|
< terug
de naamloze arbeider
De naamloze arbeider kraakt uit zijn bed. 20 over 4. Barstende hoofdpijn en geen kater te bespeuren. Hij duikt in zijn rondslingerende kleren, een afgewassen James-Dean-outfit. Het bed davert nog na van de ronkende wederhelft in de bloemetjesjurk. Behulpzaam als altijd proeft ze samen met hem de ochtendstond. Die geeft geen goud, maar hoest in de mond. De naamloze arbeider tast naar zijn bril op het nachtkastje. Daarna daalt hij de gammele trap af. De vermelde bloemetjesjurk volgt. Met bloeddoorlopen ogen duikt hij de badkamer in. Ondertussen smeert de wederhelft zijn boterhammen.
Om kwart over vijf is hij helemaal opgelapt voor een nieuw verblijf op fabriek I. De zomerlucht prikt hem in de neus. Hij neemt plaats in zijn tweedehandse Toyota. Ook vandaag staat deze netjes geklemd tussen de vehikels van de liefhebbende buren. Elke ochtend trakteren ze hem op een manoeuvreeruitdaging. Luttele minuten later is dat al weer gepiept. De naamloze arbeider kan op weg. Halverwege wipt hij uit de wagen. Twee kranten wisselen van eigenaar. De auto bolt verder. Uiteindelijk doemt een grauw gebouw op met dito parking. De N.A. stationeert zijn kar. Hij sloft gebukt als een schooier de poort binnen. De portier knikt hem vriendelijk toe. De betaalde lamzak zit in een strandstoel. Hij nipt aan zijn tweede jenever met koffie.
Ondanks zijn scheve ruggengraat wurmt de N.A. zich in zijn gevangenisplunje, sorry werkoverall. De kleedruimte wordt opgevrolijkt door de joelende collega's. Met veel animo worden alle presentatrices van de commerciële omroep gewikt en gewogen. Die heeft hangers, die is een ijskast, daar kwam ik van m'n leven niet meer af. De collega in kwestie komt er van z'n leven ook niet op. De werkmannen, waar heus hoogleraren letterkunde aan verloren zijn gegaan, duiken naar de koffiemachine. Zij voegen geen scheut jenever toe. Voor acht uur zit die veilig verstopt in de gewiekst uitgezochte bergplaats van thermos. De N.A. diept één van zijn paar kranten op. Hij leest tot het onverbiddelijk 6 uur slaat. De kranten worden opgeborgen. Om dit proces met succes te volbrengen, dient de makkelijkste krant achterhaald te worden. Een welgemutste medewerker is er mee aan de haal.
De N.A. gaat aan de slag. Eddy met de rode neus komt hem zijn plek toewijzen. Je dient te weten, waarde zoon, dat naast rode hond ook rode neus voorkomt. Het eerste is bijzonder gevaarlijk voor zwangere vrouwen, het tweede voor vrouwen in het algemeen.Doorgaans loop je het op door te diep in het glaasje te kijken. Eddy weigert categoriek elke behandeling. Hij wijst de N.A. de vier toe.De arme werkmier wist ook zo wel dat het lot hem daar zou voeren. De vier is een helse installatie. Het is van de tijd van Daens geleden dat er zo'n industrieel kreng bestaan heeft. Onverschrokken neemt de N.A. zijn stek in. Daarna gaat het van tsjakke tsjakke tsjak. De N.A. denkt hierbij aan de 'grote terreur' van Robespierre. In gedachten worden de adellijke bollen bij elke tjsak van de machine, gescheiden van de sputterende rompen. De denkbeeldige plas bloed deint gestadig uit.In een ondeugende bui informeert de N.A. bij buurman Leo of die geen nattigheid voelt. Leo heeft sinds het doven van zijn laatste sigaret om vijf voor zes enkel naar de volgende gesnakt. Hij denkt even na, nou ja, doet vrij overtuigend alsof en roept dan uit: "Ach, die geleerde mannen hè, altijd commentaar." Dat doet hij dan met een air van: mij vang je niet kameraad, ook al kijk jij doc-u-men-taires en ik niet.
Om half 9 verschijnt er 'ene van boven' met een thermometer. Hij wil eens zien of de mannen het niet te warm hebben. Om 14u, als de zon het hoogst staat, zie je die vent nooit. De heren houden dan siësta. Siësta komt na lunch en voor het vieruurtje. Voor de lunch is er de ochtendbabbel en na het vieruurtje volgt de babbel ten afscheid. Inhoudelijk is er geen verschil. Het onderscheid tussen die van boven en die van beneden is simpel. Die van boven kenden iemand die iemand kende die iemand kende. Die van beneden kenden alleen maar iemand. Geluk is een lange arm.
De thermometervent drukt de mannen op het hart vooral veel water te drinken. Hij wijst hierbij op het lauwe bocht, ergens voorbij de ingang. Het staat op de enige plek waar het zonlicht het kan omhelzen. Celsiusman verdwijnt met de glimlach. Zijn zware dagtaak is ten einde. Boven klinkt gejuich. De bedienden ontdekken de wonderen der pornosites. Schafttijd om tien uur zonder schaften. De maag weigert dienst. Verder dezelfde twee kranten en de beunhaas die er één ontvreemdt. Die met de prentjes. Presentatrices van een andere zender met nog grotere hangers maken de conversatiestof uit. De jenever heeft nu zijn weg gevonden naar het zwarte brouwsel dat hier koffie heet. Het oppeppende drankje wordt genuttigd in witte plastic bekertjes. Voor de werkman is niks te goed. Links van de N.A. ontpopt zich een gesprek, los van de gebruikelijke tetten-met-aangehechte-blondine -problematiek.
X: Dit weekend waren we met de kinderen aan zee. Het weer was goed en mijn vrouw wou weer geen hele dag tussen vier muren zitten.
Y: Wij gaan binnenkort ook eens.
X: Op het strand was het natuurlijk op de koppen lopen. Zo'n drukte. Eén dag zon en iedereen wil de zee zien.
Y: Zo is het.
X: Ik vroeg nog aan mijn vrouw: kunnen we niet beter ergens anders heen? Maar ja, er was geen houden aan…
Y: Mijn vrouw is ook zo.
X: Maar we hebben er een leuke dag van gemaakt.
Y: Zo hoort het.
X: Zo eens een dag er tussenuit. Dat moet kunnen, vind ik.
Y: Dat is zeker.
X: Wij verstaan elkaar.
Y: Als je dat maar weet.
Na een halfuur pauze in deze paradijselijke oase, gaat de N.A. er weer vlijtig tegenaan. Tsjakke tsjakke tsjak doet de machine. Dit keer brengt de verbeelding van de N.A. ons naar het gezegende Paschendaele anno 1916. Bij elk tsjakje gaat er een Brit met vliegende-schotel-helm tegen de Vlaamse vlakte. Enkele tienduizenden Tommy's passeren zo de revue. Stuk voor stuk lijken ze verdacht veel op collega's. Uiteindelijk nadert de klok het lang afgesmeekte tijdstip van twee uur. Het heilige moment waarop de volgende 'chain gang' zijn beste kreupele been mag voor zetten. "All things must pass", zong Harisson. Dat schijnt zelfs te gelden in fabriek I. Groot jolijt in de kleedruimte als de overalls uit mogen. Er wacht hen nog een leuke verrassing.Vandaag heeft er weer een opgeschoten kleuter in de douches gescheten. Bij de ene duurt de anale fase al wat langer dan bij de andere. De N.A. maakt nooit gebruik van het sanitair onder het motto: 'wel verdoemd, niet gek'. Hij wast zijn handen en kijkt in de spiegel.Hij plenst koud water in zijn gezicht. In zijn hoofd hangt een vette mist. Met een dood hart maakt hij zich uit de voeten richting vrijheid. Ze zal van korte duur zijn. De portier slaat hem wijselijk over. Die wil niet de spreekwoordelijke druppel zijn. De beschonken lijntrekker stelt zichzelf gerust: "Die steelt niet." Nee, iemand met een sluimerende moordenaarsblik à la Dzjenghis Kahn, steelt niet in de ogen van de portier. Die blik gaat mee de auto in. De N.A. scheurt weg.
Al snel nadert hij zijn biotoop. Eerst moet hij voorraden inslaan in de lokale supermarkt. Het verkeerslicht heeft hem gezien en springt op rood. Een zonnebanknicht huppelt vrolijk - hoe anders?- uit het schoonheidsinstituut. De N.A. rijdt hem niet faliekant de onthaarde, gebruinde, ingewreven, gemasseerde benen van onder het verwijfde tennislijf. De N.A. stapt niet uit om de geblondeerde Nieuwe Man finaal aan stukken te scheuren. Waarom niet zal altijd een raadsel zijn. Tergend traag verschijnt het groene licht. Even later bolt de N.A. de parking van de supermarkt op.Vandaag is het woensdag. Woensdag is het jengeldag. Dat wil zeggen: elke klant heeft zijn eigen lawaaierige opdondertje van vier tot zeven jaar meegebracht. De kleintjes krijgen hun zin niet. Ze zetten collectief hun keel open. De waterlanders schieten alle kanten op. Vooral de afdeling met de K3-choco is bijzonder vochtig. Als een American Football player op jaren ploegt de N.A. langs de rekken. Zijn bloeddruk stijgt. Aan de kassa wacht het wicht met de verlamde gezichtsspieren. Met lachen zijn we opgehouden in '70. Hallo scherpe pijn in de linkerarm, vaarwel supermarkt. De N.A. kan nu eindelijk huiswaarts.
Daar aangekomen, klinken hem de zoete klanken van buurmans boormachine in de oren. De buurman in kwestie, een mini-versie van de meer doortrapte SS'er, is nogal verzot op lawaai. Vooral als hij daar een publiek toe heeft. Elke straat heeft wel zo een verbitterde kabouter die dol is op boormachines of weg is van gevaarlijk schiettuig. Auto's met een dikke versnellingspook vinden ze ook leuk. Alles wat maar vaag op een fallus lijkt. Hun hand kan meestal niet zonder bierfles. De afgestompte N.A. zakt in zijn ongemakkelijke zetel. Hij bladert nog even in de beduimelde kranten. Ondanks de herriemakende kobold van naast de deur, dommelt hij sneller dan gewenst in. De tsakke tsjak brengt ginds in dromenland het geplande bezoekje. De koppen rollen, het bloed gutst, de collega's grienen. De N.A. schiet wakker. Buurman zet de grote middelen in. De keukentafel davert haar vaste standplaats uit. De N.A. sleurt haar terug de keuken in en slaat dan maar aan het koken. De bloemetjesjurk is onderweg en ze heeft honger. Om 17u stuikt zij met een zucht binnen. Het regent een resem verwensingen, gericht aan het aanpalende adres. Gelukkig zijn de varkenspatatten geheel en al gaar. "Ha, fijn, eten we puree vandaag?"vraagt de bloemetjesjurk. "Het ziet er naar uit", mompelt de N.A. Na het galadiner biedt de televisie soelaas. De N.A. kan echter zijn ogen niet meer openhouden. Om 19u ligt hij in bed. Lawaai of geen lawaai. Uit de klokradio op het nachtkastje, weerklinkt een deuntje uit vroegere tijden: "It's been a hard day's night and I should be sleeping like a log, but when I get home to you and I see the things that you do, it makes me feel al…" Op dat punt is het refrein niet langer toepasselijk. De N.A. mept de klokradio uit. Het is verre van 'alright'. Het is Buchenwald met meer voedsel. Op tv is daar vanavond een boeiende documentaire over. Die haalt hij niet meer. De N.A. heeft een dringende afspraak in tsjakketsjakketsjakke-land.
|
