Volg ons op facebook
|
< terug
La Marolliëne (1ste hoofdstuk)
Ik ben dit verhaal gestart bij de interactieve verhalen verleden jaar, maar krijg er geen reactie meer op. Daarom probeer ik het hier. Ik neem nu pas weer de draad op. Sorry hiervoor!
Verduidelijking: "De Marollen", is een volkse wijk in hartje Brussel.
HOOFDSTUK I
Toen ik de brief in mijn bus kreeg kon ik zeker niet vermoeden dat hij mijn geordende leventje zozeer overhoop zou halen.
Het regent, het licht van de straatlantaarns weerkaatst op de kinderkopjes die in dit gedeelte van de stad nog schering en inslag zijn. Ik heb geen wagen, kan me dit niet veroorloven, trouwens, hier in Brussel kan je er weinig mee aanvangen en Brussel, daar kom ik toch nooit uit.
Het huis waar ik moet zijn staat in een stille straat niet ver van de Waterloolaan. Onder de bel hangt een plakkaatje, entrer sans sonner. De zware hoge deur geeft moeizaam mee, ik kom in een klein portaal waarin een brede witmarmeren trap naar boven voert, tien treden. Ik kijk door een dubbele deur met geslepen ruitjes, open ze en bevind me in een grote hal waarin enkele comfortabele stoelen langs twee muren staan. Eén van de drie hoge deuren staat open, erboven hangt een bordje: secrétariat. De bediende die er achter zijn bureau zit kijkt niet op als ik lichtjes op de deur klop en binnenstap. Hij zit te turen naar zijn computerscherm dat blokjes heen en weer werpt. Ik schraap mijn keel en hij schrikt op, recht zijn rug en zegt:
'Bent u mevrouw Brasseur?'
'Inderdaad mijnheer'
'Gaat u maar even zitten in de hall, de notaris komt zo'
'Dank u'
Ik neem plaats op één van de met rood fluweel beklede stoelen. Hij kraakt als ik ga zitten. Voel me niet op mijn gemak, die verdomde brief ook. Wat staat er me eigenlijk te wachten? Het enige dat erin stond is dat ik me vandaag moest aanbieden. Een ver familielid zou me, iets, nagelaten hebben. Veel zal het wel niet zijn, in mijn familie of wat ervan overblijft, zijn alleen muzikanten, markt- en foorkramers; mijn moeder had vroeger vlakbij de Moutstraat een snoepwinkeltje en mijn vader werkte aan de Vismarkt bij een vishandelaar. Rijk zijn ze er niet van geworden, en van muziek en markten word je het doorgaans ook niet.
Een deur gaat open en een lange magere man met een brilletje op zijn neus komt naar me toe.
'Mevrouw Brasseur neem ik aan?"
Ik sta recht, 'Jazeker mijnheer … de notaris?'
'Ja, komt u maar mee' zegt hij met een Frans accent.
Ik volg hem naar een kamer met hoog plafond en een groot antiek schilderij boven de enorme schouwmantel. De muren zijn bekleed met frambozenrood strepenbehang. Een prachtige kristallen luchter hangt te schitteren boven de tafel. De notaris neemt plaats aan de lange imposante tafel in gepolierd hout en ik ga tegenover hem zitten op één van de witte lederen stoelen die de tafel omringen. 'hebt u het goed gevonden mevrouw?'
'Ja, ik ken de omgeving'
Ik schuifel wat heen en weer op mijn stoel, weet niet goed of ik mijn jas zal uitdoen of niet, hij is nat en plakt op het leer.
'Wilt u misschien uw jas uitdoen? het kan hier wel even duren'
Wat onwennig sta ik recht en hang mijn jas aan de kapstok vlak bij de deur. Mijn paraplu had ik al in de hal achtergelaten in een ouderwetse koperen bak.
'Zo, mevrouw Brasseur, zullen we beginnen?'
'Zegt u het maar notaris'
'Ik heb voor u een prettige zaak te regelen'
'Prettig zegt u?'
'Wel, zo zou ik het toch willen omschrijven, een nalatenschap is meestal toch een aangename zaak nietwaar?'
'Ik zou niet weten van wie ik iets te verwachten heb mijnheer'
'Echt niet mevrouw?'
In gedachten ga ik het korte rijtje af van mijn familie. Mijn moeder had drie broers waarvan er twee al lang overleden zijn. Mijn oom Robert is foorkramer en ik heb hem in augustus nog gezien op de kermis van de midi*. Mijn vader had twee zussen, één ervan leeft nog, zij is met een muzikant getrouwd en zelf speelde ze vroeger theater in een klein Brussels gezelschap. Ik heb haar een tijdje geleden nog aan de telefoon gehad, zou de brief met hen te maken hebben?
'Ik ga u het testament nu voorlezen mevrouw, als er iets onduidelijk is, gelieve me dan te onderbreken aub'
Een testament denk ik, wie in godsnaam zet me in zijn of haar testament? Mijn ooms en tantes hebben kinderen, mijn neven en nichten zie ik gewoonlijk in augustus tijdens de kermis in Brussel, eerder toevallig komen we elkaar daar tegen. Onze familie is niet zo hecht dat we samen feestjes vieren maar toch kruipen we jaarlijks samen in het reuzenrad.
Ik schrik op uit mijn gedachten, de notaris zijn stem klinkt zwaar en eentonig terwijl hij een tekst afleest en dan zegt hij langzamer:
'En dit is dan de wil van de overledene'
< aan mijn dochter Marie Brasseur laat ik na: mijn landhuis in Frankrijk met de daarbij horende gronden plus de som van negen honderd zes en negentig duizend euro>
'Dochter? roep ik uit'
'Waar hebt u het over? Mijn ouders zijn al jaren dood en ik heb van hen mijn huisje en dat is het!'
Ik voel me wit wegtrekken en de frambozenstrepen lopen opeens zigzaggend naar de grond toe, ik voel me wegglijden van mijn stoel.
* De Midi: is het station van Brussel Zuid. Daar in de buurt is elk jaar in augustus een grote "foor"= Brussels voor "kermis".
feedback van andere lezers- ivo
het belooft wat te worden ik lees mee ...
mistral: wie weet hoe dik wordt dat boek ...... we zullen allen samen op reis gaan .... ;) - muis
Het enige dat erin wordt is dat ik me vandaag moest aanbieden. =w ik geloof dat hier een woordje in ontbreekt... (vermeld?)
Een spannend begin. Ook de beschrijving van het statige en rijke huis van de notaris heb je prachtig omschreven.
Tussendoor de franse taal doet het echt Brussels klinken.
Ik kijk alvast uit naar het vervolg
groetjes
mistral: oeps ga dat direct is nakijken zie (op zijn brussels ;))) - Billie
...en van muziek en markten WORD je het doorgaans ook niet.
Mijn oom Robert is foorkramer en IK heb hem ....
... over een tijdje : 'over' verwijst naar de toekomst, denk ik - denk dat je bv beter 'een tijdje geleden' schrijft.
ik denk dat een vraagteken, net als een punt ( en ook een uitroepteken? ) de zin afsluit. Dan kan na een vraagteken niet nog een komma geplaatst worden en dan moet je ook een nieuwe zin starten, beginnend met hoofdletter :
"Waar hebt u het over? Mijn ouders zijn ....
Je vertelt boeiend en maakt mensen nieuwsgierig naar het vervolg van het verhaal. Je taal is soepel en leest heel vlot.
Ik kijk al uit naar deel twee :)
mistral: Hartelijk dank voor je nuttige fb! ik hoop dat je dat bij mijn werkjes blijft doen! en dank voor de pluim! - ERWEE
Zou nog spannend kunnen worden
Wel alle verbale zinnen steeds met een hoofdletter beginnen.
'bent u mevrouw Brasseur?'
'inderdaad mijnheer'
'gaat u maar even zitten in de hall, de notaris komt zo'
'dank u'
=>
'Bent u mevrouw Brasseur?'
'Inderdaad mijnheer'
'Gaat u maar even zitten in de hall, de notaris komt zo'
'Dank u'
mistral: oepie, zal dat direct eens aanpassen zie! thx erweeke
xxx - SabineLuypaert
ik ben heeeeeeeeel blij dat je het hier plaatst. ik kon niet genoeg naar men goesting reageren op de interactieve, maar ge had daar ook uw antwoorden om ja of neen te antwoorden niet actief gezet he (smile) en nu ga ik eindeloijk te weten komen wat er na 't laatste deel gaat komen zie
gefmogaaze loeke ;)
mistral: wa ben ek toch e kalf he!!! (lacht geniepig) ;)))
e smak smak beezeke zenne luuke! - togu_hang
je hebt er een fan bij mistral ... ik volg
groetjes
mistral: ik zal voor deze speciale fan zeker super mijn best doen!
thx!
|
