|
< terug
Een mythe: 'Miracle'
Heel lang geleden, toen alles nog koud en kil was, zwierf er een oude vrouw rond op onze aarde. Micha was heel ongelukkig, ze voelde zich erg eenzaam en voelde zich stilaan wegkwijnen. Ze knielde neer op de grond en tranen rolden over haar wangen. Heel langzaam bereikte één traan de grond. Micha viel in een diepe slaap en na enkele dagen ontwaakte ze. Nog steeds was ze erg eenzaam en ongelukkig. Maar er verscheen een lach op haar gelaat wanneer ze een klein hoofdje zag. Micha waakte dag en nacht bij het hoofde en verzorgde het alsof het haar eigen vlees en bloed was. Na een tijdje verscheen er ook een lichaampje, handjes, voetjes, teentjes en vingertjes en na een hele poos was het kleine mensje helemaal volmaakt. Er liep weer een traan over Micha's wang, nu niet van verdriet en eenzaamheid maar van puur geluk. De traan rolde verder over haar wang en viel op het eerste wondertje op aarde. Micha schonk de baby liefde met haar tranen. Ze had de baby 'Miracle' genoemd, omdat het een wonder is wat tranen kunnen doen en Miracle had de boodschap begrepen.
Vele jaren gingen voorbij en Micha en Miracle zaten vaak samen na te denken en te mediteren. Ze hadden toch niks anders te doen. Micha was erg gelukkig maar Miracle dacht er anders over. Ze sprong recht en riep: "Nee Micha…ik wil dit niet meer, ik wil niet verder leven op een plaats waar er helemaal niks te beleven valt. Ik wil hier niet meer zijn, hier is niks, het is hier koud en donker. Ik wil hier weg!" Miracle sloot haar ogen, ondertussen bleven tranen over haar wangen bollen ze bleef maar schreeuwen: "Ik wil hier niet meer alleen zijn met jou, ik wil leven, ik wil eens iets anders eten dan water en brood. Ik wil ook eens iets anders voelen dan alleen die kou. Hier is alles zo saai en zo gewoon!"
Wanneer Miracle uitgehuild was, deed ze haar ogen open en wat zag ze? Een hele mooie aarde, ze voelde de wind om haar oren blazen en het zand kriebelde tussen haar tenen. Overal zag ze mooie vogels, vissen, vlinders en nog vele prachtige dieren. Ze voelde de zon op haar huid branden en ze zag een mooie regenboog. Ze genoot volop van het leven en elke dag was een feest voor haar. Ze at de hele dag door alles wat ze wou, lekkere vruchten, cocktails en ze amuseerde zich met de dieren. Ze feestte er op los, maar hierbij vergat ze haar schepper helemaal, Micha! Micha vond dit helemaal niet leuk, ze was eenzaam, verdrietig en erg boos. Ze begreep Miracle helemaal niet meer, ze waren toch gelukkig geweest samen. Micha besloot om Miracle te laten boeten, ze maakte een einde aan het feest. Ze maakte de aarde helemaal koud en kil. Net als de plaats waar zij en Miracle altijd geleefd hadden.
Micha stierf van verdriet, omdat ze dacht dat Miracle haar vergeten was en dat ze helemaal niet meer van haar hield. Miracle had zoveel spijt van wat ze gedaan had en ze miste ook de mooie wereld die nu ook helemaal koud en kil was. Ze besefte dat ze verkeerd was geweest, maar ze kon er nu niks meer aan veranderen. Miracle hield natuurlijk wel heel veel van Micha. Ze kon niks beter bedenken waar ze meer van hield. Ze huilde dagen, weken, maanden aan één stuk door en de goden zagen dat Miracle heel veel spijt had van was ze gedaan had.
Ze waren overtuigd dat ze het een tweede keer beter zou doen. Miracle viel in slaap en ze droomde over haar mooie wereld en Micha fluisterde in haar oor: "Grijp je tweede kans, Miracle!" En Miracle werd wakker. En de zon verblindde haar ogen.
feedback van andere lezers- ERWEE
Mooi, technisch oké.
Evelyntjun: Dank je erwee xx - chris
zeer mooi chris
Evelyntjun: Dank je wel Chris x
|
