrit. Daar begon zich, vrij plots, een rommelende beweging in de onderbuik te ontwikkelen.
Ik denken: als ik nu godverdomme die parking maar haal. En maar pitsen, natuurlijk. Ik bracht mijn wagen tot stilstand. Ik liep een aangrenzend bosje in, nam achterwaarts plaats tussen de Kempische bomen, in het natte najaarsgras, en liet mijn stuff de vrije loop. Gelukkig had ik altijd een rol toiletpapier van het zachte soort aan boord van de wagen. Als kenner van mijn strikt persoonlijk darmstelsel was dat geen overbodige luxe.
Ik terug naar de wagen. Daar stond Mark Briers uit Alken alreeds op mij te wachten. Mark was een rustige jongen en we kwamen tijdig aan op het adres waar we wezen moesten.
Maar goed, je kreeg dus het bezoek van een 23-jarig meisje. Die Sylvie had je leren kennen tijdens een veldrit. Dat het gemeenschappelijk supporteren voor Sven Nys voor een band zorgt, is meer dan begrijpelijk. Dat ze dan enkele dagen later op een doordeweekse novemberdag van het jaar 2007 in je woonkamer staat met de vraag: "Zullen we spelevaren?", waarbij jij al meteen de indruk had dat zij alvast de neiging had om haar onderbroek uit te doen, lijkt mij nu net iets te utopisch. Het siert je evenwel, mijn goeie vriend, dat je op dat moment overvallen werd door een zekere vorm van verlegenheid. Die peer op haar muil was er dan weer net over, vind ik. Maar je kreeg haar daarmee wel de loft langs de Leie uit. Uiteraard zal je haar nooit meer terugzien. En je zal het merken: tijdens veldritten gaat ze voortaan supporteren voor Niels Albert.
Van de andere kant zou ik het wel eens leuk vinden indien de nieuwste ster aan het Vlaamse zangfirmament een keer zou komen aanbellen aan mijn strikt persoonlijke voordeur. Gezien Herman, hoe Eline De Munck haar streng trekt als zingende Steracteur? Met welke bagage ze tijdens de jongste aflevering het nummer I say a little prayer van Dionne Warwick de ether en de huiskamers instuurde? Opgemerkt collega, hoe Eline daarbij met haar gat draaide? Ze opperde het trouwens zelf. "Draaien met mijn gat is een van mijn betere kwaliteiten.", zei wakkere Eline. Ik had al direct spijt van mijn belofte aan Kobe (Van Herwegen) om mijn stem via het wekelijkse sms-je aan hem te geven. Enfin soit.
O ja, laten we dus eens veronderstellen, mijn goede vriend, dat deze Eline De Munck hier op een dag in mijn strikt persoonlijke woonkamer zou staan, wees er zeker van Herman, na een klein uur zou hier menig toonladdertje weerklinken.
Die debiele regel, zoals je dat in je jongste weekendcolumn omschrijft, met betrekking tot het verbod op roken in eetgelegenheden, mij zit het ook behoorlijk dwars. Maar ik zou mijn sigaretje niet gaan roken in het gezelschap van Miss België 2007, Annelien Coorevits, vriendin van RCS Anderlechts linkerback Olivier Deschacht. Alhoewel Annelien Coorevits mij inderdaad ook wel een redelijk interessant mokkeltje lijkt.
Mijn strikt persoonlijke voorkeur om mijn tafel in een restaurant, een café of een taveerne te verlaten en buiten een sigaartje te gaan roken, zou uitgaan naar het gezelschap van Katja Retsin. Topavonden zijn het als Katja Retsin aan het omroepen slaat op de nationale staatsomroep. Of De Rode Loper presenteert. En nu staat ze dus tijdens de weekends ook nog in twee programma's. Op vrijdagavond heb je dus die Steracteur Sterartiest, en op zaterdag, quasi op hetzelfde uur, is ze dan weer de assistente van Herman Van Molle, de chancard.
Stel mijn goede vriend Herman, ik zou in de gelegenheid zijn aan te kunnen zitten aan een banket. In het Gentse restaurant De Groene Waaier aan de Schoonmeersstraat. Toeval bestaat, zeg ik altijd. Want wie doet daar haar intrede, zo ongeveer op het ogenblik dat ik mijn soep achter de kiezen heb? Helemaal juist! Katja Retsin. Weliswaar in het gezelschap van haar echtgenoot Schepens Jan. De Groene Waaier is op dat ogenblik een goed bezette zaak. Al snel krijgt Katja Retsin het zwaar op haar heupen vanwege de warmte in de gelagzaal. De presentatrice voelt enige vapeurs opkomen, grijpt naar haar jasje, en besluit even de buitenlucht in te trekken.
Wees er zeker van, Herman, dat Karin Heirbaut mijn volgende schotel iets langer op het vuur mag laten staan.
Verder zal ik niet al te veel wakker liggen over hoe Ariël Jacobs het zal doen als nieuwe coach van RCS Anderlecht, beste vriend. Mij zal het meer benieuwen of er tegen het verschijnen van je volgende column in Het Laatste Nieuws al vorderingen zijn met betrekking tot een nieuwe federale regering in dit land.
=
Mijn inspiratie hiervoor heb ik gehaald na het lezen van de column NEDERLAAG van Herman Brusselmans in Het Laatste Nieuws van zaterdag 17-11-2OO7
=
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
URGHHH 'peer op haar muol' heb ik altijd zo een vieze uitdrukking gevonden he brrrrrrr, mijn haar kwam gelijk weeral recht zie
dees deed mij gelijk denken aan dat filmke waarin aangekondigdt werd wie er kampioen ging worden he, kzen't gaan opsnuffelen --> http://www.garagetv.be/video-galerij/lizzy1946/ANDRLECHT_WORDT_KAMPIOEN_wmv.aspx
ERWEE: tja, ik kan het niet helpen dat H zoveel perenbomen in zijn hofke langs zijne loft aan de Leie heeft staan
filmke om te gieren
Zeer bedankt voor de lezing - muis
§1nochthans niet zo slecht=< nochtans
§2Ik zie hedenochtend=
ERWEE: Ja changemanneke aangebracht
twee snap ik niet, maar als het te maken heeft met de tijden, is daar een uitleg voor: aan ?1 was ik al begonnen op zaterdag na de noen
als ik begin met Ik zie hedenochtend is dat ook reeds op zondagmorgen, en dan zag ik dat gestuntel nog voor me.
Eventueel nog maar een mailke
Zeer bedankt voor de lezing en de constructieve fb. *tiens* - mistral
en ik heb Ariël Jacobs nog als broekventje in Diegem weten rondlopen in het café van zijn ouders.
'k zou maar oppassen met Herman .... straks gaat hij je nog als een stalker beschouwen haha
ERWEE: Dan heeft den Ari?l het ver gechopt, allee eerst broekventje, en nu trainer van Anderleht ...
oppassen voor Herman hoeft niet, we kennen elkaar goed genoeg
Zeer bedankt zinne! - annedanvoie
Leuk Erwee,
Ik ben geboren in Anderlecht:-)
ten tijde van van Himst enz....
ging met mijn papa naar den Anderlecht kijken:-)
Ik speelde ook graag voetbal:-)
met vrienden,
Luc is trainer geweest ook
bij KV,Mechelen:-)
dus een competie tussen
anderlecht-mechelen hier:-):-):-)
Voor mij is het gewoon,
dat de beste mag winnen.
Mechelen is een mooie stad,
leuk om er te zijn ook.
Mooie streek ook;-)
Ieder plekje heeft zijn charmes,
ik voel me er ook thuis.
Graag en leuk gelezen,
lieve warme groet,
fijne dag nog Erwee.
liefs,
@nne xxx
ERWEE: Meer dan om Anderlecht ging het mij dus in deze meer om Eline De Munck en Katja Retsin. *wink*
Zeer bedankt voor de lezing.
|
