Volg ons op facebook
|
< terug
Mijn autobiografische fictieve zelf.
Eigenlijk had ik vandaag iets willen gaan doen met Che Guevara. Che wenst echter forfait te geven. Het is godverdomme ook altijd iets met die Zuid-Amerikanen. Dan zal ik er mezelf maar toe bewegen om richting strikt persoonlijke KBC-bank te stappen. Daar zit namelijk sinds kort een geweldige knappe griet achter het loket. Altijd vriendelijk en goedlachs. Bovendien, zo is mij opgevallen, maakt ze tijdens haar financiële bewerkingen bijzonder weinig fouten. Mocht ze ten aanzien van mijn persoon voortdurend fouten maken in haar financiële bewerkingen: die goedlachsheid zou snel tot het verleden behoren. Dat ze dus uitrekent, haar winst.
Wat zal ik doen bij deze noordpooltoestanden? Om tien uur achtendertig naar mijn bank stappen? Of om elf uur zeventien? Zal ik Oksel, mijn strikt persoonlijke viervoeter met staart meenemen? Als het aankomt op het betalen van rekeningen geeft Oksel evenwel liever forfait. Kan ik haar daarin ongelijk geven? Het is zelden mijn gewoonte het trouwe dier ongelijk te geven.
Mijn vrees is ineens groot dat de centrale verwarming uitgevallen is. Momentje. Ik ga even een knop inspecteren aan de installatie. Geeft die een rood lichtje, dan deugt er iets niet. Vastgesteld werd dat er iets niet deugde. Eer het nu weer warm is in de strikt persoonlijke werkmanswoning zal het een uurtje later zijn. Zal ik dan maar even mijn voeten aansporen tot het dansen van de Sirtaki? Daar is het nog te vroeg voor. Ik kies voor het dansen van de Lambada. Mijn autobiografische fictieve zelf denkt daarbij aan het aardige gezelschap van een eigenzinnige, prettig gestoorde meid. Iemand als Eline De Munck. De dag dat de guitige Eline De Munck niet meer te zien zal zijn bij Steracteur Sterartiest, hou ik het kijken naar die show voor bekeken. Gelieve dus allen voortdurend te blijven stemmen voor haar goede doelen.
Stilaan begint het alweer iets warmer te worden in mijn strikt persoonlijke werkmanswoning. Maar het dansen van die Lambada brengt alweer iets anders te weeg. Ik zal mij dringend moeten bewegen naar het kleinste kamertje. Dringende boodschappen dienen zich aan. Dat het om het kakken zelf gaat, konden mijn lezers al veronderstellen.
Bij nader inzien is dat kleine kamertje toch zo klein nog niet. Vier meter op vier. Was dat destijds niet zestien vierkante meter? Wiskunde is nooit mijn ding geweest. Levenservaring heeft echter geleerd dat er kleine kamertjes zijn die stukken kleiner zijn dan de strikt persoonlijke kleinste kamer. Ik ben dus zeker niet zinnens mijn kleinste kamertje te gaan indijken tot een meter twintig op vijfenzestig centimeter.
Op Radio 2 laten ze op dit eigenste moment een zanger horen die er over denkt ergens uit te stappen. Ik geloof dat het gaat om de zoon van Louis Neefs. Zou Günther met een depressie zitten? Echt geloven kan ik dat niet. Het zou zeker met een grote kop in de boekjes gestaan hebben. Waarna ook De Rode Loper zich niet onbetuigd zou gelaten hebben ons dat nieuws te brengen.
Ik mag niet vergeten naar mijn bank te gaan. Bij hoogdringendheid dien ik een stelletje euro's over te schrijven op de rekening van een gast die resideert in het Waasland. Geen nood. Het is nog slechts negen uur vijfendertig, en eerder dan tien uur achtendertig zal ik mijn woning toch niet verlaten. Wel kan het zijn dat ik dus kies voor elf uur zeventien. Maar uitgaande van het feit dat de keizer krijgen zal wat de keizer toekomt, zo zal ook de Waaslander krijgen wat hem vergund is.
Zal ik eerst even het eerste deel van een leuk kerstverhaal verder gaan doornemen? Daarbij de schrijfster dezes enige aanpassingen aanreikend. Zodoende kan zij van een goed verhaal een supergoede story maken.
Waarom moest die Che Guevara nu zonodig forfait geven? Meteen al in de vroegte van deze dag. Gun zo'n Latino dan al eens een keer iets. Als zich ooit nog de gedachte zal aandienen om samen iets te willen gaan doen met hem, zal hij uit een ander vaatje moeten tappen. De verdomde loser.
Terloops maakt mijn autobiografische fictieve zelf zich de bedenking dat ik reeds enkele weken geen repliek meer geschreven heb op de weekendcolumns in Het Laatste Nieuws van onze in Gent residerende middle aged god der Vlaamse Letteren, zijnde Herman Brusselmans zelf. Zal hij daar wakker van liggen? Zou hij erover denken ergens uit te stappen vanwege een inmiddels aanwezige depressie? Ik ben geheel zeker van niet. Enfin, toch zo goed als. Zekerheden: ze kunnen voor behoorlijk wat twijfel zorgen.
Tien uur twaalf. Ik dien mij stilaan te beraden wat er straks op tafel moet komen. Dat moet vooral iets worden dat niet al te lang op de maag blijft liggen. Iets dat te lang op de maag blijft liggen kan enkel zorgen voor overlast. Al dat geboer, dat geblurp, dat kokhalzen, al die oprispingen, goed kan het niet zijn voor de gezondheid. Dat doet er mij aan denken dat het dinsdag is.
Op deze dag dien ik mij eens te meer te begeven naar krantenshop Bij Agnes. Alwaar de buitengewoon prachtige Sonja de dienst uitmaakt. Het zal weeral een gedoe worden. Eerst dat lijfblad uithalen, versierende blik werpen op Sonja terwijl ik haar hand even tracht te beroeren bij de overhandiging van die twee euro tien eurocent, dan naar de KBC, alwaar een pakje euro's onder zo'n schuifgleuf gestopt moeten worden, en dan naar de Colruyt voor het nog te verzinnen middag- en avondeten. 't Is godverdomme altijd iets op zo'n doordeweekse dinsdagen.
Had die Che Guevara mij niet eventueel enige bijstand kunnen komen verlenen bij de verrichtingen dezer activiteiten? Ik vrees dat het elf uur zeventien zal worden, dat vertrek. Oksel, de strikt persoonlijke, doch trouwe viervoeter met staart, ligt veel te heerlijk te maffen. Ik kan dat dier toch moeilijk gaan wekken om samen door de koude te lopen voor een lijfblad dat mogelijk mijn gezondheid schaden kan, of om een bezoek te brengen aan een financiële instelling.
Was de verwarming daarstraks niet opnieuw aangeslagen, ik zou net een Salsa hebben staan dansen. Salsa dansen: ik doe het wel vaker in mezelf. Wat Salsadansen betreft ben ik een self made man. Vooral als ik het unieke idee heb dat daarbij Eline De Munck mijn partner is.
Beter zou geweest zijn indien de verwarming niet opnieuw was aangeslagen. Al was het maar om een keer te bellen naar het bedrijf dat technisch in staat is het probleem te komen bekijken, eventueel zelfs te verhelpen. Nog beter zou zijn indien ikzelf de technische bagage bezat om het intrinsieke euvel te verhelpen. Nu druk ik met onregelmatige regelmaat op het knopje dat bij weigering tilt slaat en dan een rode kleur geeft. Maar verder ben ik wat betreft verwarmingen absoluut geen self made man.
Wat dat soort techniciteiten betreft ben ik eerder een nul. Zou Che Guevara over dat soort capaciteiten beschikt hebben? Laten we daarbij maar een vraagteken plaatsen. *?* Hierzie, dat vraagteken is bij deze geplaatst.
Dat begint hier aardig naar elven te gaan. Zelfs Oksel is zich daarnet komen vergewissen hoe dat zit met onze uitstap naar de dagbladhandel en de bank waar mijn euro ook niet meer waard is dan die van mijn overbuurvrouw die ik vanwege deze noordpooltoestanden veel te weinig te zien krijg. Tijdens evenaarsmomenten slaan we weleens een praatje. Beiden zitten we met een vorm van tijdsnood te houden. Doch, die gesprekken durven bij een temperatuur van zo ongeveer zesentwintig graden Celsius al eens uitlopen tot zekere hoogten. Ik kijk des zomers dus wel uit om mijn kop niet al te vaak buiten te steken.
Nu zal ik hem evenwel moeten buitensteken. Die in het Waasland residerende gast zal al zitten te popelen om mijn zuur verdiende euro's te zien verschijnen op zijn rekening. Kalm blijven, jongen. Ik kom er aan.
feedback van andere lezers- drebddronefish
Grappig op het hilarische af. Wat Guevara betreft; is hij niet een een restaurant begonnen? Bij Chez Erwee, waar onder zachte dwang van de mitraljeur speeches afgestoken worden, hmmm, voer voor een stukje voor mij, eens nadenken. Als het gepermitteerd is tenminste...
groetjes
ERWEE: voor mijn part hebt ge permissie, zolang ge wekelijks maar smst voor Eline De Munck in steracteur op de vrijdagavond op ??n
en verder ben ik geheel en al serieus in al mijn hilariteit
ZEER bedankt voor de lezing. - muis
voorlaatste § Beiden zitten we met een vorm van tijdsnoot te=< tijdsnooD
Een heel goed stuk. Af en toe doorspekt met wat ironie en sarcasme:)
Enne, kon je die schrijfster van dat leuke kerstverhaaltje niet gewoon naar de pomp laten lopen? Dan had je op tijd kunnen vertrekken en had de Waaslander eerder zijn geld gehad:)
Groetjes
ERWEE: ik zal een pomp meebrengen, dan moet ik die schrijfster niet sturen
ironie-sarcasme-hilariteit: het kan niet op, en toch ben ik ne serieuze mens zinne
ZEER bedankt voor de lezing dezes - togu_hang
zeg ERWEE ... bel overmorgen efkes naar die gast in 't Waasland om te weten of hij zijn centen gekregen heeft ... dooT de tijT een beetje, zodat je niet weer buiten hoeft voor elf uur zeventien. Oksel zal het je in dank afnemen peins ik.
graag gelezen jouw autobiografische fictieve zelve ... vanwege mijn fietsbiografische realistische zelve
groetjes
ERWEE: Het is veertien uur drie geworden. Het verschil tussen werkelijkheden en fictie
zo ziede maar *lol*
wat er daarna gebeurde wilt ge niet weten,
alhoewel
ha zo, gij fietst biologisch?
ZEER bedankt voor de lezing dezes - ivo
idd hilarisch mooi
ERWEE: pure zwans zinne ivo, alhoewel de Waaslander op zijn twee oren heeft kunnen slapen
ZEER bedankt voor de lezing dezes. - mistral
mag zeker niet vergeten dat ik hier om veertien uur vijftig goed heb gelachen met het negeren van je strikt persoonlijke activiteiten door Oksel, die lach daar niet te slapen joh!!! die deed alsof! ;)
ERWEE: Die lag daar wel te slapen.
en zo dadelijk al een vervolg
Zeer bedankt voor de lezing dezes. - freke
uitleg in deel 3
gggreetzz, fréke
ERWEE: oké - SabineLuypaert
weer een zalig stukje (smile)
en tjee, dat kerstverhaal moek ook nog inhaallezen (smile) mijn euro's staan daar al (smile)
ERWEE: de fré dik content, wedden?
de Ché ietskes minder
Zeer bedankt wederom - jbrouns
Dat is afzien, mijn beste. Wat een frisse naam heeft uwe trouwe viervoeter, ik zou hem voor de kerst een deo kopen, maar het is te koud om voor zoiets onbenulligs naar buiten te gaan. Hebt ge trouwens al eens van netbanking gehoord? Ik heb eurokes naar die gast uit het Waasland gestuurd vanuit mijn luie stoel. Dan nog uw buurvrouw erop uitsturen voor uw lijfblad, een webcam op Sonja en de knappe loketgriet richten, et voilŕ, salsa!
Tot zondag! Grts.
ERWEE: Hoi JB
Het afzien zoals het is jong.
Heb zelfs zo'n potteke nagellak gekocht voor den hond
Naar de bank ga ik zelf. Persoonlijke contacten zijn belangrijk in het leven.
De bovenste beste gast uit het Waasland
wordt rijk van de mensen uit het Maaslend
*dat had ge nie gedacht h?, dat ik zo kan rijmen*
Het lijfblad blijf ik zeld halen. Het contact met de buitengewoon knappe Sonja mag ookniet verwateren
Wat dat richten van camera's betreft en als 't er van komt: deel 4 wordt gewoon een goor affairke
Moet die van u nog zien te lezen, kon gisteren niet. Reden is te vinden in het feit dat ik ergens te lande een pomp in de grond ben gaan steken, en dat we daarna op zoek zijn gegaan naar oorlogsborsten
De kwestie van de pomp vind ge in 2 of 3 van mijn autobio fictieve zelf, maar 't is dus volledig auto.
Zeer bedankt voor de lezing dezes.
Komen we hier samen of daar of in den hof van Steve Stevaert?
|
