|
< terug
Handleiding voor kinderen
Ik overweeg om een klacht in te dienen bij de consumentenorganisatie en ga er mijn gynaecoloog en moeder in een adem bij betrekken. Met mijn kind kwam immers geen handige gebruiksaanwijzing en niemand van deze brave lui heeft me tijdig gewaarschuwd voor het opvoedingsleed dat me zo een jaar of twintig te wachten stond.
Het regent vieze dingen en ik haast en rep mijn moegewerkte kont doorheen de avondspits. Omdat in tijden van neerslag meer mensen het graag- traag- principe hanteren, slaag ik er maar net in om Zoon tijdig van school te halen. De toorn der studiemeesteressen is al op me neergedaald, en ik zie ze prevelen "oh gij barslechte moeder welke het kind gesproten uit haar schoot zo verwaarloost ende negeert!"
Zoon sjokt gelaten zijn tientonnerrugzak mee naar de wachtende koets en stapt hierbij een paar keer ostentatief in een plas. Nieuwe schoenen moeten tegen een stootje kunnen.
"Wat eten we vanavond? "
"Boterhammen…", probeer ik.
"Wééral boterhammen!"
Ik bijt om mijn tanden. De "weerals" of vieze snoeten komen nooit bij herhaaldelijke frietconsumptie of tand- en eetlustbedervende snoep, dan kan het voor dat kind nooit genoeg zijn. Daarin lijken we in niets op elkaar, ik ben dan ook een volkoren vrouw die zweert bij vezels en gezonde kost. De dagelijkse dosis wijn catalogeer ik wijselijk onder druivensap.
Ik krijg het verwijt dat ik toch weet dat hij brood haat - ja haat - en dat hij geen beleg lust - niet lust - en dat al jaren niet.
Mijn idee van haten, jaren en geen lust wijken enigszins af en doen me plots denken aan zijn vader, de ex.
Er valt een kleine snijdende stilte en het avondnieuws op de radio zorgt voor gepaste afleiding. Wat ben ik ineens blij met de berichten over communautaire twisten en tango's, stijgende olieprijzen en het groter wordende gat in de ozonlaag.
Zoon niet.
"Mag ik dan op de computer straks?" probeert hij het culinaire leed te verzachten.
Mijn ludieke woordspeling dat "erop" niet zal lukken, tovert geen glimlach op zijn lippen. Neen, er komt een gerichte aanval van zuchtende "wééral niet- waarom niet- waarom ik niet"-en. Ik buk me even, al die nietjes door de lucht doen me straks nog pijn!
En het is op deze momenten dat die gids met "honderd nuttige tips en wenken voor het dagelijkse gebruik van een kind" heel handig van pas zou komen. Dan zou ik zeker en vast mijn kalmte bewaren en schateren met Zoon over al deze misverstanden. Bedolven zou hij worden onder goudgele knapperige frietjes, gezond gebakken in de juiste olie en gepareld met een verantwoorde snuf zout. Dan zou ik niet zitten kankeren als een oude betweterige schooljuf over de wereldellende en dat we het zo goed stellen want dat wij kunnen leven van ons loon dat goddank geen leefloon is. Dat er negertjes zijn die geen stromend water hebben, laat staan een computer. "Kleine en vooral ondankbare vlerk, zo heb ik je toch niet opgevoed!"
Zijn grote bruine ogen worden nog groter en hij legt ostentatief zijn handen op de beide oren.
"Het was maar een vraag mama…"
Een paar uur later werp ik tijdens het nachtzoenritueel een blik op dat weerloze lijfje. Dat kopje blonde haren waarvan geen halve centimeter mag geknipt worden boven de wirwar van armen en benen die een gevecht aangingen met het dekbed.
En ja, hij mocht deze avond eventjes kijken naar de computer, dat kind van mij, schat van mijn hart en soms doorn in mijn ogen. En neen, die boterhammen kwamen er niet. Het werden pannenkoeken en dat had hij ook gehoord mocht hij me deze avond hebben laten uitspreken.
"Ach,"zo fluister ik hem toe, "mijn bloedje van kind dat hetzelfde rood soms van onder mijn nagels pest, ik hou zielsveel van jou. Zoveel dat het soms pijn doet en ik je mis als je niet bij me bent."
En omdat dit gevoel met geen woorden in een handleiding te beschrijven valt, laat ik de klacht maar voor wat ze is.
(Uit de reeks: Veertig en …)
feedback van andere lezers- ERWEE
Zeer goede column.
Maar stuur hem eens een weekske naar mij.
De NV ERWEE zal er wel voor zorgen dattem zijn bokes eet.
De NV ERWEE heeft hier namelijk alreeds meerdere van bloedjes aan de wasdraad gehangen.
Na zo'n dag of drie-vier schreeuwden die om een boke.
annvanbyl: Bedankt, enne....als je me aub eens het adres van de maatschappelijke zetel van je NV geeft ? - muis
Een prachtig stuk. En toch enigszins herkenbaar.
Een handleiding ontbrak ook bij mijn twee dochters:)
Groetjes
annvanbyl: Bedankt Mady ! - SabineLuypaert
wat een zaaaaaaaaaaaaalig stuk (smile) echt heerlijk
annvanbyl: Fijn !!! - togu_hang
heel mooi stukske ... en wat die handleiding betreft ... bij versie 986 heb ik het uiteindelijk opgegeven ;-)
groetjes
annvanbyl: dan ben ik nog wel een tijdje zoet ! :-)
|
